2ay sonra
İntikam. İntikam. İntikam. İntikam. İntikam
Her sabah uyandığımda bu kelimeyi en az 5 kere derim. Çünkü hala buradayım.
Tam bugünü bekliyordum. 2. Ayımı...
Bugün intihar edeceğim. Kimse gelmiyorsa ben gideceğim.
Sadece intikam istedim.
Ama tek şey vücudum ve kalbimdeki acı...
Çok zayıf düştüm. Her yerim morardı. Durmadan işkence ediliyorum.
2 ay dayandığıma bile şaşırıyorum. Çoktan ölmem gerekirdi oysa.
Çok güçsüzüm. Cok yalnızım. Çok halsizim. Çok kötüyüm. Çok mutsuzum...
Bukadarmış demek.
Hayatımın son anları bu belki. Ama umrumda değil. Benim gibi bir varlığın bu dünyada olması bile bir suç değil mi?
Sesini bile çıkaracak gücü kalmayan zavallı ben...
Kendime ilk acımam değil.
Her günüm böyle. Kendime acıyorum. İşkenceye uğruyorum. Doğru düzgün olmayan yemeği yiyorum ve kafamı öne eğerek ağlayarak uyuyorum.
Gözlerimin altında olan morlukların yarısı lisannanın beni boks torbası gibi kullanıp vurmasıyla oluştu.
Şuan lisannadan nefret etmiyorum.
Gözümü açtı.
Herkesin gerçek yüzünü görmemi sağladı.
İşkence vaktimin gelmesine yarım saat kaldı.
Lisanna gelmeden kelepçeleri hergün yaptığım gibi kırılmış tırnaklarımla kazıdım.
2ay boyunca hergün aralıksız 6saat sert tırnaklarla yapınca işe yarıyor.
2dakikami almadan bölünmek üzere olan kelepçeyi kalan gücümle çekerek kopardım.
Çok ses çıkarmaması üzerine aylar sonra ilk defa gülümsedim.
Lisanna kacamayacağımı ve etraf kan kokmasın diye camı sonuna kadar açıp gider.
Şuan tek planım bu zavallı bedeni metrelerce yukseklıkten yere bırakmak.
Yavaşca sekerek cama yürüdüm.
Cama geldiğimde bütün gücümle cama oturdum.
Ayaklarımı havada sallarken özgürlüğün kokusu cigerlerimi dolduruyordu.
Yavaşça ileri ilerlerken son sözlerim 'Sizi unutmayacağım. Eski dostlar' oldu.
Sadece kalçamın ucu değerden dikkatlice iskence çektiğim yere baktım ve önüme döndüm.
Derin bir nefes alarak kendimi aşağıya bıraktım. Yere düşerken havada gözüken gözyaşlarıma baktım.
Ve kısık sesle neden dediğimi bilmediğim 'Natsu' kelimesi çıktı ağzımdan.
Yüksekliği yarılarken gelen LUCY sesi ile yana baktım.
Natsu Gray Erza Juvia Wendy Happy ve Carla son hız koşarak bana doğru koşuyorlardi.
Ama kötü olan jet bile olsa yetisemiyecekleri.
Onlara son kez bakarak gözlerimi kapattım.
3.. 2.. 1..
Birden durdum yavaşça gözümü araladığımda yerdeydim.
Yere düşmüştüm. Ve her yer kandı. Canım yanmıyordu.
Kenara doğru baktığımda herkesin ağlayarak bana koştuğunu gördüm.
Belki bu da intikamdir. Fiziksel olmasada acı cekmiyorlarmi.
Hepsinin sadece kısık kısık Lucy diye bağırışları geliyor kulağıma.
Artık seslerini bile istemiyorum.
Lisannanın karnıma beni bayıltmadan attığı dikişlerin patladığını fark ettim.
Umrumda olmadan gökyüzüne bakmaya devam ettim. Özgürlük ne güzel birşey özgürlük.
Birden birinin bana değmesi ile Natsunun ağlayarak bana baktığını gördüm.
"Natsu lütfen böyle yapma. Canım acıyor. Sana gülmek yakışır" dedim aylardır nefret ettiğimi söylediğim kişiye.
Hala bana baksada ben gökyüzüne bakmaya devam ettim.
Sırasıyla herkes etrafımda toplandı.
Erza bile ağlıyordu.
Ama canım acımıyordu.
Gözlerim kararırken son sözlerim
"Neden. Neden gelmediniz" oldu...
En güzel yerde kestim nihahaha. Daha fazla yazardım ama sabah 10da antremanim var ve saat 11 buçuk. Şarjım 9.
Neyse by🖐️
