Duvar

Duvar Bölüm 1

Okurken iyi gider: http://www.youtube.com/watch?v=GukP65vIGwI

İnsan hep paranoyak bir canlıydı. Yaratılışından dolayı her zaman kendini tehlikede hissetti. Güvende olmak içinse hep yaptırımlar uyguladı. İdam etti, hapsetti, tecrit etti ve bir şekilde kendinden uzaklaştırdı. Teknoloji geliştikçe uyguladığı yöntemler değişti. Suçluları hapsetmek yeterli bir çözüm değildi artık. Bir şey yapmak gerekiyordu. Suçluları suç işlemeden önce tespit edip tecrit edecek bir şey.  Bir genetik mühendisi insanların genlerine bakıp onları sınıflandırmayı önerdi. Böylece suça yatkınlıkları olanlar fark edilebilecek ve topluma zarar vermeden uzaklaştırılabileceklerdi. Çoğunluk bu fikri çok sevdi. Sonunda gece kapılarını kat kat kitlemeden uyuyabileceklerdi. Büyük bir oy çoğunluğu ile kabul edildi.  Ya  potansiyel suçlular, onlara ne olacaktı? Onları hapsetmek mantıklı olmazdı. Çünkü daha suç işlememişlerdi. Ama toplumun içinde yaşamalarına da izin verilemezdi çünkü bir gün suç işleyebilirlerdi. Bu düşünceler arasında, daha sonradan duvarın güvenliğini sağlayacak olan KÖSTEBEKLER' in liderleri ileri güvenlik uzmanlarından oluşan bir grup duvar fikrini ortaya attılar. Şehirlerin etraflarına son teknoloji ile donanmış bir duvar örülecek ve suçluların damgalanmış vücutları bu duvarların içinde dolaşamayacaktı. Duvar projesi çok geçmeden devreye girdi. Güvenli metropollerin dışındaki her yer artık suçlularla ve potansiyel suçlularla dolu dev bir

açık hava hapishanesiydi. Onlara değişik isimler takmaya başladı insanlar. Kimisi dışarıdakiler diyordu, kimisi de işaretliler. Ama en yaygın söylemi bizzat dışarıdakiler kendileri seçmişti damgalılar.

   Bölüm 1 Karar:

        Kadın kanepede oturmuş ağlıyordu. Tek odadan oluşan küçük bir evdi burası. Ayakta 20' li yaşlarda bir genç oldukça tedirgin bir halde camdan dışarıyı izliyordu. Anne birden ayağa fırladı;

"Bende geleceğim seninle! İkimiz olursak daha iyi olur!"

-    - Anne yeter artık defalarca konuştuk bunu. Hayır dedim. Senin burada olduğunu bilmek daha az tedirgin edecek beni lütfen üsteleme artık.

-        - Nasıl hayatta kalacaksın orada? Haydutların içinde ne yapacaksın? Nasıl yaşayacaksın?

-    - Ne haydutu anne? Ben haydut muyum? Ama gönderiliyorum orada benim gibi binlerce insan var. Hem oradada yapılacak işler varmış.

-        -Yasa yok orada! Birisi canı sıkıldı diye seni öldürebilir! Diğerleride üstüne basıp geçerler kimse yardım etmez!

-        - BURADA YASA VARDA NE OLUYOR! İT GİBİ ATIYORLAR BİZİ ŞEHİRLERİNDEN! Şu yanağıma taktıkları damgaya bak. Bu gece aktif olacak. Ben artık oraya aidim anne hayatın boyunca beni göremeyeceksin ama sana söz veriyorum hayatta kalmak için elimden geleni yapacağım.

Kadın oğluna sarıldı ağlamaya başladı. O sırada dışarıdan  yaklaşan bir aracın sesi duyuldu. Çocuk camdan baktı. Annesine döndü

"Geldiler." 

