4 O'Clock-book 2 [completed]

4.

namjoon.

"hindi pa ba tayo aalis? baka gabihin tayo, medyo malayo ang dorm ni Isa."
Tumayo na ko at kinuha ang bag ko.

Im nervous.
Sana naman andoon siya.

Please, I want to see her.
Just for once.

"Tara na babe, namjoon ppalli."
Pinauna ko na sila.

Nagpaiwan ako saglit.
Magpapaalam lang ako.

"Taehyung-ah.. Alam ko paulit ulit ko na tong sinasabi"
"Alam ko rin na hindi naman worth it lahat ng to"

"But I just want to say sorry."
"For the past 3 years, hindi ko nakakalimutang sabihin to sayo."

"Isa is so lucky to have you."
"Pero eto ako, I tried. I tried so hard na maagaw siya sayo."

"I know this is my first time confessing this to you."
"But you know what? Kung sana ako nalang yung nandiyan sa lagay mo ngayon.."

"It's okay for me."
"You and isa.. are perfect."

Di ko man to nasabi bago ka mawala.
Mahal ka pa niya pero,
"Pero taehyung, I-I... I love her"

"Please let me taehyung-ah.. Please?"

renz

Habang papalapit ako kay Namjoon.
Narinig ko ang mga sinasabi niya kay taehyung.

"Please let me taehyung-ah.. Please?"

Hinawakan ko siya sa balikat.
"Namjoon"

Lumingon siya agad saakin, at tumayo.
Para bang ayaw niyang naririnig ko ang mga sinasabi niya.

"A-ah sorry, tara na"
bago pa siya makaalis, nagsalita na agad ako.

"Okay ka lang?"
Hindi niya ako nilingon, at tuloy tuloy lang siyang naglakad.

Hindi pwede namjoon.
Nangako ako sa kaibigan ko.

Di ko na hahayaang saktan mo ulit si Isa.
Di na namin hahayaan yon ni se jun.

I promised taehyung.
I promised to protect Isa.
Dahil yon ang sinabi niya sakin.

And a promise is not meant to be broken.

isabel

"Se jun-ah, binilhan kita ng makakain"
Nilagay ko ang binili kong pagkain sa tabi ng study table niya.

"San ka ba galing? Kanina pa kita hinahanap"
Umupo ako sa kama ko na nasa likod niya.

"Diyan lang..."
Tinignan niya ko.

"Kamusta naman yung pagpunta mo sa diyan lang?"
Narinig ko ang tawa niya pagkatalikod niya.

"Alam mo ang corny mo parin. Tapusin mo nalang yang ginagawa mo tapos kumain ka na"
Tumayo ako para kumuha ng maiinom sa ref.

Pero nagulat nalang ako ng bigla niya akong hawakan.
"S-se jun! nakakagulat ka naman"

Tumayo siya.
Pero di niya parin ako binibitawan.

"B-bakit?"
Tanong ko.

"N-ni-niloloko mo nanaman ako se jun!"
Seryosong seryoso ang mukha niya.

Ano nanamang kalokohan to.
"Isa"

"Kain tayo sa food tent.. gusto ko ng spicy rice cake"
Anak ng tokneneng.

YAN LANG SASABIHIN NIYA TAPOS SOBRANG SERYOSO NG MUKHA NIYA?
"Alam mo, minsan gusto na kitang sapakin bahala ka diyan"

Inalis ko ang kamay niya at kumuha ng drinks sa ref.
Sumusunod naman siya sakin kahit saan ako magpunta.

{ flashback }

"baby dali na, tteokboki lang promise tas uwi na tayo"
yakap yakap parin niya ako habang nakatalikod ako at naglalakad
kase ayaw ko siyang samahan sa pagbili ng tteokboki.

"babyyyyy"

"Baby ka nga talaga"
Tumigil siya sa harap ko at hinarang ako.

"Taehyung umuwi na tayo okay?"
Pinigilan niya ko gamit ang paghawak sa pisngi ko.

And the next thing i knew, his lips touching mine.

Dahil don, para akong nagkaron ng energy na samahan siya kahit saan.
Namula ang buong mukha ko.
I can feel it.

Everytime na gagawin niya yon,
para niya kong sinu-surprise araw araw.

{ end }

"Isaaaa daliii naaa please jebal jebal jebal"
natauhan ako bigla.

Bigla kong narinig ulit ang boses ni se jun.
Parehong pareho nga kayo.

He stopped right infront of me.
At doon ko naalala ulit si taehyung.

Nawala bigla ang ngiti sa labi ko.
"Please? Libre ko"

Tinalikuran ko siya at umupo ulit ako sa kama.
"Pagod ako se jun."

Hindi parin siya tumigil sa pangungulit.
Hinila niya ang upuan at umupo sa harap ko.

"Bakit ayaw mo? Libre ko na nga eh. Dali na"
Nagpapacute na siya sa harap ko.

Ano ba se jun.
Naaalala ko lang si taehyung sa mga ginagawa mo.

Mas lalo ko siyang namimiss kasama.
"Tama na se jun."

Tumayl ako at kinuha ang wallet ko.
Para lang matigil ka na.

"Tara na, libre mo ha."