Missing Piece of Mine 3 'The Lost Treasure'

Chapter 23

Missing Piece of Mine 3' The Lost Treasure

by Hannah Grace Cabero

Chapter 23

(Lance POV)

gaya ng sabi nya... baka mahiganti si Ms. Santos kay Mr. Montenegro kaya agad kaming pumunta sa bahay ni mr. Montenegro...

pagdating namin sa tapat hndi kmi agad maka u-turn sa sobrang traffic.. malayo palang nakita ko si Mr. Montenegro na mukhang lasing

pagparada namin ng sasakyan.. agad kaming bumaba dahil sinusugod na sya ni Ms. Santos at may hawak itong patalim

"hayup kang Demonyo ka!"

"anong ginagawa mo ditong baliw ka!bumalik ka sa hospital dahil doon ka nababagay!!"-Mr. Montenegro

sinubukan kong awatin si Ms. Santos.

tapos ako namn ang sinugod nya

"Tama na yan!"-rinig kong sabi ni Raffie

sa sobrang bilis ng pangyayari nakita ko ang sarili kong yakap yakap nya at may bahid na ng dugo ang mga kamay ko

"nakooo..sorry..hndi ko sinasadya"-ms santos na umiiyak

lumapit si Raffie saknya

"ayus lng"

"pano ka..??"-

"kailangan na kitang dalhin sa hospital"

agad ko syang binuhat at sinakay sa kotse.. dumiretso kmi sa hospital.. iyak ng iyak parin si Ms. Santos

habng nasa loobs sya ng E.R...

nasa labas kaming naghihintay pareho

laking pasalamat ko nang hndi sya napuruhan ng kutsilyo sa left shoulder nya

"ginawa ko lng yun kasi hndi ko matanggap na wala na si mama.. hndi ko talaga sinasadya"- ms. santos ng humahagolgol

"ayus lng.. nangyari na ang nangyari"

"mahal ka talaga ng asawa mo.. hnda syang ibuwis ang buhay nya para sayo...sana balang araw makakita ako ng tulad nya ang katangian"

siguro nga.. hndi ko parin maintindihan kung bakit kailangan nyang gawin yun ang iwan ako..

naniniwala kasi ako.. kapag mahal mo ang taong nanakit sayo ipaglaban mo kaya etoh na ang ginagawa ko ngayon...kasi mahal na mahal ko sya... sobra..

(Richards POV)

im really proud about Lance.. every ups and downs kaya nyang tumayo sa sarili myang paa.. Now is the time na itama ang pagkakamali nya..

he ask my help na tulungan sya sa kaso ni ms. Santos at Mr. Montenegro.. na detain pasamantala si Mr. Montenegro sa police station at ito ang naabutan ko

"napaliwanag ko na ang gusto nyong marinig kaya pauwiin nyo na ako..sobrang pagod na ako.. bakit ba kasi hndi nalng yung baliw na babaeng yun ang ikulong nyo"mr. Montenegro

"hndi nyo sya pwedeng pakawalan.. heto ang ibedensya na nagpapatunay na si Mr. Montenegro ay guilty sa kasong Rape abuse.."-sabi ko agad binigay ang CD sa mga police.. dahil yun namn talaga ang ibidensyang tinatago ni Lance laban sakanya

"Walang hiyang Attorney Ayalang yun!.hndi nya ba alam kung anung pwedeng mangyari kapag binaliktad nya ako??"

"actually oo. alam nya.. handa syang harapin lahat ng yun.. maitama lng ang pagkakamali nya"

"hndi nyo ko pwedeng ikulong dito!!"

"sige na ikulong na yan.!bahala na ang korte sakanya"-sabi ng isang police

(Lance POV)

ilng sandali.. nakalabas na ng E.R si Raffie

"ayus ka lng ba??dapat dito muna tayo sa hospital.. "

"hwag na.. kaya ko naman eh"

binalik ko ang atensyon ko kay ms. Santos

"By the way Ms. Santos.. tapos na ang problema mo.. mabibigyan na ng hustisya ang mama mo.. this time hawak na ng mga police ang ibedensya na nagpapatunay na totoo ang mga sinasabi mo"

"pero panu ka attorney"

"hwag kng mag-alala.. pansamantala lng akong mawawala sa serbisyo..we owned a mall.. hotel and the company.. i can work there.. "

"Maraming maraming salamat talaga mr. Ayala.. binalik mo sa dati ang buhay ko"

masaya din ako para sakanya

"paglabas mo dito sa hospital.. pumunta ka sa office ko..hahanapan kita ng trabahong babagay sayo.. para makapagsimula ka ng maayos"

"salamat talaga attorney.. tsaka mrs Ayala"

"Raffie nalng"

"thank you din sayo.. "

"walang anuman.."

"kailangan na naming umalis.. "-paalam ko saknya

"cge mag-ingat kayong dalawa"

agad na kaming umalis..

naglalakad lakad muna kami sa park.. malapit kasi doon ang parking lot..

(Raffie's POV)

masaya ako kasi tapos na ang problema ngayon.. kaso merong hndi magandang nangyari pero hndi na mahalaga yun ang importante maayos na uli ang lahat.

paglabas namin ng hospital naglakad lakad muna kami

"kanina ka pa nakangiti.. bakit??"-Lqnce

"ahmm.. masaya lng ako kasi maayos na ulit ang lahat..alam ko namng tutulungan mo sya.."

"nangyari lahat ng yun dahil sayo.. at kung hndi ka sana nakisali pa.. hndi ka sana sugatan ngayon"..

hndi na ako sumagot.. patuloy parin kami sa paglalakad

" now the case is finally done.. anung gusto mong regalo??bahay?kotse??lupa??"-sarcastic nyang tanong

'ganyan ba talaga kababaw ang tingin mo sakin!!'

yan ang gusto kong sabihin sakanya pero hndi ko ginawa..

"iuwi mo nlng ako mas mabuti pa.. yun lng hinihingi ko..kapayapaan.."-sagot ko

"napakaboring mo parin kahit kelan... pinapapili ka na nga .pakipot ka parin."-sabi nya tapos nauna nang naglakad

"eh anung gusto mo!walgasin ko ang pera mo na hndi ko namn kailangan??!!"-pasigaw ko sakanya.. dala ng inis ko sakanya

napa hinto sya at ako namn.. patuloy lng sa paglalakad ng mabilis...

nakalimutan kong hndi nga pala ako pwedeng kumilos ng kumilos yan tuloy sumasakit ang sugat ko..

arraaay.. nagpipigil lng ako ng sakit kahit sobrang sakit na talaga

"ayus ka lang??"-sabi nya na may tono ng pagaalala

so nag-aalala pala sya sakin..??

hndi ko nlng sya sinagot sinabayan nya nalng akong maglakad hanggang nasa parking lot na kami

..

pinagbuksan nya pa ako ng kotse..

habng nagdadrive sya pauwi.. ngiti lng sya ng ngiti.. parang nakakapikon yung mga ngiti nya.. nakakainsulto..

kahit ayaw kong pansinin ... napapansin ko ng kusa kasi katabi ko nga sya