a slyterin ...?

deel 2~the weasleytwin

 Hij had gehuild...

Hij had gehuild voor haar...

Hij had haar daar dood zien liggen en hij was begonnen te huilen.

Voor haar...

Hij had pijn geleden omdat ze dood was.

Waarom heeft hij gezorgt voor zijn eigen ongeluk?

 Maar wou hij wel aan onze kant staan ?

Wou hij wel van haar houden ?

Hield hij wel van haar ?

Hield hij wel van mij ?

 Ik hield in ieder geval wel van hem.

Anders had ik niet gehuild.

Ik heb vele malen gehuild.

Voor hem.

Voor papa.

Ook voor haar.

Voor mama.

Voor mijn broer.

Voor een plek waar ik me veilig voel.

Voor mijn huis.

Voor het enigste wat telt in het leven.

Liefde.

Voor hetgene dat ik wil hebben.

Geluk.

Voor hetgene dat ik niet meer heb.

Familie.

Voor hetgene wat me is afgepakt.

Zonder reden.

Voor wat mensen van me hebben gestolen.

Mensen die ik vertrouwde.

Voor de keuzes die ze in mijn plaats hebben genomen.

Ik was onmachtig.

Maar nu kies ik zelf.

Ik maak mijn keuzes zelf.

Ik heb de keuze gemaakt om het verleden achter te laten.

Ver achteraan.

Zo ver mogenlijk.

Ik loop van hem weg.

Maar hij loopt ook.

En soms haalt hij me in.

Soms haalt het verleden me in.
Soms denk ik gewoon dat het geen zin heeft om te blijven lopen.

Hij haalt me toch steeds in.

Soms geef ik op.

Dan zie ik alles negatief.

Zijn er geen goede dingen meer.

Dan stop ik met lopen.

Dan laat ik het duister in mij razen.

Dan word het verleden het heden.

Want dan ben ik ongellukig.

En word alles wat ik heb afgenomen,gestolen,meegesleurd in het duister,verbrand,weggegooid.

Hoe kan je iets terug maken dat je niet meer hebt.

Dat kan niet.

Dus moet ik alles weer opbouwen.

Dan moet ik herbeginnen,van nul.

Opnieuw en opnieuw en opnieuw en opnieuw en opnieuw en opnieuw en opnieuw

en opnieuw en opnieuw en opnieuw en opnieuw en opnieuw en opnieuw ...

mijn gedachten gingen alle kanten op tot ze ruw werden onderbroken door de coupedeur die openging. De roodharige jongen die ik had omvergelopen stond ineens weer voor me.

'mogen ik en mijn lelijke broer hier komen zitten? Er is nergens anders meer plaats.'

'ja natuurlijk'

een tweede jongen kwam binnen en je zag het verschil niet tussen de twee broers.

'ik ben george weasley en dit is mijn veel lelijkere tweelingbroer fred weasley'

'ik ben celia'

'celia ...?'

'celia'

'en je achternaam is???'

'ik ben celia.'

'en je hebt geen achernaam?!'begon george

'of vertrouw je ons niet genoeg om ons jou achternaam te vertellen?!' vervolgde fred

'of mischien heb ik geen zin om het jullie te vertellen' eindigde ik

'is het dan zo een groot geheim?' vroeg fred.

ik haalde mijn schouders op

'laat maar,we komen er toch achter tijdens het sorteren' 

'in welke afdeling wil jij komen?'

ik besloot om een grap met hun uit te halen.

'slyterin,natuurlijk!'

kom fred we zijn hier weg'

george stond al op toen ik uitbarstte van het lachen.

Fred begreep het en lachte mee terwijl george ons raar aankeek.

'natuurlijk wil ik in gryffindor komen'zei ik nog nalachend.

---------{aangekomen op hogwarts}---------

'eerstejaars hierheen, eerstejaars hierheen'hoorde ik hagrid brullen. Ik zwaaide naar hem en hij zwaaide terug.

'met drie in een bootje,niet duwen'

ik zat spijtig genoeg niet in een bootje met fred en george.

wanneer hogwarts te zien komt merk ik voor de duizendste keer hoe magisch het kasteel wel niet is.

ik weet dat het weinig is maar ik wou gewoon iets posten

when the world

 says, "give up."

hope wispers,

"try it one more time."