4 O'Clock-book 2 [completed]

19.

se jun

"see? mas magaan sa pakiramdam diba"
I just nodded.

She's right.
Nawala yung bigat na nararamdaman ko.

I missed my mom a lot.
Siguro natakot lang ako na mawala siya ulit.

I held her hand at inalalayan ko siya sa pag-akyat sa hagdan.
I planned everything.

So I'm just gonna wait for her reaction.
Sana mag work out.

I will make everything para lang mapasaya ko siya just like what taehyung did before.
And now It's my turn.

"Okay we're here"
She looked around at habang tinitignan niya ang paligid sinenyasan ko ang kasabwat ko na ilabas na ang food.

"Do you like it?"
She smiled then hugged me.

I can finnally see her genuine smile.
Yung matagal ko ng gustong makita.

"Y-yes yes se jun, of course"
She said while breaking the hug.

"Thank you"
Hinawakan ko ang kamay niya at umupo kami sa table.

"Thanks for what?"
Her smile... oh god, i love that smile.

"Tinuturuan mo ko kung pano magmahal ulit. Tinuruan mo ko kung pano magpatawad. Pinakita mo sakin na hindi lahat ng tao sasaktan ka."
Taehyung's very lucky to have you kahit sa huling sandali ng buhay niya.

"Isa, do you remember last time when I told you na.. let's make our own love story?"

"This time, I'm gonna ask you again."

"Do I have a chance?"
And then, may nagplay na song out of nowhere.

Parang ang awkward.
I mean.. no no nevermind.

She pinched my cheeks at mas lalo akong kinabahan.
"Yes.. se jun."

"SERIOUSLY? WAIT OKAY ISA.."
Tumayo ako sa upuan ko at ganon rin siya.

Biglang uminit.
Ang bilis ng tibok ng puso ko.

Lumapit ako sa bintana.
Walang epekto uminit ang pakiramdam ko.

Actually, i didn't expect that.
"Se Jun"

She's standing just right behind me.
She's smiling at pinalapit niya ko sakanya.

So I did.
"Thank you, thank you"

Hinawakan niya ang magkabilang pisngi ko.
"Tama ka, kailangan kong matutong magmahal ulit. Siguro, si taehyung... pinahiram lang siya sakin para malaman ko kung ano talaga ang love. But now, It's time for me to move on. This is why I'm giving you a chance."

I hugged her.
This is real.

I know.
Hindi to panaginip.

Sinenyasan ako ng mga nasa likod namin.
"got it! yes!"

samantha

Umupo siya sa tabi ko.
Pero di ko siya pinansin.

Bahala siya diyan.
Ano ko? Easy to get?

Neknek mo.
"Babe okay I'm sorry na"

I sighed.
"May bago ka na diba?Edi dun ka nalang"

He chuckled kaya binatukan ko siya.
"Anong nakakatawa ha?!"

May kinukuha siya sa bulsa niya pero pake ko dun.
"Here"

Di ko kinuha, at wala akong pake kung ano man yan.
"Ayaw mo? Sige sa iba nalang.."

GAG—
"I bought this especially for you pero ayaw mo yata"

Nilabas niya ang laman ng box.
M-moon.. moon necklace..

Omygod no way..
"R-RENZ WHAT"

Pumwesto siya sa likod ko at nilagay ang necklace.
Omygod this is not real.

Then he leaned infront of me.

"I love you samantha"