The Alpha's Mate

hoofdstuk 9; ik zou haar moeten doden!

POV Blake

Ik leg haar in mijn bed.
Haar kamer is namelijk over hoop gehaald.
Waarom?
Ik heb geen idee.

Als ik haar neer heb gelegd kijk is is naar haar.
Mijn Mate is een weerwolf...
Ik weet niet of ik moet juichen of juist aah moet zeggen.
Ik hou van haar als ze een weerwolf is of niet...
Maar ik heb ervoor gekozen op een mens als Mate te kiezen.
Maar dat maakt opzich toch niet uit?

Ik bestudeer is haar gezicht en zie dat ze een wond heeft aan de zijkant van haar hoofd.
Shit.

Wolven helen dan wel. Bij het hoofd gaat langzamer.
Ik duw er een doekje tegenaan en wacht tot de wond heel is.
Zodra het heel is haal ik het doekje weer weg.

Dit verklaart dus ook dat ze zo knap is.
Weerwolven zijn nou eenmaal veel knapper dan mensen.

Ineens gaan haar ogen langzaam open.
Ze kijkt meteen weg als onze ogen kruizen.
Ze schaamt zich omdat ze het niet had verteld.

'Sorry.' zegt ze zacht.
Ik trek haar op mijn schoot.
'Geeft niet. Je hebt me ook gered hè?' zeg ik.
Ze kijkt even weer weg.
'Ik heb gelogen. Daarom sorry.' zegt ze.

'Het is niet leuk nee maar je hebt er waarschijnlijk wel een goede reden voor.' zeg ik en dwing haar naar mij te kijken.

'Ik wil het je uitleggen maar je moet me beloven me niet te vermoorden.' zegt ze zacht.
Ik kijk haar vragend aan.
'Hoezo zou ik JOU willen vermoorden?' vraag ik haar.
'merk je zo. Beloof het nou maar.' zegt ze.
'Ik beloof het. Ik zou jou toch nooit kunnen vermoorden?' zeg ik omdat ik het meen.
Ze zucht even en begint te vertellen.

POV Sky

'Ik ben al vanaf mijn tiende weerwolf. Ik zat bij een roedel maar daardoor werd ik moordlustig en bloeddorstig. Ik heb zelfs bijna in de les een aanval gekregen. Ik ben uit de groep gegaan toen ik zelfs mijn ouders bijna dood hem laten gaan.' zeg ik het laatste heel zacht.

'wacht wat? Je hebt je groep verlaten... Om een mens?' vraagt Blake en staat op.
Ik sta ook op.
'Het spijt me maar mijn familie dan?' zeg ik in tranen.
Hij komt voor me staan.
'Weet je? Als jij een mens was hè? En ik moest kiezen tussen jou vermoorden of uit mijn pack gaan...' begin hij.
'Blake dat is anders jij bent de Alpha en ik wil het antwoord niet weten.' zeg ik nu met tranen in mijn ogen en stap een stap naar achter en sta tegen de muur.

Het is donker en er schijnt een lichtstreep van de maan over mijn gezicht.

Hij stapt weer op mij af met donkere ogen.
Ik kan niet goed aflezen wat zijn emotie is.
Boos.
Woede.
Verdriet.
Lust.
Alles kan het zijn.
Ik denk alleen woede...

'Ik ga het je toch vertellen.' zegt hij grommend.
Ik schrik van zijn toon.
'Ik zou voor...' begint hij.
Hij komt nu nog dichterbij met zijn hoofd.
'Voor jou gaan.' zegt hij zacht.

Ik kijk hem aan en zie hem licht glimlachen.
Er glijd een traan over mijn wang.
Hij haalt hem zorgvuldig weg en drukt dan zijn lippen op de mijne.
Ik ga erin mee en geef hem toestemming wanneer hij dat geeft.

POV Blake

Ik zou haar moeten doden...
Je mag niemand boven jouw roedel kiezen.
Normaal zit jou familie in de roedel en bij haar was dat dan weer niet zo.
Dat maakte het voor haar moeilijk.

Als ik voor haar zou moeten kiezen of de roedel was ik ook voor haar gegaan.
Honderd procent.

Ik til haar op en voel nu pas hoe licht ze eigenlijk is.
Ze slaat meteen haar benen om mijn middel en legt haar armen om mijn nek.
Ze gaat met haar handen door mijn hoor waardoor ik zacht moet grommen.

Dan gaat de deur open.
En daar staat Alex.
'Eeuhm sorry dat ik stoor.' zegt hij rood van schaamte.
'waarom kom je zomaar binnen stormen?'
'Je ouders zijn er.' zegt Alex zacht.
'Oke zeg maar dat ik er zo aan kom.' zegt Blake.
Alex knikt en loopt weer weg.

Blake kijkt me glimlachend aan.
'Ze gaan mijn mate zien.' zegt hij.
Ik glimlach.
'Dus ik ben je Mate nog wel?' vraag ik grijnzend.
'Tuurlijk schatje.' zegt hij.
Ik druk een kus op zijn lippen en hij laat me weer zelf staan.

Ik doe even wat aan want heb nu een joggingpak aan (media) en ga dan met Blake mee naar beneden.
Daar aangekomen zie ik een grote gespierde man en een mooie vrouw op de bank zitten.
Als ze ons zien staan ze glimlachend op.
De man geeft Blake een bro-hug en de vrouw geeft mij een knuffel.

'Jij moet Sky zijn? Ik ben de moeder van Blake, Rianne.' zegt ze glimlachend.
Ik knik.
'Ik ben inderdaad Sky.' zeg ik ook glimlachend.
Dan gaat ze naar Blake en de vader van Blake komt naar me toe met een big-smile.
Hij geeft me de hand en ik schud hem netjes.
'Hoi Sky ik ben meneer Grey maar noem me gewoon Johannes.' zegt hij.
Ik glimlach.
'Is goed.' zeg ik.
We gaan allemaal zitten.

'Willen jullie wat te drinken?' vraag ik.
'Ach meisje toch dat hoef jij toch niet te doen.' zegt Rianne lachend.
Ik lach zacht.
'Ik doe het wel.' zegt Blake tegen mij en loopt weg naar de keuken.

We hebben veel gekletst en ik ben al wat over Rianne en Johannes te weten te komen.

Rianne was eerst een mens. Zij was ook gekozen door de Alpha, Johannes.
Zij vind het niet zo erg.
Maar als mens zijnde sterf je.
Johannes hield te veel van haar om na haar dood iemand anders te kiezen dus vroeg hij haar wat hij nooit zou doen.
Hij vroeg of ze haar mocht bijten.
Rianne schrok toen maar toen Johannes uitlegde dat hij zo ging bijten dat ze het overleefde en dan zelf ook een weerwolf zou worden zodat ze samen zouden leven voor altijd wou ze het meteen.
En zo is ze dus een weerwolf geworden.

Blake komt net terug van zijn ouder naar een kamer brengen waar ze kunnen overnachten.
'Kom dan gaan wij ook slapen.' zegt hij.
Ik glimlach en knik.
Bij zijn kamer wil ik verder lopen want ik vind het stom op te vragen of ik bij hem mag slapen.
Hij pakt mijn hand en trekt me grijnzend mee naar zijn kamer.
Ik grinnik en laat me mee slepen.