Trauma's van een popprinses

24 juni, 23.29

Het is fijn om weer een hele dag in mijn oude woonplaats te zijn. Jolie en ik zoeken onze oude vriendinnen Jana en Elize op, met wie Jolie gaat lunchen terwijl ik dat met mijn zus doe. 's Middags staan Danielle en ik samen in de keuken om hapjes te maken en taart te bakken en 's avonds komt de hele familie langs.

Na de nodige taart, zoutjes en snacks vertrekken Jolie en ik weer terug naar Amsterdam. Een groot deel van de rit leggen we in stilte af, voldaan van de dag en luisterend naar het laatste album van OneRepublic. Pas als we onze straat in draaien, draai ik mijn hoofd Jolies kant op.

'Ik heb helemaal nog geen zin om naar bed te gaan. Zullen we uitgaan?'

Jolie fronst. 'Het is woensdag.'

'Kom op, dit is Amsterdam. Er is echt wel wat te doen.' De waarheid is dat we nog niet echt veel uitgegaan zijn hier. Uitgaan zoals we dat in Brabant altijd deden, bedoel ik dan. Hier komen we alleen op feestjes als ik ervoor uitgenodigd word of als ik ergens opgestreden heb. Ik heb geen idee wat er op woensdag te doen is.

Jolie zit nog steeds vertwijfeld te kijken terwijl we de parkeergarage in rijden.

'Nu kan het nog,' wijs ik haar terecht. 'We hoeven morgen niet vroeg op. Er is niemand die op ons let. Wat houdt je tegen?'

'Je hebt morgen wel een concert.'

'Ja, 's avonds pas.' Morgen sta ik op de openingsdag van Rock Werchter, wat niet wil zeggen dat ik niet tot twaalf uur in bed kan blijven liggen.

'Oké dan,' stemt ze eindelijk in. 'Omdat het kan. Dit zou inderdaad weleens een van de laatste keren kunnen zijn dat we de kans krijgen. Wat overigens niet wil zeggen dat ik niet meer kan uitgaan als ik studeer. Dan kan het alleen niet meer zo impulsief.'

In gedachten sta ik al op de dansvloer. 'Zullen we meteen gaan dan? Anders bedenken we ons misschien nog.'

'Oké, ik wil alleen eerst even andere schoenen aantrekken.'

Daar kan ik mee leven. We nemen de lift naar boven, waar Jolie haar kamer in duikt om een ander paar schoenen te zoeken en ik nogmaals alleen de spullen die ik echt nodig heb overhevel in een kleiner tasje. Vandaag heb ik namelijk weer mijn leren broek aan en ik weet inmiddels wel dat de zakken daarvan geen groot succes zijn.

Binnen een paar minuten denderen we de trappen weer af naar de centrale hal. Door de frisse avondlucht lopen we naar de metrohalte om de hoek, waar we de eerste de beste metro richting het centrum nemen.

Het is er inderdaad niet zo drukbevolkt als op donderdag, vrijdag of zaterdag, maar dat wil niet zeggen dat er helemaal niks te doen is. Zonder al te veel moeite vinden we dan ook een club die we wel aan een nadere inspectie willen onderwerpen. We lopen naar binnen op de melodie van Blood on the dancefloor van Michael Jackson.

'Eerst iets drinken?' stel ik voor. We hebben tenslotte net anderhalf uur in de auto gezeten. Bovendien hoeft Jolie er nu geen rekening meer mee te houden dat ze nog moet rijden. 'Wijntje?'

'Ja, lekker.'

Ik loop meteen naar de kassa toe om muntjes te kopen, waarmee ik naar de bar ga om twee witte wijn te bestellen. Als het barmeisje me de glazen toeschuift, geef ik er een door aan Jolie en klink mijn glas tegen het hare. 'Op een leuke avond.'

'Op een leuke avond,' echoot Jolie en ze nipt van haar drankje.

Omdat ik hier niet gekomen ben om de hele avond langs de kant te staan, begeef ik me de dansvloer op. Dansen met een drankje in mijn hand is iets waar ik de afgelopen jaren steeds beter in ben geworden. Vroeger zat ik aan het eind van de avond helemaal onder de drank, maar inmiddels weet ik precies hoe ik zo veel mogelijk in het glas moet houden.

Jolie komt bij me staan, langzaam met haar heupen wiegend bij wijze van dansen. 'Best raar, hè, met z'n tweeën uitgaan in Amsterdam?'

