İzmir

5. Yeni Kişiler

EN SEVDİĞİM YARENAŞKIMA <3

*****

“Bi tane daha”

“Yavaş ol güzelim.”

“İşine bak sen. Bir tekila shot daha istedim.”

Barmen bana söylenerek bir tane daha içki koydu önüme. Bu kaçıncıydı?

Dur. Başa alalım.

“Kim? Ha Aslı’nın kuzeni, Gece’yi diyorsun. Yok be oğlum sadece takılıyorum kızla. 2 gün sonra siktir olup gideceğim zaten bunların yanından.”

Savaş’ın bu sözlerini duyduğum anda ağlamaya başlamıştım. Teker teker güvendiğim insanları yitirirken doğum gününün olduğu bardan çıktım. Boş sokakta koşar adım ilerlerken yan sokaktan gelen yüksek sesli müziği fark ettim. Sokağı dönünce bar olduğunu anlayıp içeri girdim. Bar taburelerine oturdum ve işte… Bu zamandayım.

Bardaki is görüş alanını kısıtlıyordu, müzikler sertti. Türkçe rock çalıyordu. Genellikle Teoman. Çevredeki herkes siyah ya da koyu renkli kıyafetler giymişti. Gözyaşlarım kesilmiş alkol bedenimi ele geçirmişti. Dans etmek istiyordum. Sadece dans etmek ve içmek.

Sorma neden, niçin

Her şey yalnızlıktan,

Bak bak bak bak

Güzel bir gün ölmek için.            Teoman – Güzel Bir Gün Ölmek İçin

Oturduğum yerde kendimce dans edip şarkıyı bağıra bağıra söylerken yanıma bir kız geldi. Barmene içkisini söyleyip yanımdaki tabureye oturdu. Benimle birlikte o da bağırarak şarkının nakaratını söylemeye başladı. İkimiz de eğleniyorduk açıkçası. Şarkı bittiğinde elini uzatarak

“Güzel şarkı. Helin ben.” Dedi

Elini sıkarak yanıt verdim. “Gece, memnun oldum.”

“Ben de memnun oldum, bara girdiğinde fark ettim ağlıyordun, iyi misin?”

Bileğinde dövmesi olan, simsiyah saçlı bu kıza nedense güvenip her şeyi anlatasım geldi. Ama sadece “İyiyim.”  demekle yetindim.

“Anlatmak ister misin?”

Anlatmak istediğimi nereden anladı bu kız ya. Bazen hiç tanımadığın birine tüm olayları anlatıp rahatlamak istersin ya hani, sadece o yabancıyı bulamazsın, işte ben o yabancıyı bulmuştum. Ama anlatamazdım. Ne diyecektim ki?   Annem babamı aldatıyormuş, bunu öğrendim ve benim yüzümden ailem dağıldı, çocuğun birine güvendim, beni anlıyor sandım o da piçin teki çıktı. Ben de burada oturup ağlıyorum işte.   İstemiyorum anlatmak falan. Vazgeçtim.

İnsanların görüşlerine önem vermeyen biri olarak dururum dışarıdan, hani böyle hiçbir şeyi kafasına takmayan tarzda. Ama içimde herkesin söylediklerini iki üç defa düşünürüm. Acaba bunu mu demek istedi diye falan. Hep kötü taraf ararım bana söylenenlerde. Başkalarının ne söylediği önemlidir benim için. Yoldan geçen birinin başımdaki şapkaya burun kıvırarak bakması günlerce kafama takılır.

Şimdi yaşadıklarımı bu kıza anlatsam o nasıl karşılar? Teselli etmeye çalışır belki. Ama benim teselliye ihtiyacım yok ki. Sadece kafamı boşaltmam lazım. Saatlerce dans etmek, şarkı söylemek belki sarhoş olmak…

“Yoo, iyiyim sinirlerim bozulmuştu sadece. İyiyim şimdi sağ ol.”diyerek geçiştirdim.

Anlatmak istemediğimin farkına vardı sanırım, üstelemedi.