Barwa Świadomości

~1~

   Kiedy patrzyła na jego rozwiane, długie kosmyki włosów czuła, że czas się zatrzymał. Ucichł zgiełk ulicy, szum liści poruszanych przez ciepły, wiosenny wiatr, nawet sam wiatr jakby osłabł w ułamku sekundy. Przy jednej z głównych ulic, na małym skwerze obsadzonym kępami kwiatów, przypominających stokrotki siedział na oparciu ławki nogi trzymając na deskach służących zazwyczaj za siedzienie.

Powoli odwrócił głowę w jej stronę, a jego błękitne tęczówki zatrzymały się na jej postaci. Te piękne, jaśniejące, rozmarzone oczy w kolorze nieba patrzyły na małą dziewczynkę o krótkich, jasnobrązowych włosach ubraną w zwyczajny, zielony t-shirt i krótkie, dżinsowe spodenki.

Jedno spojrzenie przebiło ją na wylot. Stała maksymalnie dwa metry od białej, niewielkiej, drewnianej ławki z tajemniczym mężczyzną siedzącym na jej oparciu i nie mogła zmusić swojego ciała do wykonania choćby najmniejszego ruchu.