Ο Γρίφος των δύο Βασιλείων: Ο Διάδοχος [Βιβλίο 2, μέρος 2] ΥΠΟ ΔΙΟΡΘΩΣΗ

Κεφάλαιο 10

Alyssia's POV

«Είσαι ότι χειρότερο έχω δει. Και έχω δει πολλά! Με αηδιάζεις Alyssia...» είπε ψυχρά με απέχθεια και βγήκε από το δωμάτιο κοπανώντας την πόρτα, ενώ εγώ με το που βγήκε άρχισα να κλαίω με λυγμούς.

Έκατσα στο κρεβάτι και έφερα τα πόδια μου κοντά μου. Τα αγκάλιασα σφιχτά και έχωσα το κεφάλι μου ανάμεσα στα γόνατα και στο στήθος μου.

Μετά από λίγο άκουσα την πόρτα να ανοίγει και να κλείνει, όμως εγώ συνέχισα να κλαίω. Ένιωσα ένα άγγιγμα στην πλάτη μου και αμέσως σταμάτησα μένοντας στη θέση μου ακίνητη γνωρίζοντας ποιος είναι στο δωμάτιο μαζί μου.

«Μαθαίνεις σιγά-σιγά...» είπε χωρίς συναίσθημα και βούρκωσα ξανά.

«Έκανα ότι μου είπες, τώρα άσε με ήσυχη!» είπα σιγανά έτοιμη να κλάψω ξανά και γέλασε.

«Όχι, μικρή μου Alyssia... Η συμφωνία είναι να κάνεις ό,τι σου λέω καθώς είσαι και πάλι η κοπέλα μου, και ο φίλος σου δε θα γίνει πειραματόζωο. Ω, λάθος! Ο πρώην φίλος σου... » είπε με τόνο που φανερώνει πόσο το διασκέδαζε δίνοντας έμφαση στη λέξη "πρώην" και σήκωσα διστακτικά το κεφάλι μου να τον κοιτάξω.

«Γιατί το κάνεις αυτό;» τον ρώτησα με παράπονο και απορία, και κάθησε στη καρέκλα που καθόταν πριν ο Daniel.

«Επειδή το θέλω!» απάντησε απότομα.

«Γιατί μου είπες να του πω όλα αυτά τα φριχτά λόγια;!» τον ρώτησα έτοιμη να ξεσπάσω πάλι σε λυγμούς.

«Γιατί φαίνεται από μακριά ότι σε γουστάρει και θα ήταν εμπόδιο στο σχέδια μου...» είπε ψυχρά και τον κοίταξα ερωτιματικά.

«Ποιο σχέδιο;» ρώτησα απορημένη και σηκώθηκε από τη καρέκλα.

«Ετοιμάσου, φεύγουμε!» είπε απαιτητικά και τον κοίταξα καχύποπτα που άλλαξε ξαφνικά θέμα.

«Τι κρύβεις;» ρώτησα καχύποπτη και με κοίταξε αγριεμένα κάνοντας με να μαζευτώ λίγο στη θέση μου.

«Μη ρωτάς πολλά, Alyssia! Σε δέκα λεπτά να είσαι έτοιμη!» είπε έντονα και έφυγε από το δωμάτιο.

••••~••••

Καθόμασταν όλοι στο σαλόνι εκτός από τον Daniel. Από τη στιγμή που γύρισα πίσω δε με κοίταξε καν, απλώς πήγε και κλειδώθηκε στο δωμάτιο του με νεύρα κάνοντας με να νιώσω ακόμα πιο άσχημα από πριν.

«Πώς πέρασες στη φίλη σου;» με ρώτησε ο μπαμπάς μου βγάζοντας με από τις σκέψεις μου και τον κοίταξα μπερδεμένη.