VİENS À MOİ

ANORMALLERİM

Merhaba öncelikle ilk kez kitap yazacağım. Hatalarım olursa bunları bana iletmenizi ya da fikirleriniz olursa bana sunmanızı istiyorum.
♡ Haydi Bismillahirahmanirahim diyorum ve yazmaya başlıyorum.♡

-Keyifli okumalar dilerim. -

Kıyısı olmayan deniz gördünüz mü ?Yahut işittiniz mi ? Ben ne gördüm ne de duydum. Nedir ki kıyısı olmayan deniz ?

'Kıyısı olmayan bir denizim ben. Belinmişliğin ötesinde . Dalgası olan ama kıyıya vuramayan . Kendi içinde dalgalanan . '

'Kıyısız bir deniz olmayı kim isterdi ki? Ben istemem açıkcası .Çünkü dalgalarım bir beni alıyordu içine .Harap ediyor . Her yeni dalga.'

'Korkuyorum ben kendimden, derinliğimden . Atmosferde ki kara delikleri bilirsiniz belki. İşte ben de öyleyim . Var olduğu bilenen ama nasıl var olduğunu bilmeyen kıyısız bir denizim.'

~Asel Yalçın~

Gözlerimi hedef alan güneş ışınları ile uykumdan uyanmıştım.Hafta sonu olmasına rağmen uyandıktan sonra geri yatabilen sayılı kişilerden olmadığım için yatağımdan kalkıp banyoma doğru yol aldım. Saçlarımı toplamak üzere aynanın karşısına geçtim. Sanki gece saçlarım özenle karıştırılmış gibiydi. Bu halime tebessüm ederek saçlarımı özgürlüklerine kavuşmaları için tokamı çıkardım.

Saçlarım omuzlarıma dökülmeye başladığı sıra da uzadıklarını fark ettim.Ayna da kendime bakarak ne kadar da bakımsız olduğumu gördüm . Gerçi yıllardır kendimi toparlayamamıştım. Toparlanamamın sebebi de Alkan gittiği içindi .

Çocukluk travması diye düşünüp yıllarca kendimi avutuyordum. Ama hiç bir şey geçmemişti. Geçen sadece zamandı. Duygularım hala aynıydı. Terk edilmişlik hissi her geçen gün daha da artıyordu.

Aynadan kendimi izlemeye devam ederken, gözpınarlarımdan yaşlar mazinin hüznüne dayanamayıp firar etmişti. Göz yaşımlarım yanaklarımından nazlı nazlı süzülürek boynumun ortasında süzülmeyi bırakmıştı.

Gözyaşlarımın çizmiş olduğu rotada parmak uçlarımı gezdirirken annemin sesi ile irkildim .

"Asel hadi kızım kahvaltı hazır sen de gel ." Annemin uyandığımı farketmesine anlam veremesem de üstün de pek durmadım ve anneme cevap verdim. "Geliyorum anne."

Yüzümü yıkayıp odama geri döndüm pijamalarımı değiştirme gereksinimi duymadığım için sadece yatağımı toplayıp annemin yanına indim.

"Günaydın anne ." Annem masaya kahvaltı tabaklarını yerleştirirken ,bir yandan da söyleniyordu. " Bak sınavlar geldi çattı . Yarın matematik sınavın var çalıştın mı ? Bak kızım kendim için istemiyorum. Senin geleceğin için istiyorum . İleride zorluk çekme diye bu söylenmelerim."

Annem haklıydı. Derslerime bu yıl daha çok önem veriyordum . Ama matematik sınavına hiç çalışamamıştım. Bahaneler olmaz biliyorum ama sonuç ortadaydı.

Annem sorularını cevapsız bıraktığım için başka bir şeyler demeden kahvaltı masasına oturmuştu . Kahvaltımı güzelce yaptıktan sonra odama çıkıp ders çalışmaya karar vermiştim. Ama henüz saat daha erken olduğu için biraz kitap okumaya karar verdim .