Sana Ako Nalang

Chapter 5

RAINBOW

Nagsimula na ang klasi at Friday ngayun.

Naghihintay ako kay Kiana dito sa field.
Nasa ilalim ako ng puno.

Iniisip ang mga bagay-bagay sa aking buhay.

The passed few days had pass and I feel so empty.

Simula noong last encounter namin sa bookstore ay di ko na nakasalamuha pang muli sina Eros at Marie.

Bakit? Di ko alam.

Mabuti narin yun at nang maka move on na ako.

Mapayapa ako dito ng bigla sumigaw ang puno.

"Aaahhhggrrr!!!! Hindi kita maintindihan Janette​! Bakit mo 'to ginagawa?"

Luhh? Ano 'to? Oy puno di ako si Janette.

Nang lingunin ko ang puno ay humangin ng pagkalakas-lakas at pinalid ang buhok ko.

"Hindi mo ako naiintindihan dahil wala kang alam!"

Nag iba naman ang boses, boses na ng babae.

Tumayo ako at sinilip ang likod ng puno.

Nabigla ako ng nakita ko si Tristan at isang babaeng nakatalikod sa gawi ko.

Mapula at parang maiiyak​ na ang mga mata ni Tristan. Makikita mo sa mukha nya ang sakit at pagkagulo.

Anyare dito?

"Sabihin mo sakin. Maiintindihan ko Janette​. Please tell. I beg you."

Parang nasaktan yata ako sa mga salita nya. Ang sakit pakinggan ng boses nya.

"Wag na Tristan. Tapos na tayo at tanggapin mo yun. Ayoko na!"

Nasasaktan din itong Janette. Alam ko dahil ilang beses ko naring naramdaman ang masaktan.

Kung nasasaktan sya bakit nya hiniwalayan si Tristan?
Kasi base sa pagkakarinig ko hiwalay na sila.

Ah so may mahal na pala si Tristan!?
Ay sorry ka nalang Kiana. hahaha

Bakit ang chismosa ko ngayon?
Dito pa talaga sila nag usap sa field kung saan ako naka pwesto.

"Maiintindihan ko naman kung sasabihin mo Janette. I'm not stupid. Don't leave me hanging."- Nagbabakasakaling tugon ni Tristan

"Tapos na tayo at huwag mo na akong kakausapin pang muli." - firm na sabi ni Janette at tsaka nag walk out.

Pero hinigit sya ni Tristan​ at niyakap.

"Please dont do this to me. Hindi ko na alam ang gagawin ko."- basag na boses na sabi ni Tristan

"Let go of me."- seryosong sabi ni Janette

Bigong-bigo na binitawan sya ni Tristan.

Nakayoko lang si Tristan habang daghan-dahan na naglalakad paalis si Janette.

Nagtago ako at humilig sa puno.
What a scene.

"I didn't know you like eavesdropping." galit na sabi ni Tristan at kinulong ako sa magkabilang kamay nya

Nagulat ako pero kinalma ko ang aking sestema ko.

"Just happen to be here. Sorry for listening, I won't tell anyone 'bout that." - kabado kung sabi

Inilapit nya ang kanyang mukha sakin.

"Alam nyo kayong mga babae ang hilig nyo di mag sabi, ginagawa nyong komplikado lahat."- galit nya paring sabi