The Alpha's Mate

hoofdstuk 5; bezorgd

POV Blake

Ik word wakker met een super goed en blij gevoel.
Gisteren gaf ze me gewoon een kus.

Ik kleed me aan en klop op de deur van Sky.
'Kom binnen.' hoor ik Sky mompelen.
Ik doe de deur open en zie Summer en Sky in bed liggen op een grappige manier.
'Komen jullie ontbijten?' vraag ik.
'Ja hoor.' zegt Sky slaperig en gaat rechtop zitten.

Haar haren zitten door de war wat er super leuk uit ziet vind ik.
'Oke tot zo.' zeg ik.
'Bye.' zegt ze.

POV Sky

Hij gaat weg en ik en Summer Gaan ons omkleden. (Media) ik heb het linker outfit aan.

We kammen onze haren en poetsen onze tanden.
Ik doe 2 invlechten in en we gaan naar beneden.

Blake zit al aan tafel met een map en telefoon dingen te noteren wat er waarschijnlijk word gezegd.

Ik zwaai naar hem als teken dat we er zijn en we gaan stil aan de tafel zitten.
'Ja maar ik moet even ophangen. Ik bel later vandaag terug. Doei.' zegt hij.
Hij hangt op en legt zijn map neer.
'Hooi eindelijk klaar?' vraagt hij lachend
'Ja hoor. Zo lang duurde het toch niet?' vraag ik lachend.
'Ligt eraan wat je lang noemt. Vind jij drie kwartier lang?' vraagt hij grijnzend.
Ik grinnik.
'Zolang duurde het toch niet?'
'Jawel.' zegt hij lachend.

Dan komt de kok en krijgen we een eitje.
Als we het op is gaan we naar buiten met z'n alle.
Alex gaat ook mee.
'Wat gaan we doen?' vraagt Blake.

Ik kijk richting het bos en begin te grijnzen.
'Ik en Summer verstoppen ons in het bos en dan kijken we als jullie ons kunt vinden.' zeg ik grijnzend.
Ik en Summer zijn daar zo super goed in.
'Maar schatje wij zijn weerwolven. Dat gaat jullie nooit lukken.'
Ik glimlach omdat hij me schatje noemt.
'Denk je?' vraag ik uitdagend en ik ga voor hem staan.
'Ja.' zegt hij grijnzend.
'Als jullie ons beide binnen 2 minuten hebt kunnen vinden hebben jullie gewonnen en hadden jullie gelijk. Anders hebben wij gewonnen en zijn jullie wel heeel erg slecht.' zeg ik grijnzend.
'Oke.' zeggen Alex en Blake in koor.
'Naar een minuut mogen jullie ons gaan zoeken.' zeggen we voor we het bos in rennen.

We zijn ongeveer een half minuut verder en rennen nog steeds.
We zien een boom... Logisch want we zijn in het bos.... En klimmen erin.
Ik hoor met mijn gehoor dat er iemand aankomt.
Ik kijk en kijk recht in de ogen van iemand anders dan Blake of Alex.

Hij richt een pistool op mij en dwingt me uit de boom te komen.
Hij zag Summer niet dus wenk ik haar te blijven zitten.
Ik spring uit de boom en de meneer kijkt me vragend aan.

'Wat doe jij hier?' vraagt hij.
'we verstoppen ons.' zeg ik droog.
Ik hoor dat Blake nog steeds niet komt.
'Jaja je bent een van die weerwolven.'
'Niet ik ben geen weerwolf.' zeg ik.

Hij wilt iets doen maar hij word van achter naar beneden gehaald.
Achter hem staat een wolf.
Van schrik spring ik naar achter.
'Ren snel weg.' zegt hij en ik herken de stem van Blake.
Summer springt ook uit de boom en we rennen weg.

Summer botst tegen iemand aan.
Het is Alex.
Summer is zo bang dat tranen over haar wangen rollen.
'Waar blijft Blake.' zeg ik paniekerig.
'Die komt zo wel kom maar mee.' zegt Alex rustig.
'Nee ik ga niet mee tot Blake terug is.' zeg ik koppig.
'Hij komt wel terug maar hij wilt ook graag dat je terug gaat. Als jij veilig bent is hij blij.' zegt Alex.
'Kom nou maar mee.' zegt Summer.
Ik zucht.
Ik kijk nog een keer om en zie iemand op ons afkomen.

'Eeuhm jongens.' zeg ik.
Alex en Summer draaien zich om en nu zie ik wie het is.
Het is Blake.
Ik ren naar hem toe en vlieg hem om zijn hals.
Hij knuffelt me stevig terug.
'Gaat het?'
'Ja hoor met jou?.' vraag ik.
'Goed. Nu ik weet dat jou niks mankeert.' zegt hij.

Ik voel dat ik moet blozen.
'Kom.' zegt hij en we lopen richting huis waar Summer en Alex al heen waren gelopen.
Ik pak zijn hand vast en hij kijkt me een keer glimlachend aan.
Ik glimlach terug en we gaan naar het huis.

We zijn nu uit het bos en nu is het veel lichter.
Ik zie dat Blake's kleren zijn gescheurd en hij wat bloed over zich heen heeft.
'Ik ga even wat anders aan doen.' zegt hij lachend.
Ik grinnik.
'Ja is goed.' zeg ik.

Ik ga naar de woonkamer waar Alex en Summer ook zijn.
'jij was wel bezorgd hè?' vraagt Alex.
'Ja eigenlijk wel.' zeg ik en nu pas dringt het tot me door.

Ik was bezorgd om hem.
En niet een klein beetje.
Hoe gevaarlijk het ook was, ik wou hem opwachten.
Hou ik van hem?
Houden van is een groot ding.
Hij betekent echt wel veel voor mij.
Maar de vraag houd ik van hem is nog niet met zekerheid te beantwoorden.
Misschien dat ik daar nog antwoord op kan krijgen.

'Sky?' haalt Summer me uit mijn gedachtes.
'Eeuhm ja?' vraag ik.
'Je zat weer te dromen.' zegt ze lachend.
Ik lach ook en we gaan nog wat dingen doen.
Het is al snel avond en ik ga in mijn bed liggen om te slapen.
Summer is naar huis gegaan.
Alex leek het erger te vinden dan ik dat deed...