Mała wieczność

Cztery

W przerwie świątecznej pojechałyśmy razem do naszych rodzin, a co najważniejsze zrobił to z nami James. Moi rodzice przyjęli go z otwartymi ramionami, stał się członkiem rodziny. Wigilię spędziłyśmy wspólnie, zresztą jak co roku. Tym razem wypadło na mój dom, który przez całą noc mienił się kolorowymi światłami i słychać było z niego kolędy. Dostałam od ciebie wspaniały prezent, jakim był album z naszymi zdjęciami ze wszystkich lat naszej przyjaźni, ale dopiero wtedy zrozumiałam, że podarowałaś mi dużo więcej niż zwykłe fotografię - podarowałaś mi swój cenny czas.
Spędziłyśmy ze sobą kolejne dni, jeżdżąc na łyżwach i pokazując Jamesowi miejsca, w których spędziłyśmy nasze dzieciństwo. Potem musiałyśmy wrócić na uczelnie. Znowu zaczęłam udzielać się na imprezach i rozmawiać z innymi studentami. Czas od świąt do wakacji minął mi bardzo szybko, zdałam egzaminy z wspaniałym wynikiem. Tym razem to Jacob i James zadecydowali gdzie pojedziemy w wakacje. Wybrali Paryż, o którym od zawsze snułyśmy marzenia. Jako małe dziewczynki wyobrażałyśmy sobie widok ze szczytu wieży Eiffla i jak jemy śniadania patrząc na nią. 

Pierwszy tydzień był nudny, zwykłe zwiedzanie zabytków lub siedzenie w hotelu przez deszcz.
Pierwszego słonecznego dnia na tym wyjeździe wybraliśmy się na szczyt wieży Eiffla. Stanęłyśmy przy barierkach, a Jacob i James tuż z nami, opierając dłonie po obu stronach naszych ciał. Nigdy nie zapomnę tej chwili, gdy w jednym czasie nas do siebie odwrócili i uklękli na jednym kolanie, wyciągając aksamitne pudełka z pięknym pierścionkiem w środku. Obie się popłakałyśmy, w końcu to było spełnienie naszych marzeń - obie powiedziałyśmy głośne 'TAK'. 

Wiedziałaś o zamiarach Jamesa, tak samo jak ja o Jacoba.
Po powrocie do hotelu, poszłyśmy razem do kawiarni, gdzie powiedziałaś mi o wszytskich swoich obawach, tak samo jak ja o swoich.
Dziękuję, że postawiłaś mnie wtedy do pionu, gdyby nie ty już dawno odwołałabym zaręczyny.
~Emily