[Yoona's POV]
Hinigit ako ni Donghae palayo. Iba yung pagka-hila niya sa akin. Kasi galit na galit talaga siya.
Nagseselos ba ito?! Oo. Halata naman. Tss. Nakakabaliw naman eh.
Tapos pinasakay niya ako sa kotse niya. High Blood ang Hae eh.
"Donghae..." Sabi ko. Tapos tumingin ako sa kanya.
Siya naman. Nakapatong ang kanyang kamay sa noo. Hayyst. Jusko. Wag naman sana kami mag-away.
"Bakit mo kasama si Luhan?" Cold niyang pagkasabi.
"Naggala lang kami." Sagot ko naman.
"NAGGALA?! ANO ITO?!!" Sigaw niya.
Bigla niyang kinuha yung Boquet. Oh no! Tss.
"Akin na yan, Donghae!!"
Pinipilit kong kunin sa kanya. Hanggang sa pinagsisira niya yung Roses. :'(
Hindi ko na kinaya kaya napaiyak na ako.
"Donghae. Bakit mo sinira?" *sniff*
Pinunasan ko yung mga luha ko. Yung boquet. Alam kong mahal yun. Pero kahit na. Yung pagka-special niya sa akin.
"Y-yoona?? Seryoso ka ba sa pinagsasabi mo? May boyfriend ka na. Tapos, NAKIKIPAGLANDIAN ka pa diyan sa EX mo!" :'((
Hindi ko siya naiintindihan. Ang sakit niya makapagsalita. Hindi naman ako lumalandi eh. Nagkataon na si Luhan ang kasama ko nung wala siya.
"A-alam mo... Masakit na Donghae." *sniff* "H-hindi ako makapaniwala na. Ganan ka pala. M-magkasama lang kami ni Luhan. K-kasi nga next week uuwi na ako sa Korea." Huhuhu.
"K-kahit na! Dapat hindi mo pa din yun ginawa! Feeling ko kasi ang landi mo!!" </3
Hindi ako broken-hearted. Nasaktan talaga ako. Tagos sa puso ko ang lahat ng sinasabi niya. Hindi ako malandi!! :'(
"Feeling mo lang yun!! Nasaan ka ba nung mag-isa ako? Si Luhan lang naman nakasama ko eh." Sumbat ko naman sa kanya.
Hanggang ngayon, ang puso ko baon ng galit, inis at sakit. Hindi ako makapaniwala talaga.
"O sige. Ngayon, puro Luhan Luhan! Wag ka nga magpaka-tanga sa lalaking yan!" ANO?! Magpakatanga?!
"Eh bakit ka ba nagagalit?!"
"Bakit ako nagagalit?! Kasi alam mo, nandito lang ako. Sinusundan ko kayong dalawa ni Luhan."
So, ibig sabihin na wala siya sa bakasyon? Nagseselos talaga siya eh.
"Nakikita ko nga, Yoona. Naghaharutan kayo ni Luhan. Gaano kasakit yun sa akin?! Na-realize ko na. MALANDI KA TALAGA!!!"
*slap*
Sinampal ko siya. Hindi ko na talaga kinaya. Kasi pangatlong beses niya na sinabi. Lalo pa niyang diniin.
Pinaghahampas ko naman siya ngayon.
"Nakakainis ka!!! H-hindi nga ako malandi!!" Tapos pinaghahampas ko yung braso niya habang naiyak ako.
"Ano ka ba?!! Ha?!! Tigilan mo ako!" Tapos pinigilan niya ako.
Huhuhu. Tinanggal ko naman yung pagkahawak niya sa wrists ko.
Binuksan ko yung pintuan nung kotse. Bago ako bumaba may sasabihin ako sa kanya.
"Break na tayo. GAGO KA!!!" At bumaba na. Malakas kong sinara yung pinto.
Tumakbo ako papalayo. Para di niya na ako mahabol.
Napaupo ako sa may tabi sandali.
