MULTİ
Jason Walker-Down
Kızlarla kısa bir tatile karar kılıp izmire uçuyoruz. Her şey iyi giderken birden krizim tuttu. Çantamda hapları aradım ama bulamadım. Kendimi zorda olsa lavaboya attım. Yüzümü yıkamaya başladım. Ama hala titriyordum. Derken kapı sert bir şekilde açıldı. Daha fazla dayanamayıp yere yığılırken beni tuttu. Ona aklımdan geçen soruları söyleyemiyordum çünkü nefesim çok düzensizdi. Anlayıp hemen paketi verdikten sonra kollarını benden çekip gitmişti. O an boşlukta hissettim kendimi. Bu düşüncelerimden arındım hemen haptan bi tanesini ağzıma attım. Birkaç dakika sonra nefes alış verişim düzene girdi. Ama daha bi halsizdim. Hep böyle oluyordu. Aslında bende bırakmak istiyordum.
Ama olmuyordu işte bağlanmıştım.
Adı üstünde bağımlıydım ben.
Lisedeyken takıldığım çocuk yankı sayesinde oldu bunlar.
Onu seviyordum. Benim yaşadıklarımıda biliyordu.
Güzeldim bunu bende biliyordum herkes peşimde olurdu. Yankıda bunu biliyordu ama o kimseye bağlanmaz, sevmezdi. Bi gün beni elde edeceğini söylemişti. Okuldaki çoğu kıza sahip olmuştu. Bir gün kızlarla bara gitmiştik. O barda yankıya aitti. Tabi bunu gitmeden öncede biliyordum.
Biraz içtik. Kızlar dans ediyordu. Benim dans yeteneğim pek iyi olmasada sesim güzeldi. Herkes tarafından beğenilirdi. Barmene bir tane daha göndermesi için seslendim. Oda önüme koydu tam içecekken yan tarafımdan bir ses geldi "aynısından".
Takmayıp kafamı bile çevirmeden fondipledim. Aynı taraftan tekrar bir ses geldi
"Buralarda pek takılmıyorsun sanırım yeni gördüm seni"
Bir yandan sabır dilerken bir yandanda takmayıp barmeni izliyordum. Baya yakışıklıydı.
Onu izlediğimi farkedip bana göz kırptı. Tüm dikkatim dağılmıştı çünkü yanımdaki her kimse hiç susmuyordu. Hala bana bir şeyler söylüyordu ama yüksek sesten pek bi şey anlamıyordum.
Şuan tek bildiğim canımı sıkıyordu.
Daha fazla dayanamayıp kalktım. Topluluğun içinden zorda olsa sıvışıp lavaboya ulaştım.
Tam giricekken kolum sert bir şekilde tutuldu. Kafamı çevirdiğimde karşımda mavinin açık tonlarında bir çift göz gördüm. Bana "Sana bir şey sorduğumu hatırlıyorum" dedi.
Bir şey demeden kolumu çekmeye çalıştım ama çok sert tutuyordu. Kısa ve sert bir şekilde "BIRAK" dedim. Buna karşılık dahada sert tuttu ve beni duvarla kendi arasında sıkıştırıp "ben istediğimi alırım ve seni şu an istiyorum" dedi.
Neydi bunların istediklerini alma olayları. Yetmişti bu sözlerden bıkmıştım artık. Tam üzerime eğilip dudaklarıma yaklaştığında ittirmeye çalıştım ama bi faydası olmamıştı. Bu geniş koridorda tek ikimiz vardık. Kimse yoktu.
Kimse.
Tam nefesini dudaklarımda hissettiğimde birden o sıcak nefes yerine soğuk havayı hissettim. Gözlerimi açtığımda adam yerdeydi ve yankı da onun üzerindeydi. Öldürürcesine yumruklarını savuruyordu. Yankıya yaklaşıp kolunu tuttum. Bana anlamaz gözlerle baktı. Ona sadece "Bırak artık" dedim.
Oda ayağa kalkıp son kez ve sert bir şekilde tekme attı. Adamın yüzü kandan görülmez olmuştu.
Bana yaklaşıp kolumu tutup boş ve uzun koridorda peşinden sürükledi. Koridor labirent gibiydi en sonunda bir sürü kapının olduğu yerde durdu ve kapıyı açıp beni içeri itti.
Bu sefer ben ona anlamaz gözlerle bakıyordum. Bana oturmamı işaret etti. Biraz konuştuk. Bana bir hap uzattı ve bunu içmem gerektiğini söyledi. O an sadece ona inandım ve güvendim. Yarım sarhoştum zaten sadece üç bardak içmeme rağmen. Bende verdiği hapı hiç düşünmeden onun gözlerine bakarak hapı ağzıma attım. Birden gevşedim, fazla rahat hissetmeye başladım biraz başım dönüyordu ama aldırmamaya çalıştım. Bana yaklaşıp "işte artık sadece bana bağımlı değilsin küçük sürtük" dedi. Anlayamıyordum bu ne demekti şimdi. Kendimde değildim, düşünemiyordum şuan mantıklıca. Ama bir boşlukta gibi hissettim. Sanki kimsem yokmuş, arafta kalmış gibi. Bağırsam kimsenin yardımıma gelmeyeceğini.
