Emre:"A... amca sizin ne işiniz var burda?" dedi amcası ve yengesine şaşkınlıkla bakarken.
Gülay:"Baktık sizin arayıp soracağınız yok biz gelelim dedik. Kızım nerede çok özledim onu."
Songül ve Eylül kimin geldiğine bakmak için kapıya geldiklerinde şaşkınlıkla kalmışlardı.
Songül:"Anne... baba..."
Gülay:"Kızım. :)"
Sadullah:"Bizi eve almayı düşünmüyorsunuz galiba."
Emre:"Dalmışım amca geçin hadi."
Hep birlikte içeri geçtiler.
Gülay:"Ee ne yapıyorsunuz bakalım?"
Songül:"İyiyiz anneciğim. Kahvaltı yapacaktık biz de."
Eylül:"Siz de açsınızdır hep birlikte kahvaltı yapalım hadi."
Mutfağa ilerlerken Songül Emre'nin kulağına fısıldadı. "Lan niye haber vermedin bize?"
Emre:"Benim de haberim yoktu ki."
Eylül:"Misafir derken kimi kastediyordun o zaman?"
O sırada kapı çaldı.
Emre:"Geldiler... yandık."
Songül:"Kim geldi?"
Emre:"Güney'ler gelecekti."
Eylül:"Cidden yandık."
Songül:"Aferin Emre!"
Gülay:"Kızım baksanıza kapıya."
Songül:"Tamam anneciğim bakıyoruz."
Üçü birlikte kapıyı açmaya gitti.
Güney:"Günaydın millet! :)"
Songül:"Şşt sessiz ol."
Güney:"Niye ya ne oldu?"
Emre:"Amcamlar geldi."
Serkan:"Songül'ün annesi ve babası mı?"
Eylül:"Evet... sizi görürlerse...."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
UMUT (EySer)
FanfictionUMUT... Hiç bitmeyen bahar mevsimidir, İçinde kar da yağar fırtına da kopar... Ama çiçekler açmaya hep devam eder.