Chelsea...
Ik zit net als de andere meiden op een stoel in een kleine kamer, voor me zie ik 9 schermen. Ze staan allemaal aan. Mijn polsen zijn om de leuning van de stoel gebonden, net als mijn voeten aan de stoelpoten gebonden zijn. Ik probeer los te komen, maar de touwen zitten te strak.
Ik hoor een stem die me verteld dat we de leiding over het spel hebben gekregen. Zo voelt het voor mij echter helemaal niet. Ik wil helemaal geen leiding hebben over dit spel. Sterker nog, ik wil dit spel helemaal niet spelen. Kan ik hier niet gewoon weg? Kost die X ook minder moeite. Opeens gaan er aan paar schermen aan. Op de schermen zie ik Sam, Robin en Bo. We hebben even een woorden wisseling maar het gaf ons niet echt nieuwe informatie. Iedereen kreeg precies hetzelfde te horen maar niemand snapt er ook maar een beetje van.
Ik vraag me af wat deze persoon van ons wil. Sam zei dat het spel weer begonnen was... maar op welk spel doelen we hier dan? Het spel dat we speelden met Veronica of het spel dat Veronica speelde met ons? Kan het dan Veronica X is? Snel zet ik die gedachte uit mijn hoofd. Daar is Veronica niet toe in staat. Plus het feit dat ze daar niet slim genoeg voor is.
Ineens gaan de schermen uit. Maar tijd om na te denken over wat er nu gaat gebeuren heb ik niet want binnen een seconden gaan ze allemaal aan.
Op de drie middelste schermen zie ik drie zwarte figuren. Waarschijnlijk is dat X en vondt hij het gwn heel leuk om zichzelf drie keer te laten zien. Die egoïstische klootzak die hij is, of zij maar ik neig naar een hij... Waarom? Ik heb werkelijk geen idee, ik heb gewoon het gevoel dat er meer mannen dan vrouwen zijn met zulke zieke gedachtes. Achteraf gezien, mijn gedachtes zijn ook niet helemaal proper, maar ik zou er nooit aan denken om iemand een nep brief te sturen van hun oude school om ze dan een of ander nep lichaam voorgeschoteld gegeven en vervolgens opsluiten in een kleine ruimte. Leiding m'n neus!
Op de drie onderste schermen zie ik Mea en Melle, Jay en Angie en Dean. Melle is bewusteloos net als Jay en Dean is volgens mij aan het bijkomen. Mea en Angie zitten allebei te huilen, arme meisjes. Hoe kan X dat ze aandoen? Wat voor persoon doet dit. De tranen schieten in mijn ogen.
X heeft vast gezien dat ik boos wordt want ik hoor gelach. 'Oh Chelsea, je moet je hier niet zo veel van aantrekken, het is tenslotte je eigenschuld.' Ik kijk verbluft in het scherm, tot dat ik een camera zie. Ik kijk recht in de camera. 'Jij bent echt ziek.' Zeg ik zonder aarzelen, ik ben niet bang voor hem, het... ik ben niet bang voor een verdomde letter! 'Oh nee Chelsea, je ziet het helemaal verkeerd. Jij bent ziek, jij bent depressief, dat is een ziekte.' Hij spreek heel langzaam en hoog alsof hij me op mijn gemak probeert te stellen. Het doet me een beetje denken aan de discussie die ik heel lang geleden had met mn broer. Ik werd zo boos op hem, hij had me op een hele lieve manier gevraagd of hij me mocht slaan. Ik hoorde niet wat hij gevraagd had dus had ja gezegd. Het moraal van dit verhaal is dat deze letter een manipulatief kreng is die me met de toon van zijn woorden naar hem toe wil lokken. Hij denk dat hij met de toon van zijn woorden kan laten merken dat hij te vertrouwen is. 'Je denkt toch niet dat ik daar intrap of wel? Als je weet dat ik depressief ben is dat vast niet het enige dat je weet, dus je weet ook wel dat ik niet helemaal van gisteren ben.' Dan klinkt zijn stem weer geïrriteerd. 'Ik ga mezelf nu herhalen. Dit is allemaal jou schuld.' Dan gaan de drie middelste schermen uit en ben ik geforceerd te kijken wat er met de anderen gebeurd.
Ik zit enorm in tweestrijd met mezelf. Mijn ene hersenhelft blijft maar herhalen dat ik niet naar X moet luisteren maar de andere zit te schreeuwen dat hij gelijk heeft. Ik probeer de gedachte weg te drukken maar het gaat niet. X heeft me geraakt op mijn zwakke plek. Wat ik wel apart vind is dat bij alle meiden hun zwakke plek word gezien als een persoon. Waarom heeft X Sander niet gepakt? Wat wil hij hier mee bereiken? Betekend dit dat Sander in orde is of juist het tegen over gestelde? Een miljoen vragen krioelen door mijn hoofd. Op de schermen gebeurd niet veel volgens mij hebben Sam en Robin een gesprek en voor de rest zit iedereen te huilen, ik ook. Ik weet niet zo goed wat ik met mezelf aan moet. Allemaal verschillende gevoelens schieten door mijn hoofd en de woorden van X blijven zich maar herhalen. De tranen rollen oncontroleerbaar over mijn wangen totdat er opeens licht verschijnt in de kamer. Ik hoor voetstappen, dezelfde gedaante die ik niet op de schermen zag, staat nu voor me. Hij snijdt de touwen van de stoel en verteld me dat ik op moet staan, zijn stem is nog steeds vervormd. 'Fix it.' Zegt hij voordat hij het gebouw uitrent.
"Fix it" wat bedoelt hij daar nou weer mee? Als ik het kamertje uitloop zie ik dat het een soort schuurtje was, een opbergschuurtje van een begraafplaats. Als mijn ogen langs de grafstenen glijden zie ik tot mijn verdriet een naam staan die me heel erg bekend voorkomt.
Melissa koenen
Een geliefde dochter en zus. Lieve Melissa we zullen altijd van je blijven houden.
-03 07 1999- tot -25 08 2017-