Kapı çaldı genç kapıyı açtı. Kapıda oldukça iri üniformalı iki adam vardı. Boyları 1.90 civarındaydı omuzları genişti. Üniformaları siyahtı göğüs kısmında rütbe gibi yerleştirilmiş kurşun geçirmez plakalar vardı. Omuzlarındaki arma oldukça korkutucu görünüyordu. Koyu bir kırmızı üzerine kuru kafaya benzetilmiş bir köstebek figürü vardı. Bunlar köstebeklerdi. Duvarın dışıyla ilgili her türlü olaya bu birim bakardı. Sloganları "Duvar sizin sınırınız bizim değil"di. İsimlerini araçlarından almışlardı.  Uzun zırhlarla kaplı sivri burunlu kamyonetleri vardı. Bu kamyonetlerle kapıdan çıktıktan sonra önlerine gelen herşeyi dümdüz eder hedeflerine ulaşana kadar asla durmazlardı.

Soldaki adam güneş gözlüğünü yavaşça kaldırdı. Çocuğun damgasına bir göz attıktan sonra kalın bir sesle konuştu

 "Vedalaşmanız için 1 dakikanız var".

Kadın oğluna son kez sarıldı. Onu gönderdiği yerde tek bir kural vardı "yaşamak istiyorsan savaş."

Bölüm 2: Yürütme

Genç,  dev aracın arkasındaki küçük camdan, doğup büyüdüğü şehre son kez bakıyordu. Gittiği yerle ilgili yıllardır onlarca hikaye duymuş onlarca film izlemişti.  Köstebeklerin günlük rutinlerini anlatan reality show'u nasıl zevkle izlediğini hatırladı. Şimdi aynı köstebekler sınır dışı etmek için onu dev kapıya götürüyordu. Yıllardır küçümsediği insanlardan biri olmuştu birden. Yaşam savaşı verme sırası ona gelmişti.  Kapının önüne geldiklerinde onları ağır silahlarla donanmış iki köstebek daha karşıladı. Araçtan inip dev kapıya doğru yürüdüler. Köstebekler kare şeklinde gencin etrafında yürüyordu. Genç duvara hiç bu kadar dikkatli bakmamıştı. Aşağıdan tepesini görmek neredeyse imkansızdı. Duvarın iç tarafında oldukça yoğun bir hareketlilik vardı. Çalışan mekanik sistemlerin seslerinin arasında onlarca köstebek (tıpkı bir akarsu yatağına baraj kuran bir köstebek gibi) duvarın üzerindeki görevlerini yerine getiriyorlardı. Gencin sol ön tarafındaki köstebek yukarıdaki birine bir işaret verdi. Dev kapı soldan sağa doğru bir insan geçecek kadar açıldı. Kulakları tırmalayan bir anons duyuldu "dikkat dikkat kapı açılıyor tekrarlıyorum kapı açılıyor". Kapının bıraktığı dar boşluktan sıra sıra geçtikten sonra köstebeklerden biri gencin karşısında durdu.

"Vatandaş 10261 yapılan değerlendirmeler sonucu potansiyel suçlu ilan edildin. Bu ülkeye girmen şu andan itibaren yasaklanmıştır. Bu ülke sınırları dışındaki davranışların artık bu ülkenin yasalarına tabi değildir. Vatandaşlıktan men edildin. Sana bir kaç gün idare etmen için bir erzak çantası verilecek. Duvarın önündeki güvenlik çizgisini geçtikten sonra geri dönmeye kalkarsan ülkemiz tarafından tehdit unsuru olarak algılanacak ve etkisiz hale getirileceksin. İyi günler bol şanslar."

Çocuk aldığı çanta ile kırmızı güvenlik çizgisine doğru yürümeye başladı. Yürürken son bir kez arkasını döndü. Dev duvarı dışarıdan hiç görmemişti. Dışı içinden çok farklıydı. Dümdüz ve soğuk bir o kadar da tehditkâr görünüyordu. Tepesindeki Tesla kuleleri dışarıdan gelen "fareleri" kızartmak üzere hazır bekliyordu. Üzerindeki kare kapaklar içindeki makineli tüfekleri açığa çıkarmak üzere her an açılabilecek gibiydi. İçine bir korku doldu, adımlarını hızlandırdı kırmızı çizgiyi geçtikten sonra dev kapının büyük bir gürültüyle kapandığını duydu. Artık yapayanlızdı. 

-----------------------------------------------------------------------------------------------------

Devam edecek :)

                                                             Yazar: İnan Akmugan