Ο Γρίφος των δύο Βασιλείων: Ο Διάδοχος [Βιβλίο 2, μέρος 2] ΥΠΟ ΔΙΟΡΘΩΣΗ

Κεφάλαιο 4

Daniel's POV

Ήταν πλέον απόγευμα και ετοιμαστήκαμε για να πάμε στο σπίτι που είχε η θεία μου εδώ. Εγώ ετοιμάστηκα πιο γρήγορα και την περίμενα στην πόρτα να κατέβει. Είχα βάλει αυτά που φορούσα και όταν ήρθα εδώ. Την είδα να κατεβαίνει τα σκαλιά και την κάρφωσα με τα μάτια μου. Δε ξέρω γιατί συμπεριφέρομαι έτσι. Από τη στιγμή που την είδα να κλαίει, δε ξέρω... Ένιωσα χαλιά! Ήθελα να βρω τι την έκανε να κλαίει έτσι πάση θυσία! Όταν μου είπε ότι είναι έγκυος με το παιδί του πρώην της, θύμωσα, όμως δε το έδειξα. Δε ξέρω τι μου συμβαίνει! Γιατί κάνω έτσι! Ξέρω ότι είναι πολύ μικρή για να γίνει μητέρα. Και στη Natsou οι γυναίκες στην ηλικία της δε μένουν έγκυες, είναι νόμος! Όποιος τον παραβεί τον βάζουν στα μπουντρούμια. Είναι παράνομο! Θεωρείται σεξουαλική παρενόχληση σε μεγάλο βαθμό, εφόσον η γυναίκα που το έπαθε δεν είναι ακόμα ενήλικη.

Φορούσε ένα πολύ κολλητό μαύρο παντελόνι και μια χοντρή μπλούζα με κουκούλα, νομίζω την είχε πει...φότερ; φύτερ; Α! Φούτερ! Ναι έτσι! Κατέβηκε τη σκάλα και άνοιξε την πόρτα για να βγούμε. Όταν βγήκαμε, έκλεισα την πόρτα πίσω μας και περπάτησα δίπλα της. Επικρατούσε ησυχία μεταξύ μας και αποφάσισα να τη σπάσω.

«Θα το πεις στους γονείς σου και στον πρώην σου;» την ρώτησα ήρεμα και μόλις είπα τη λέξη "πρώην" μου ήρθε στο μυαλό η εικόνα της να κλαίει στο μπάνιο καθισμένη στο πάτωμα και έσφιξα τα χέρια μου σε γροθιές καθώς έπαιρνα διακριτικές βαθιές ανάσες για να ηρεμήσω.

Πω, γιατί κάνω έτσι; Δεν είμαστε στη Natsou! Εδώ είναι διαφορετικοί οι νόμοι και σίγουρα το να αφήσεις μια 17χρονη έγκυος δεν είναι παράνομο! Δε θα έπρεπε να αντιδρώ με αυτόν τον τρόπο... Όμως για έναν ανεξήγητο λόγο θέλω να την δω χαρούμενη και όχι με τα όμορφα κάστανα της μάτια κλαμένα... Να πάρει! Δε θα έπρεπε να σκέφτομαι αυτά τα πράγματα! Ένας Πρίγκιπας δε θα πήγαινε ποτέ με κοινή θνητή! Έτσι έλεγε πάντα η γιαγιά μου! Ο μπαμπάς τότε γιατί πήγε με τη μαμά; Μήπως ξέρει πράγματα που εγώ αγνοώ; Μήπως η γιαγιά κάνει λάθος στο ότι όλοι οι κοινοί θνητοί είναι βρώμικοι, άπληστοι και χρυσοθήρες;

Από τις σκέψεις μου με έβγαλε η απάντηση της Alyssia.

«Όχι δε θα το πω σε κανέναν τους και θα ήθελα να σε παρακαλέσω να μην πεις και εσύ τίποτα!» είπε χωρίς να με κοιτάει.

«Εντάξει...» είπα και με κοίταξε με σμιγμένα φρύδια μπερδεμένη.

Μάλλον θα περίμενε να διαφωνήσω ή να μη συμφωνήσω τόσο εύκολα. Της χαμογέλασα και ανταπέδωσε με ένα γλυκό χαμόγελο που με έκανε να αναθεωρήσω όλα όσα μου είπε η γιαγιά για αυτούς.