Zabawka Offendermana

Przepraszam, zmusił mnie...

Jestem Ana. Byłam brązowooką blondynką i miałam 20 lat. Czemu miałam? Bo nie żyję, jestem duchem. Czemu nie żyję? Opowiem ci moją historię...

***

Teraz stoi z tobą...

Był wieczór. Trwało lato i właśnie wracałam z plaży. Miałam na sobie miętowy t-shirt i granatowe szorty a w ręce trzymałam torebkę. Byłam już koło domu kiedy zemdlałam.

Chce zrobić ci to samo piekło co mi...

Obudziłam się w jakimś pokoju na łóżku przykryta kołdrą. Byłam cała obolała. Chciałam wyjść, gdy wszedł ON.

— Dokąd to chcesz uciec skarbie? — usłyszałam w jego głosie kpinę. Zdrętwiałam.

Nie sądzę, by udało ci się uciec...

— Chcę... Do... Domu — jąkałam się. Dalej nie mogłam uwierzyć, że zostałam zgwałcona, że jestem twarzą w ,,twarz" z moim oprawcą.

— Niestety nie mogę spełnić twojego życzenia — powiedział z tym obrzydliwym uśmiechem.

— Proszę, zlituj się! —  błagałam. Potwór zamyślił się.

Wybacz mi...

— Mam dla ciebie propozycję. Pierwsza opcja brzmi tak: Zabije cię i jako duch będziesz odwracać uwagę moich kolejnych ofiar. Jeśli wybierzesz drugą, zostaniesz moją prywatną zabawką. Co wybierasz? — zaśmiał się perfidnie.

Proszę...

— Wybieram... Pierwszą opcję... — w momencie wypowiedzenia ostatniego słowa, przebił macką moją klatkę piersiową.

***

Przepraszam, zmusił mnie...
Teraz stoi z tobą...
Chce zrobić ci to samo piekło co mi...
Nie sądzę, by udało ci się uciec...
Wybacz mi...
Proszę...

***

No cześć!

Czemu nagle zaczeliście się tym interesować? XD

Jest to zostawione z sentymentu i również dlatego, że jest lepiej napisane niż ff o creepypastach, które powstało w podobnym czasie. Na swoją obronę mam to, że pisząc to miałam 13 lat XD

Szczerze, nie będę tego jakoś specjalnie poprawiać, bo najzwyczajniej w świecie nie potrafię. Cóż, do humanistów to ja raczej nie należę XD

Dla przypomnienia, jest to one-shot i nie będzie drugiej części.

Miłego życia czy coś

Autorka tego shitu