Chelsea...
Ik steek de sleutel van onze hotel kamer in het slot en draai hem om. Onze hotel kamer is niet zo heel erg spannend er is een bed een keukentje en tafel. Niet dat het niet mooi is ofzo ik bedoel alles ziet er top uit. Ik had alleen liever gehad dat ik mijn schooltijd achter me kon laten. Ik ben niet voor niets op kamers gegaan.
Mijn leven is drastisch verandert na de dood van Melissa, nog altijd heb ik het gevoel dat het mijn schuld was. Na onze ruzie in Robin haar huis is de relatie met mij en de rest van de meiden met een noodgang achteruit gegaan. Sam vond dat ik me aanstelde, ik denk dat het eerder een soort ontkennings fase was, maar dat kan ik natuurlijk niet zeker weten. Wat ik wel zeker weet is dat ik niet in de fase zat. Ik was er zwaar van overtuigd dat het allemaal mijn schuld was. Het was ook mijn schuld, ik bedoel het was mijn idee om Veronica "onderuit te halen". Dat het zo zou eindigen had natuurlijk niemand verwacht. Maar als ik niet met het idee was gekomen Veronica helemaal onderuit te halen had Melissa nu nog geleefd.
Natuurlijk zijn er ook veel leuke dingen gebeurd. Ik heb een nieuwe studie een eigen appartement, een huisgenoot plus nieuwe beste vriendin. En zo zijn er nog wel veel meer dingen gebeurd.
Morgen is die reunie... Ik heb zo'n naar onderbuik gevoel, en ik weet niet of dat komt doordat ik er eigenlijk gewoon geen zin in heb of ergens anders om. Wat ik wel weet is dat het me enorm zenuwachtig maakt.
'Waar denk je aan?' Vraagt Sander nadat hij zijn armen om me heen heeft geslagen.
'Aan morgen.' Zeg ik terwijl ik mijn hoofd naar beneden laat hangen. 'Misschien moeten we toch niet naar die reünie gaan...' Sander tilt mijn hoofd omhoog. 'Hey, maak je geen zorgen het komt allemaal goed. We gaan het gewoon hartstikke leuk hebben morgen.'
Sander is zo lief, ik had echt niet kunnen dromen van een beter vriendje.
