a slyterin ...?

deel 4~de knuffels

 celia pov

"ja,ik zie dat je bijna alle eigenschappen hebt voor SLYTERIN"

dat laatste zei hij luidop.ik kijk naar fred die verbaast en in shock lijkt terwijl er in george's blik eerder teleurstelling is te lezen. Ik loop naar de Slyterintafel terwijl ik mijn ongeloof probeer te verbergen. Terwijl ik langs de Gryffondor tafel loop kijk ik naar fred en george die me allebei ijzig aankijken. Ik kijk naar de rest van de tafel die me ook niet echt zachtaardig aankijken. Eigenlijk kijkt niemand echt zachtaardig. Het is me te veel. Ik heb tijd nodig om alles te verwerken. Ik loop naar de deur van de grote zaal en duw die zo hard dat het leek dat hij me probeerde te vermoorden ofzo. Ik loop naar de uitgang van het kasteel en ga de tuin binnen.

Derde-persoon pov

celia loopt de grote zaal uit. Eenmaal buiten laat ze haar tranen de vrije loop. Ze loopt naar een afgelegen en afgesloten plek van de tuin. Daar kwam bijna nooit iemand. Er stond een treurwilg. Aan de voet van de treurwilg stond een foto van een jonge,glimlachende vrouw. Ze straalde letterlijk geluk uit. Ze had mooie,groene ogen en zwart haar maar ze had het toen. De foto was duidelijk gescheurd.

{Flashback}

het was een mooie zomerdag de zon scheen. Een vrouw met een jongetje verschijnselde voor de deur. Een man met een meisje in de hand kwam een tel later tevoorschijn. Ze klopten op de deur en een sjofel uitziende man begroette hen vrolijk. Ze babbelde een beetje en gingen in een kring staan,gaven elkaar de hand en verdwijnselden naar een ander huis waar hun vrienden woonden. Samen gingen ze naar het park.

Later vertrokken ze naar een klein,fleurig stadje. ze gingen binnen in een huis.

Ze babelden een beetje en dronken thee terwijl dat de kinderen naar de zolder kropen en daar met Celia's knuffels speelde,de jongste jongen nam de hond vast,de grote jongen nam de hond af en pakte ook de hert en de wolf en het meisje nam de kat en de bloem.

"hallo"zei meneer de hert.

"goededag"antwoorde mevrouw de bloem.

"hoe gaat het?"vroeg meneer de hond.

"goed en met jou"zei mevrouw de kat.

De rat..... die zei niks,maar bleef roerloos naast het meisje liggen.

"kijk ik kan het snelste lopen" opschepte de hert.

"maar ik het allersnelste."zei de hond

"dat zullen we nog wel zien. Kom we doen een wedstrijd"zei de wolf"wie doet mee?"

"ik ga toch winnen"zei de hert

"dat mag je hopen"antwoorde de hond

"wie het eerste bij die kader is is gewonnen."

"drie,twee,een.....start"

het meisje zei "maar dat is niet eerlijk! Wij willen ook meedoen!"

terwijl dat de jongen nadacht of ze wel of niet mocht meedoen kroop het meisje langzaam naar de kader.

"oké dan, maar ik geven je wel tot tien tellen omdat je een meisje be...."

hij merkte dat ze al weg was en hij kroop zo snel hij kon naar het schilderij. Maar het meisje stond op en ging naar wc. De jongen gooide gefrustreerd de hond naar de kader en het glas brak. Hij verstopte de foto in de hond en het kader onder een zetel en ging naar beneden,met de hond,de hert,de wolf,de bloem en de kat. hij had zonder het te merken de rat laten liggen.

{Einde flashback}

het was nacht aan't worden maar Celia bleef daar zitten. Ze keek naar de foto en leek in gedachten verzonken. Uiteindelijk stond ze op en liep naar het kasteel. Ze ging niet naar de kerkers maar juist naar boven,naar de astrologietoren. Daar aangekomen tikte ze drie keer op het portret van een jonge vrouw. Het portret zwaaide open. Ze ging recht naar haar bed,bleef daar versteend op zitten en liet de tranen de vrije loop. Ze bleef daar een hele lange tijd zitten.

Ik weet dat het een heel kort hoofstuk is maar beter dat dan niets.ik wou er gewoon voor zorgen dat dit boek niet het laatste is in jullie bibliotheek

"every great dream begins with a dreamer"