a slyterin ...?

deel 1 ~kingscross

dit boek heb ik zelf verzonnen dus copieer het niet!!!!! voor de rest  hope you enyoy.

{A/N in het druk maar dat hadden julie vast al gemerkt }

'jaja ik kom al'

  ik deed snel mijn haar in een staart en holde de trap naar beneden

'waar gaan we eigenlijk naartoe?'

'naar perron 9¾

ik was daar nog maar één keer geweest. Perron 9¾ is waar ik voor de eerste keer naar zweinstein ging.ik was toen 3 en super verdrietig om wat er gebeurd was.

'goed, mag ik je tasje?'dumbeldore haalde mij uit mijn gedachten

'waarom?'vroeg ik verbaast

'ik ga hem veranderen in een viavia'antwoorde perkamentus simpel,alsof het de normaalste zaak van de wereld is. Ik gaf hem nog steeds aarzelend mijn tas. Hij fluisterde een of andere wereldvreemde spreuk en wijsde met zijn stok naar mijn tas.ik pakte mijn tas wantrouwig aan.

De grond onder mijn voeten begon te tollen sneller en sneller tot dat het angstaangagend is en mijn zicht word waziger tot dat ik opeens naast de vuurode trein sta : de zweinstein express.

Het verwonderd mij dat het precies zo is als 7 jaar geleden van de ouders die hun kinderen gedag zeggen,de vrienden die zich terugvinden,de opgewonden of juist verlegen 11 jarige tot de vuurrode trein die stoom uitstoot.ik stapte snel naar de treinbotste midden op de weg tegen een roodharige jongen ik mompelde een verlegen sorry en stapte behoedzamer naar de trein en daar zit ik ook nu,te denken over vannalles en nog wat. Ik kijk afwezig door het raam en zie de ouders hun kinderen nog nazwaaien terwijl de trein op gang schiet. Als mijn ouders daar maar hadden gestaan,als ik maar zou moeten beloven elke maand tenminste 3 brieven te schrijven,als ik maar een normaal leven had, dan pas zal ik gellukig zijn.dat wou hij toch?!

Maar hij heeft er toch voor gezorgt dat ik ongelukig ben?!hij heeft mijn hele leven veranderd in maar één avond! Hij heeft er voor gezorgt dat hij geen trotse en gellukige vader is en hij heeft er voor gezorg dat hij zijn dochter nooit kon zien.In alleen maar die ene avond.

Flashback

'kom we gaan naar nonkel james,daar gaat nonkel remus ook zijn.'zei pap tegen me

'jaaaaa!!!! nonkel jamie!nonkel moony!chocolade!'antwoorde ik opgetogen.

'ikke ga mutsje aandoen.' ik rende de trap op en nam een donkerblauwe hoed en deed die op mijn klein hoofdje ik draaide een rondje waardoor mijn jurkje in het rond vliegde.ik holde de trap naar beneden struikelde over mijn eigen voeten en viel dood neer nou ja,niet helemaal dood maar mijn popje haar arm was eraf en dat voor mij het einde van de wereld.ik huilde en mijn vader kwam,hij zwaaide met zijn toverstok en mijn popje rosalie was weer heel.

'dankje papie'

mama en ik vertrokken en papa zei dat hij nog iets moest doen voor zijn werk.

Na een tijdje te hebben gestapt kwam er aan de andere kant van de straat een silhouet opdagen mama draaide zich om en stapte met kordaten passen een andere straat in.

de straat was eigenlijk eerder een steeg.

En die steeg was doodlopend.

Mama zei in paniek dat ik me moest gaan verstoppen en alleen tevoorschijn komen als zij dat zei of als een bekende kwam opdagen.

Ik verstopte me in de struiken en keek bang toe hoe de in een mantel gehulde gedaante dichterbijkwam en mama haar betraande ogen dichtdeed.ondertussen was de gedaante op 1meter van haar en pakte hij zijn toverstok.

  Mama stond zo dat ik haar betraande gezicht goed kon zien.

  Ze vormde een geluidloze 'ik hou van jou' met haar lippen waarop een verblindende groene lichtflits volgde en op dat moment was ik het dierbaarste van mijn leven kwijt.

Ik was te geschokt om te kunnen huilen.

De dooddoener verdwijnselde en ik bleef alleen achter.

Ik respecteerde de laatste wens van mijn mama en bleef in de struiken verstopt te huilen.

Na wat een eeuw leek te duren kwam er een achtervolgde man de steeg in stappen.

Die man was mijn papa.

'papa' stoote ik moeizaam uit ik kwam tevoorschijn uit de struiken,ging naast mijn toen nog geliefde papa staan en keek naar de mensen van het ministerie.

'wij arresteren u voor beschuldeging van verraad en moord.'

ik bleef  maar huilen wees naar mama of tenminste naar wat ooit mama geweest was.Papa keek op en stapte voorzichtig naar haar toe. Toen hij naast haar was viel hij op zijn knieen neer.

Hij huilde. Na een paar minuten te hebben gehuild draaide hij zich om, stond hij op en pakte hij rosalie(mijn popje)dat in haar hand lag.

Hij stapte voorzichtig naar mij toe daardoor kwam er meteen een schouwer voor mij staan.Ik strekte mijn hand en trachte zijn pakte,toen dat lukte liep ik in de armen van mijn papa.

Hij sloeg zijn armen beschermend om me heen gaf mij mijn popje hij fluisterde zachtjes in mijn oor

'ik hou van jou,mama houdt van jou,iedereen die een hart heeft zal van jou houden.geen zorgen,mijn princess'hij gaf mij een kus op mijn voorhoofd.

En hij werd van me weggetrokken.

En in één seconde was hij niet alleen verdwenen uit de steeg,maar ook uit mijn leven en verbannen uit mijn hart.

——————-einde flashback—————

Dit was het eerste hoofdstuk ok hoop dat jullie het leuk vonden!!!

Ik ga op het einde van elk hoofdstuk een quote schrijven.

"There is good in goodbye "
"Hell in hello"
"Lie in believe"
"If in life"
"Over in lover"
"But there is no end in Harry Potter"