GÜNÜ YAKALA

                                                              BÖLÜM 1 (Violet)

Kitabımın son sayfasındaydım.Her şeyin nasıl bittiğini öğrenmeme çok az kalmıştı.Her zaman başlangıçlara değil bitişlere bakıyordum,sadece kitaplarda değil hayatımda da."Raskolnikov için bambaşka bir hayat başlıyordu.Yedi yıl.Sadece yedi yıl." "Bekle" dedim."Yedi yıl mı?Yani o kızla evlenmesi için hapisten çıkmayı mı bekleyecek?".Şaşırmıştım."Gerçekten kızı bekleyecek mi?Kız da onu?".Böyle şeyleri sadece saçma bulduğum aşk kitaplarında bulurduk.Yahut ben öyle düşünüyordum.Evet,kitap bitmişti.Kitabın önünü çevirdim,kocaman SUÇ VE CEZA yazısına dikkatle baktım."Bazı kitaplar..." dedim ona."Bazı kitaplar ismimin havasını içeriğinde yansıtamıyor.Ama sen dostum,gördüğüm en kafaya dank edici kitaplardan birisin" dedim ve onu gidip ablamın odasındaki rafa kaldırdım.Saat geç olmuştu,hava kararmak üzereydi.Odama giderken ev kapısının hızla kapandığını duydum.

-Buna inanabiliyor musun Susan?

Gelen babamdı.

-Sana da merhaba,tatlım.Sorun ne?

İşte bu da annem.Bunu söylerken gülümsediğine eminim.

-Violetin okulundan.

Aman Tanrı'm.İşte bu beni ilgilendiriyor.Aşağı inmeliyim diye düşünerek yavaş adımlarla,ayağım çıplak olduğu için tahtaya yapışıp ses çıkarmamasına ve beni ele vermemesine özen göstererek aşağı indim.Merdivenin 3. basamağında durup eğildim ve onları dinlemeye başladım.Babam,aynı hararet ve burun deliklerinin yaptığı hırıltıyla konuşmaya devam ediyordu:

-"St. Joseph Lisesinin yarıyıl tatilinde çıkan bir yangın üzerine 1 dönem yılı boyunca öğrenciler eğitim-öğretime St. Joseph/Michigan'ın 5 km güneyinde yer alan  Özel Williams Erkek Lisesi'ne gitmelerine karar verilmiştir.Lütfen başvuru için müracaat ediniz." Bu ne demek biliyor musun? Violet bütün bir 2. dönemi hiç yolumuzun düşmediği bir erkek lisesinde geçirecek.

Ne demekti bu? "Okulumuzda çıkan yangın.", "Özel Williams Erkek Lisesi", "İkinci yarıyıl". İkinci dönemi özel bir erkek kolejinde geçireceğiz.Yüzlerce çocuk artı yüzlerce özel liseli erkek çocuğu bir okula nasıl sığar?Düşüncelerimi babamın sinirli sesi böldü:

-Bütün okulu ek binaya alacaklarmış.Dediklerine göre öğrenci sayısı zaten azmış.

Annemin sesinden endişeli olduğunu anlamıştım.Yer yer ses tonu tizleşip cümlenin sonuna doğru tekrar pesleşiyordu.

-Tanrım...Bu saçmalık.Okulla konuşalım,Violet'i okuldan alalım.

Al buradan yak.Beni neden okuldan alma ihtiyacı hissediyorsun ki?Bir de şu önüme gelen her erkekle birlikte olacağımı zannetmese,çok iyi bir kadın olurdu.Bu benim suçum değil.Eski lisemde okulun en gözde oğlanından çıkma teklifi alınca ve onu reddedince,en doğal okulun en gözde ve çocuğun en yakın kız arkadaşları tarafından "ondan nasıl çıkma teklifi alırsın" diye dayak yeyip bir de anneme Jason ile birlikte olduğum mesajı sanırım sarışın olandı mesajı atan,evet evet,gidince annem bana kin beslemeye başlamıştı.Ne yaptıysam onu inandıramamıştım.Ben birlikteliği bu kadar sıradan görecek bir insan değilim ve her önüme gelenle bunu yapmam,benim belirli bir çizgim var dedim ve doğal olarak inanmadı.Neyse ki bunlar geçmişte kaldı.Eğer ergen ruhluların  arasındaki bir olgun ruhluysanız,böyle şeyleri hoşgörüyle karşılamaya ve kimseyle arkadaşlık etmemeye alışmalısınız.Ben de bunu yaptım.Ailem beni o okuldan alsa da.Umrumda değildi,ne de olsa asla gerçek bir arkadaşım olamayacaktı,hiç bir yerde.Onlar,benim için fazla gençti.Benim ruhum yaşlıydı ya da yalnız.Belki de tekti.Bir şekilde sadece selam verilip geçilen,sıradan tipli biri oldum.Mat ve sevimsiz.Lise 1 anılarım çok da parlak olmasa da ben anılara değer veririm.Anılar sizin hayatınızda yaptığınız tek şeydir.Onlarda mutluluk da vardır acılar da.Ve acılar insanları değiştirir,hem de çok değiştirir.