Obsessie

Hoofdstuk 5 ( begin )

Ik kroop die avond weer achter mijn computer. Maar in plaats van world of warcraft te spelen ging ik op internet opzoek. Ik typte bij google haar naam in. Ik vond haar facebook pagina, maar ik kon maar één foto bekijken. Ik besloot dus ook maar een account aan te maken en haar toe te voegen. De rest interesseerde me niet. Na een paar minuten had ze mij al geaccepteerd en ze schreef gelijk wat op mijn pagina.

Hey! Ik wist niet dat je facebook had! Leuk <3

Ik glimlachte enkel en bekeek al haar foto’s. Al snel had ik het te pakken en ik besloot alles van sociaal media aan te maken wat zij ook had. Ik deed hier voor haar eigenlijk niet aan, omdat ik mij schaamde voor mijzelf. Maar voor haar zou ik alles doen. Als ik maar alles over haar te weten zou komen. Ik had instagram, facebook, twitter en badhoo. Na alles door te hebben gespit was het al 3 uur later. Ik had sommige foto’s opgeslagen, maar ook gesprekken die ze had met anderen. Het waren gesprekken met vriendinnen, maar ook met jongens. Ik had de foto’s en de namen op een word bestand gezet en uitgeprint. Deze moest ik in de gaten houden. Ook deze jongens had ik toegevoegd, maar daarvoor had ik een ander account gemaakt. Een nep account van een leuke meid. De foto’s had ik van een facebook account van een willekeurig meisje uit Amerika. Zo leek het minder opvallend dat het nep was. Zo stom als die jongens waren accepteerde ze stuk voor stuk mijn vriendschapverzoek. Mijn zoektocht kon toen vervolgen. Tot ’s morgens vroeg zat ik aan mijn computer gekluisterd om elk detail van haar leven te volgen en elke vriend of vriendin te volgen. Ik moest weten wat ze deed, elk uur, elke minuut en elke seconde. 

Zonder naar mijn bed te gaan ging ik naar beneden en maakte ik een ontbijt met  vier boterhammen en twee bakken koffie om wakker te blijven. Daarna ging ik naar de stad. Ik wou haar verassen met een nieuwe look. Ik ging daarom naar de kapper.

Ik koos voor een kapsel zoals Michael Bublé had. Ik luisterde elke dag naar zijn muziek. Nadat al mijn vette haar was afgeknipt zag ik nu pas echt mijn gezicht. Al die tijd hing mijn haar ervoor. Ik zuchtte, omdat ik het wel jammer vond. Ik was 2 jaar niet naar de kapper geweest, en ik was daar trots op. Maar het was tijd voor verandering. Ik kocht bij de kruitvat clearasil, kocht een aantal nieuwe kleding en maakte een praatje met de verkoopster. Ze gaf me advies over wat ik kon dragen en wat niet. Daarna besloot ik naar de opticien te gaan om te vragen of lenzen voor mij mogelijk zou zijn.

Om 4 uur ’s middags kwam ik thuis. Mijn moeder zat op de bank een sigaret te roken en naar de tv te kijken. Ze keek vreemd op toen ze mij binnen zag lopen.

‘Wat zie jij eruit.’

‘Vind je het niks?’

‘Het is anders’ Zei ze terwijl haar blik weer naar de tv ging.  Het interesseerde haar niet wat ik deed.

Ik pakte wat te eten uit de koelkast en een fles cola. Ik nam het mee naar boven en kroop weer achter de computer. Ik volgde elke minuut van haar leven, en elke minuut van ieder die in haar leven betrokken waren. Ik sloeg dingen op en printte dingen uit. Ik hing foto’s op, en ik maakte zelfs mijn bord vol met posters leeg om daar de jongens op te plakken zodat ik ze elke dag kon zien, en ze een gevaar waren voor haar.

Maanden gingen zo voorbij. Mijn look beviel haar, en ze trok steeds meer naar mij toe. Ze stuurde mij hartjes en kusjes via whatsapp en ze had een foto van ons 2 geplaatst op facebook. Ik durfde haar alleen niet meer mee naar huis te nemen vanwege al die foto’s in mijn kamer. Ik verzon een smoes dat mijn moeder depressief was en niemand in huis wou behalve ik.