Çok geçmeden bu sözlerden sadece bir kaç dakika sonra beni bu odada bırakıp gitti. Ne kadar süre orda boş duvara bakıp durdum hatırlamıyorum. Ve bi şey düşünemiyorum.
Bu hap neydi?
Her şey çok saçma geliyordu.
Neden böyle yapmıştı?
Onun olmadığım için mi, oda biliyordu onu sevdiğimi sadece ona teslim olmuyordum.
Ben güçlü bir kızdım. Belki bedenen değil ama ruhen herkesin olamayacağı kadar güçlü bir kız. Sanırım baya vakit geçmişti telefonum sürekli çalıyordu. En sonunda bu halimden arınıp telefonuma baktım.
23 Cevapsız arama.
Arayanlar ise alya ve selen.
Tam o sırada tekrar çaldı telefon. Selendi.
Bekletmeden açtım. Sadece yüksek seste müzik ve bağırma sesleri duyuyordum bir şey anlayamadığım için kapattım. Mesajlara girdim yine aynı şekilde bir sürü mesaj vardı. Hiç birine bakmadan direk selene "Bir odadayım ama hangisi bilmiyorum" yazdım. Ardından kapıyı açtım ve odadan çıktım. Tüm kapılarda bir numara vardı. Hemen çıktığım odanın numarasına baktım.
"11" bu sayıyı bir daha unutmamak, bu odayı ve yaşananları unutmamak adına kafama kazıdım. Sarhoştum biraz ama bunu asla unutmayacağımı biliyordum.
Kapının hemen önünde oturup sırtımı duvara yasladım ve dizlerimi kendime çektim. Çok geçmeden kızlar geldi.
Hemen yanıma gelip beni kaldırdılar ve soru yağmuruna tuttular.
Pek mantıklı düşünemiyordum.
Aklım hala o odadaydı.
Kızlar onlara cevap vermediğimi ve aklımın başka yerde olduğunu anladılar ve sustular. Hemen bardan çıktık. Bi taksi çağırdılar. Binip eve geldik yol boyunca camdan dışarıya baktım. Bir şey düşünmek istiyordum. Olmuyordu.
Bom boştu kafamın içi. Eve geldik alya ücreti ödüyordu. Ben hiç beklemeden indim selende benimle geldi. Ve kapıyı açtı.
Yaşadıklarım ağır olsada hep güler yüzlü olurdum. Pek takmamaya çalışırdım. Ama bundan sonra da öyle olucak mıydı?
Bu düşüncelerden arınmak için hemen duşa girdim.
Soğuk suyu açtım ve sadece suyun altında durdum. Gözlerimi kapattım ve bi şey düşünmemek için kendime en iyi gelen şeyi yaptım. Sesim güzeldi evet ama her yerde şarkı söylemezdim. Genelde üzgün olduğumda söylerdim. Ve birden söylemeye başladım. (multideki şarkı, dinleyerek okuyabilirsiniz.)
Ve o günden sonra bağımlı olmuştum.
Yankınında dediği gibi "Artık sadece ona bağımlı değildim ama onada bağımlı değildim "
O günden sonra okulumuzu değiştirmiştik ve yankıyı bir daha görmemiştim. Görmekte istemiyordum zaten.
Evet iki senedir bağımlıyım.
İki senedir kırgınım.
İki senedir kimseye güvenemeyen bir kızım.
İlk darbemi annemden sonra sevdiğim adamdan yedim. Zoruma gidiyor sadece zoruma.
İki senemi yaşamadım ben o iki sene ölü gibiydim. Çok denedim bırakmayı ama olmuyordu. Kızlarda yardım etmeye çalışıyordu. Kurtulmak istiyordum. Ama olmuyordu. Ve unutmuyordum hiç bi şeyi ne o "11" i ne de söylediği sözleri.
Yaşadıklarımıda unutmuyordum işte hala aklımda.
Ve hiç bir zamanda unutmamaktan korkuyorum. Bazen bir kaza geçirip hiç bir şey hatırlamak istemiyorum ne ailemi nede yankıyı. Bu kadar kırılmamın sebebi gerçekten sevdiğim ilk kişiydi. Çoğu kızın ilk aşkı babasıydı ama benim değil. Ben doğmadan ölen babamın adını bile bilmiyordum daha ne fotoğrafı var nede bir hatırası hiç bir şey yok elimde ona dair. İşte benim ilk aşkım yankıydı tam dört sene boyunca ona aşıktım. Dört sene boyunca sadece ona değer verdim, sadece ona güvendim. Dediğim gibi dün gibi aklımda bir adamın bana gelip haplarımı vermesinden buraya kadar hissettiğim her şeyi, dediği ve dediğim her kelimeyi hatırladım işte. Geçmişe gittim yine. O günden sonra hiç bir erkekle samimi olmadım, arkadaş olarak bile ama bu sene değişecektim. Başkalarınada şans vericektim. Tekrar güvenmeye çalışacaktım.
Zaten üniversitemizi de değiştirmiştik. Yeni kişiler felan anlarsınız...
UMARIM BEĞENMİŞSİNİZDİR.
Bu bölümü elimden geldiği kadar uzun yazmaya çalıştım.
Oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın.
Bana ulaşmak isteyenler için ;
İnstagram : Damlayilma.z
💛