'Het is even wennen,' geef ik toe. Tot vorig jaar gingen we natuurlijk alleen met onze vriendinnen in Brabant uit en als we feestjes hebben in Amsterdam dan zijn we meestal ook met een grotere groep. 'Maar dat wil niet zeggen dat het niet leuk kan zijn.'

De dj schakelt over op een nummer van Mike Posner. Ik giet de rest van mijn wijn achterover en mik het glas op een tafel aan onze rechterkant. Skills of niet, zonder drankje dansen is toch nog altijd het beste.

Binnen een paar seconden begeef ik me in die magische state of mind waarin alleen het tempo van de beat er nog toe doet. De rest van de wereld kan me gestolen worden. Hoe lang is het geleden dat ik zo heb kunnen dansen? Die paar minuten met Delano op de albumpresentatie van Yavanna niet meegerekend dan.

Helaas duurt deze toestand ook nu slechts een paar nummers. Daarna wordt die langzaam verstoord door een drukkend gevoel op mijn blaas. Stom ook van me om niet thuis even naar de wc te gaan. Het is een wonder op zich dat mijn zwakke blaas het al een paar uur volhoudt zonder plaspauze.

Ik trek Jolie aan haar jurk. 'Ik ga even naar de wc.'

'Ja, goed idee,' vindt ze.

Met haar in mijn kielzog ga ik recht op mijn doel af. Ik wil zo snel mogelijk weer terug naar de dansvloer, dus schiet ik het eerste vrije hokje in en doe mijn behoefte. Als ik de deur weer opendoe, zie ik dat Jolie voor de spiegel haar lippenstift bij staat te werken.

Ik ga naast haar staan om mijn handen te wassen. Het water voelt ijskoud op mijn huid, die verhit is geraakt door het dansen. Ik wil me net omdraaien voor de handdroger als ik iemand de ruimte binnen zie komen. Een bekend rood kapsel met felblauwe ogen: Hester Bisschops.

Haar blik kruist de mijne en het kost me moeite om geen snerende opmerking te maken over bejaardentehuizen of schimmelinfecties. Dat is niet goed voor het imago dat Michel zo zorgvuldig voor me opgebouwd heeft.

'Hallo,' begroet Hester ons alsof er niks aan de hand is. 'Ik wist niet dat jullie hier ook uitgingen.'

Ik rol met mijn ogen. 'Wel dus. Of wilde je zeggen dat jij het alleenrecht op deze tent hebt?'

'Nee hoor, ga gerust je gang. En "deze tent" is van mijn neef, dus als je klaar bent met bitchy doen, kan ik wel een paar gratis drankjes voor jullie regelen.'

Met een bevreemde blik kijk ik Jolie aan. Hester die ons gratis drank aanbiedt? Dat kan nooit veel goeds betekenen. 'Bedankt voor het aanbod, maar we betalen wel gewoon.' 

'Weet je, ik denk dat wij muzikaal gezien best een goed team zouden kunnen zijn.'

Die opmerking doet me hardop in de lach schieten. 'Serieus? Ik dacht dat jij te populair was voor mij. Zoiets meen ik je tenminste gezegd te horen hebben toen ik op nummer vijf in de top veertig stond en jij op nummer twee.'

'O, kom op. Toen waren we pubers. Zit je daar nou nog steeds mee?'

De waarheid is ja, ik zit er nog steeds mee. Het was vlak na het drama met Johnny dat zij zich als een kutwijf begon te gedragen tegen mij. Bijna drie jaar lang hebben we elkaar genegeerd, dus ik begrijp echt niet wat ze nu ineens van me wil.

'Ach trut, stik erin,' mompelt Hester terwijl ze het wc-hokje in stormt waar ik zojuist vandaan ben gekomen.

Jolie kijkt me met één opgetrokken wenkbrauw aan, maar houdt wijselijk haar mond. Onze niet-zo-beste vriendin is tenslotte nog altijd binnen gehoorsafstand.

Ik haal mijn schouders op om duidelijk te maken dat ik ook niet weet wat er zojuist is gebeurd. 'Zullen we weer gaan dansen?'

'Oké.' Jolie bergt haar lippenstift op en loopt voor me uit terug naar de dansvloer.

Het prettige gevoel van eerder op de avond keert echter niet meer terug. Nu ik weet dat Hester hier ook is, lijkt het wel of ik me niet meer helemaal kan ontspannen. Wat wil ze van me?