Ο Γρίφος των δύο Βασιλείων: Ο Διάδοχος [Βιβλίο 2, μέρος 2] ΥΠΟ ΔΙΟΡΘΩΣΗ

Κεφάλαιο 20

Daniel's POV

Άνοιξα τα μάτια μου και μόρφασα από το πόνο. Κοίταξα τη κοιλιά μου και είδα τρεις βαθιές νυχιές από Λυκάνθρωπο, από τις οποίες έτρεχε μπόλικο αίμα λερώνοντας τη λευκή μου μπλούζα. Έκανα να ακουμπήσω τις πληγές, αλλά το τράβηξα αμέσως αφού και μόνο που τα δάχτυλα μου ίσα που ακούμπησαν επάνω πόνος αφόρητος απλώθηκε σε όλο μου το σώμα. Έριξα το κεφάλι μου πίσω στο έδαφος αναστενάζοντας βραχνά και τότε ήταν που παρατήρησα ότι είχε κιόλας βραδιάσει. Αμέσως γούρλωσα τα μάτια μου και έκανα άλλη μια προσπάθεια να σηκωθώ, εφόσον μια και μόνο σκέψη είχε καρφωθεί στο μυαλό μου.

Alyssia...

Κατάφερα και σηκώθηκα ελάχιστα παρά τη σουβλιά πόνου που ένιωθα στη κοιλιά μου. Εκεί που ήμουν έτοιμος να πέσω δύο χέρια με έπιασαν από το δεξί μου μπράτσο και μια φωνή  ανήσυχη και πανικόβλητη συνόδευε το κράτημα τους.

«Daniel!» φώναξε η Emily καθώς έτρεχε προς το μέρος μου και απ' ότι φαίνεται και του Norman μιας και αυτός ήταν το άτομο που με κρατούσε.

«Emily» είπα ξαφνιασμένος και εκείνη με αγκάλιασε σφιχτά με το που σηκώθηκα όρθιος, αλλά απομακρύνθηκε γρήγορα μόλις ένιωσε τη μπλούζα της υγρή από το αίμα μου, το οποίο τη λέρωσε αρκετά.

Κοίταξε τρομοκρατημένη τη μπλούζα της και μετά τις πληγές μου. Το βλέμμα της με κοίταξε με ανησυχία και ταυτόχρονα φόβο και απορία για το τι συνέβη όσο αυτή και ο Norman ήταν στη σπηλιά.

Άστα Emily, πολλά... Όμως το κυριότερο; ΠΗΡΑΝ ΤΗΝ ALYSSIA!

«Δεν έχω χρόνο για εξηγήσεις τώρα. Θα τα καταλάβεις όλα σε λίγο» είπα γρήγορα αγχωμένος για να φτάσω εγκαίρως στην Alyssia πριν τη σκοτώσει ο Collis.

Μη αφήνοντας τους περιθώρια να πουν το οτιδήποτε, τους πήρα από το μπράτσο και έτρεξα με τη ταχύτητα μου ως τη σπηλιά για τη Natsou. Μόλις έφτασα τους άφησα και στάθηκα στο χώρο όπου θα έπρεπε να ήταν η σπηλιά.

«Πού είμαστε Daniel;» ρώτησε απορημένη η Emily.

«Εδώ που θα έπρεπε να ήταν η σπηλιά για να πάμε στη Natsou, αλλά δεν είναι!» είπα έντονα και πέταξα μακριά με δύναμη ένα πετραδάκι που πήρα από κάτω, θυμωμένος.

«Χέι, χέι... Ηρέμησε... Θα βρούμε τρόπο, αλλά πρώτα πάνε φέρε και την Alyssia» είπε ήρεμα η θεία μου και έφυγα από το κράτημα της στον ώμο μου περπατώντας μακριά της, ενώ ταυτόχρονα τραβούσα απελπισμένος τα μαλλιά μου.