Hanggang ngayon walang tigil ang pag-iyak ko.
Paano nagawa sa akin ni Donghae yun?
Bakit kailangan niya akong saktan ng emotionally?
Alam kong may pagkakamali din ako. Hindi ko man lang naisip na si Donghae nandiyan pa. Pero gusto kong bumawi kay Luhan. Ayokong mag-effort siya ng sobra.
"Y-yoong?" Lumingon naman ako. Tapos si Luhan nakatayo dun.
Tumayo naman ako. Tapos agad ko siyang nilapitan at niyakap.
"L-luhan.." huhu.
Tapos niyakap niya din ako.
"Y-yoona, sorry sa lahat."
Tinanggal ko yung pagkakayakap ko sa kanya. Tapos pinunasan ko yung luha ko.
"Uhh. Hindi mo naman kailangan mag-sorry. Ako nga ang magkailangan magsabi nun sayo."
Pinunasan niya ang luha ko. Di ko pala namalayan yun. Kasi naka-smile ako nung sinabi ko sa kanya yun eh.
"L-luhan. I'm very sorry." :'( huhuhu
"Shhh. Y-yoona.."
"L-luhan, w-wala na kami ni Donghae. Nakipag-break na ako sa kanya. K-kasi hindi ko na nakaya eh." Tapos napaiyak na naman ako.
Niyakap niya ako ng napakahigpit.
"Wag ka nang umiyak at wag mong dibdibin. K-kasi may likod ka pa." Napatawa naman ako.
Kaya tinanggal ko yung pagyayakap niya.
"A-alam mo nakakainis ka. Tamong naiyak na nga ako eh." Inis kong pagkasabi.
"Ayoko kasi na nakikita ka na malungkot at naiyak. Gusto kong lagi kang masaya. Para masaya din 'tong puso ko." Tapos nag-smile siya ng parang ewan.
Kaya napasmile na lang din ako. Nakakaloka talaga itong si Luhan.
"Ayy. Oo nga pala, Luhan. Sinira kasi ni Donghae yung Boquet. Sorry talaga."
"Ano?! Hayaan mo. Bibili kita ng bago."
"Hanla ayoko ng bago. Gusto ko yung una eh. Kasi special ang pagbibigay mo sa akin nun."
"Talaga?? Bakit naman?" Tanong niya.
"Ehh kasi... tinanong mo sa akin na...."
"Na?? Ano??"
"Kung pwede mo akong l-ligawan." :)
"Ahh. Eh sabi mo naman. Bawal eh."
Oo, bawal pa nga. Eh ayoko pang ligawan ulit ako kasi kakagaling ko lang sa break-up.
"Uhmm. Hayaan mo, Luhan. Siguro dadating din yung time na pwede mo na ulit akong ligawan." Sabi ko sa kanya. Tapos syempre smile din kahit masakit.
"Sige. Hihintayin ko yun. Basta para sayo, Yoona."
Si Luhan talaga ang walang kaparehong lalaki na nakilala ko. Siya yung nagpapasaya sa akin. Nagpapakilig. Nagpapatawa. Isama na din natin yung pagkainis.
Hayaan niyo malapit ng mag-end yung story ko. Kaya siguro konting time na para magpaligaw ulit.
Oh. Mamimiss ko yung mga readers ng story ko. Huhuhu.
----------------------
YEHET! SANA MAGPALIGAW NA SI YOONA KAY LUHAN.
BYE YOONHAE :'(
MAGDEDESISYON NA PO AKO KUNG MAGKAROON NG BOOK 2. BASTA MESSAGE NIYO LANG AKO OR COMMENT.
Keep Supporting <3
BINABASA MO ANG
Mysterious Life of Yoona (Completed)
Teen FictionDahil sa dreams ipinagpalit ang love. DREAMS OR LOVE? Pinili niya ang Dreams kaya pumunta siya ng South Korea. Binigyan siya ng one chance para bumalik sa Pilipinas. That chance, magiging back na nga ba ang LOVE nila?
