VİENS À MOİ

-Keyifli okumalar-

"Bence ona en güzel hediyen yıllardır ona olan özlemini anlattığın defterlerin ." Ben şaşkın bir şekilde kimin söylediğini araken Alkan'ı gördüm.

Bunu söyleyen Alkandı .Tamam da Alkan ve Alpay'ın alakası neydi ?  Kafamın içi hayli karışık ve sorularla dolu iken bir de şimdi bu çıkmıştı. Kafamın içi savaş alanı gibiydi. Kimin nerede olduğu , kime ne olduğu belli olmayan bir savaş meydanı . Bir sürü cevapsız sorular. Sorularımın tek cevap adresi ya Alkandı ya da Alpay. Ama benim henüz ikisiyle de konuşacak cesaretim yoktu.  Bu cevapsız sorularım beni bir uçurumdan aşşağı itiyordu. Her seferinde farklı bir uçurum. Her sorunun yeni bir cevabı başka soruya açılıyordu.  Düşüncelerime odaklanmıştım ki Alpay'ın sözleri beni soru havuzumdan çıkardı.

"Ooo Alkan sende okula tekrardan başladın demek  ." Alpay'ın bu söyledikleri beni şoke ederken Alpay seri bir şekilde Alkan'a yaklaşıp önce tokalaştı sonra da sarıldı . Alkanda aynı samimiyetle Alpay'a karşılık verdi ve konuştu:

" Evet kardeşim  başladım . Sorumluluklar bilirsin " diyip göz kırptı . Sonra da tebüssüm etti ve sözlerine devam etti.

"Ee beni ayakta mı bekleteceksiniz ?" Tam Alkandan  kurtuldum derken şimdi aynı ortamdaydık .
Alpay benim karşımda ki sandalyeyi göstererek " Buyur otur .Davet beklemen hata . Senin yanın bizim yanımız ." Alpay sonra bize dönerek "Sorun olmaz değil mi kızlar ?Alkan bizimle otursa ?" Hepsi bir ağızdan "Hayır " dedi.

Ama ben onla aynı ortamda kalmak istemiyordum . Beni hiç düşünmeden arkasını dönüp giden biriyle kim vakit geçirmek isterdi ki ? Bu yüzden Alpay 'a döndüm.

" Kusura bakma Alpay ama ben kalmıyorum .Hoşçakalın ."dedim .
Alpay şaşırarak:

"Hayda ne oldu ?Nereye Asel ? Bak hem Alkan seninle tanışmak istiyor . Seni anlattıdığım zaman baya bir merak etmişti."

"Sağol Alpay ama ben beni bırakan biri ile vakit geçirmek istemiyorum ."

O sırada masadakiler bana dönmüştü .Ben de tek tek hepsi üstünde kısaca gözlerimi gezdirirken , gözlerim Alkanda takılı kalmıştı . Çok tuhaftı bu bakışının hissi . Anlam verememiştim.

Ama birden ne olmuştu böyle ? Onunla kalacağımı mı sanıyordu ?O beni bırakmıştı bende yapabilirdim . O bana bakarken bende kaşlarımı çatarak :

"Artık ben gidiyorum size iyi eğlenceler kızlar v- ."

Sözümi bitiriyordum ki Alkan sinirle kalkıp gitti . Bende cümlemin devamını getirmeden onun gittiği yönün tersine gittim .

Çok bunalmıştım. Alkan bunaltmıştı , aklımı karıştırmıştı . Bir anda girmişti hayatıma NEDEN PEKİ YILLAR SONRA  NEDEN ..?

Düşünürek yürüyordum koridorda ve görüş hizama müzik odasının girmesi ile 4.kata kadar çıktığımı yeni yeni idrak ediyordum .

Müzik odasına nasıl geldim bilmiyordum. Ama beynim sanırım benimle oyun oynuyordu.

Çünkü bunaldığım zamanlarda müzik odasına gelir bilmediğim aletleri çalmaya çalışarak kendimi rahatlatırdım .Ama şuan aklımın ucundan geçmezken bile nasıl gelmiştim ?

Neden , nasıl  soruları beynimi kemirirken müzik odasına girdim.

Normalde ışığı açık olurdu ya da perdelerden muhakkak biri içereyi aydınlatması için açık bırakılırdı ama perdeler tamamıyla kapalıydı .

Korkmuştum açıkcası ama bu korkumun yersiz olduğu kanısına vararak ışık düğmesinin olduğu yeri aramaya başladım .

Duvarlardan destek alarak yürürken ayağım bir şeye takıldı ve pat diye yere düştüm.