Best Friends yes or no?

part 13

hoofdstuk 13 alweer. { ongeluksgetal}

Veel lees plezier ik probeer een keer in de 2 dagen te update maar ik moet  weer naar school en dan heb ik het meestal heel druk xxx maar ik update nu eventjes X ps heb het heel druk dus sorry dat ik zo lang niet heb geupdate dus hier een stukje!

pov RIK

ik had het gehad met die meisjes. Misschien moesten we ze maar vrij laten ze zijn zo vermoeiend. al hebben we ze pas 2 dagen. ik gaf niet op we moesten ze harder aanpakken. Ik liep weer naar ze toe een sprak een woord  : Nou vanaf nu worden jullie ook behandeld als slaven!!! je had hun gezichten eens moeten zien het was om te huilen. de ene zat onder het bloed die gaf ik heel even rust en wat eten. Die andere kon meteen beginnen. Er was alleen een probleem ; wat moesten ze doen????? Eigenlijk was er niks te doen ik besloot om ze vast te binden. Dat werkt altijd wel dacht ik. Ik zei tegen me vrienden dat ik even weg was. ik liep het bospad af en fietse dood normaal naar huis. die ene gast van gister zat er weer naar dit keer zonder me moeder.  " eeh gast waar is mijn moeder? " ze is in het ziekenhuis moet ik je brengen je zus is er ook al. " ja is goed maar geef me heel even een moment ik moet even bellen. ik liep naar de gang en ik belde Sjonnie ( een van mijn vrienden) " eeh Sjon ik moet naar me ma in het ziekenhuis dus let goed op! ik hing op en die gast ( waarvan ik zijn naam nog niet eens wist) bracht me naar het ziekenhuis in zijn Jeep. onderweg zeiden we niks en ik was blij toen we er waren. " ga jij niet mee naar binnen? " nee ik hou hier niet zo van en weg was hij. ik liep naar de balie en vroeg naar mijn moeder.  Kamer 123 dat is eerste verdieping en dan aan de linker kant " zei een meisje ik was niet aan het opletten omdat ik naar haar keek. " o sorry welke kamer?  ze legde me het nog een keer uit. Ik liep weg en knip oogde naar haar. Ik deed de deur open van kamer 123 en toen zag ik......

pov moeders/vaders

we waren aan het zoeken maar we hadden nog niks gevonden. We besloten maar om naar huis te gaan en morgen naar de politie. Iedereen maakte zich grote zorgen de stemming was treurig. Het wa een raar verhaal.  2 dood normale meisjes in een van hun eiegn huis gewoon zomaar ontvoerd het bleef raar. We besefte nu dat ze echt weg waren. Misschien waren ze helemaal niet ontvoerd maar zelfs dood. We konden er nauwelijks over na denken.  eenmaal thuis ( bij de ouders van sophie) barste haar moeder in huilen uit. SOPHIEEEEE!!!!!!!!!!!!!!!!!! WAAR BEN JE. ze werd getroost door haar man. wat ze niet wisten was dat Sophie wel gewoon nog leefde daar mee konden ze blij zijn. maar het probleem ze wisten het niet. Morgen zouden ze naar de politie gaan.

pov anna

nou hier zaten we dan opgesloten in een donkere ruimte. Aan de ene kant van de kamer zat Sophie vastgebonden en ik aan de overkant. we konden elkaar zien maar Sophie wou dat eigenlijk niet. Als we praate dan werd ons mond dicht geplakt en dat wouden we natuurlijk ook niet! we zaten stil en we konden niks doen. als er iemand de kamer in kwam was dat voor 2 seconden. het werd heel saai en ik verveelde me enorm. ik probeerde maar te slapen dat ging moeizaam het was niet zo makkelijk. ons leven zal na dat we bevrijd zijn heel anders zijn en ook die van Isabel. uiteindelijk viel ik in slaap alleen na 3 uur werd ik wakker gemaakt en kreeg in wat voedsel en water. Ze moesten het me voeren omdat ik vast gebonden zat. ik hoorde ze zeggen  : zo nu hebben we niet zo veel last van ze. " ja dat is waar maar ik vond het zo leuk om haar te slaan. ik barste in tranen. ik miste mijn vader en moeder sophie was een beetje weg gevallen voor mij. Ik wist eigenlijk niet of nog wel best friends waren allemaal door dit.

oehh hoe zal dit aflopen.....

de winaar is  carmenxkus dankje voor de namen en lees haar boek : my life " ik zeg lezen maar !