Multi - EGEHAN ATEŞ
Aradan bir ay geçti. Alyanın ailesi bulundu. Babası öldürülmüş, annesi ise alyayı yanına aldı. Artık selen ve güneşle beraber yaşıyoruz. Güneşle okuldan tanıştık. Ve sadece güneş değil. Barış, savaş ve uzayla da tanıştık. Uzayla selen sevgili gibi birşeylerdi. Alya ve savaş sevgiliydi.
Barışlada güneş fazla yakındı ama ilişkilerine ad veremiyorlardı. Ben ise yani urasla fazla yakındık. Ama bir gün vardı bir gün yok. Bir gün samimiydi, bir gün soğuk ve sert, Dengesizdi. Çözemiyorum. Bu bir aydır fazla aksiyon olmamıştı urasla yaşadıklarım hariç.
Bu gün okula gitmek için erken kalktım duş aldım ve rutin işlerimi hallettim. Havalar soğuktu artık. Yaza elveda. Toz pembe sweatshirtimi ve siyah kotumu giydim. Siyah bilekte olan botlarımıda giyip ceket seçmeye başladım. siyah ceketimde karar kıldım. Ve makyaj yapmaya başladım.
Rimelimi sürüp, dudak rengine yakın pembe bir ruj sürdüm. Ceketimide giyip evden çıktım.
Okulda dersler sıradan geçmişti. Arada kafeteryada bizimkilerle oturup sohbet ettik. Dersim onlardan erken bittiği için sahile gitmeye karar verdim. Biraz hava almak iyi gelirdi. Sahile geldiğimde bir banka oturup denizi izlemeye başladım. Yanımda birinin olduğunu hissettiğimde kafamı yana çevirdim. Urastı. Oturdu ikimizde konuşmadık bir müddet. Sessizliği bozan ben olmuştum "artık ilişkimizin bir adının olmasını istiyorum" sıkıntıyla nefes verip devam ettim. "seni seviyorum uras ve artık bi gün yakın olup bi gün soğuk olmanı kaldıramıyorum" dedim. Bana dönüp çözemediğim bir bakış attı. "bir şey söyle" dedim. Bir şey demedi. Sadece sustu.
Sustu.
Dayanamayarak kalktım ve yürümeye başladım.Gözlerimden yaşlar istemsiz bir şekilde akıyordu. Kafamı yerden kaldırdığımda nerede olduğumu bilemedim. Ne kadar süredir yürüyordum bunuda bilmiyordum. Kafamı sağa sola çevirmeye devam ettim. Bir ses duyup irkildim. Bu oydu. Egehan.
"kızımız kaybolmuş anlaşılan"
Hemen arkama döndüm. Kalbim çok hızlı atıyordu. Ondan korkuyordum. Fazla.
Bana doğru bir adım attığında bende geriye doğru adımlar atıyordum. Alayla sırıtıp "ah hadi ama sende beni özlemedin mi bebeğim" dedi. Hızlı adımlarla yanımda bitti. Çok yakınımdaydı. "Benim bebeğimi kim ağlatmış bakalım" dedi alayla. Sinirlenip "seni ilgilendirmez" diyerek bağırdım. Bağırmamla aniden belimden tutup beni kendine yapıştırdı. Boynuma bir öpücük kondurdu. Hemen hızla onu ittim. Boş bulunup bir adım geriledi. Tam kaçıcağım sırada kolumdan sertçe tutup beni sürüklemeye başladı. Arabasına sert bir şekilde atıp kendide bindi. Hızla sürmeye başladı. Yol boyunca konuşmadım. Aklım hala urastaydı. Nasıl olurda gittiğimde beni durdurmazdı. Şuan onun yüzünden egehanlayım. Onum yüzünden bilmediğim bir yolda ilerliyorum.
Araba durduğunda kafamı egehana çevirdim. Hızla indi, benide indirdi. Yine sürüklüyordu. Eve geldiğimizde kimse yoktu. Beni içeri itip kapıyı sert bir şekilde çarptı. Tekrardan kolumdan tutup sürüklemeye başladı. Merdivenin son basamağına geldiğimizde kendime gelip onu ittirmeye başladım. "rahat dur" derken kendimi sert bir şekilde çekmemle onun elleri gevşedi ve merdivenlerden yuvarlanmaya başladım.
Egehan ATEŞ tarafından
Bir anlık boşlukla ellerim birden gevşedi. Gördüğüm görüntüyle şoka uğradım. Gece merdivenlerden yuvarlanıyordu. Şoktan çıkıp yanına koşmaya başladım. Başı kanıyordu. Hemen kucağıma alıp evden çıktım
Arabanın arka koltuğuna her zamandan farklı olarak bu sefer dikkatle ve yumuşak bir şekilde onu yatırdım. Zaman kaybetmeden ön koltuğa geçip arabayı çalıştırdım. Hastaneye geldiğimde hızla inip onu kucağıma aldım. Sedye gelince onu oraya yatırdım. Merdivenlerden düştüğünü söyledim ve beklemeye başladım. Doktor çıktığında merakla ona bakmaya devam ettim. "hasta hafıza kaybı geçiriyor, geçmişini hiç hatırlamayabilir ve bundan sonra da yirmidört saatlik süreçte beyni tekrar sıfırlanacak" nefes alıp devam etti "yani sizi hatırlamaması çok normal, tekrar hatırlayabilir ama bu çok düşük bi olasılık." dedi. Oda numarasınıda söyleyip gitti. Yarım saat sonra kendime gelip yürümeye başladım. Odasına geldiğimde boş gözlerle duvara bakıyordu. Beni görünce irkildi. "sen kimsin" dedi.
İşte şimdi *başlıyoruz *
"benim bebeğim, sevgilin" bana şaşırarak anlamsız gözlerle bakmaya devam etti. Bende devam ettim "doktor hafıza kaybı geçirdiğini söyledi, haklısın beni hatırlamıyor olman çok normal" dedim. Bu sefer konuşan oydu " sevgilim misin yani" dedi. Kafamı sallayarak "evet dedim ya hafıza kaybı geçiriyorsun" buraya kadar çok güzel oynadım bakalım sonrasında nasıl olucak. O da devam etti "peki neler oldu da bu haldeyim" dedi. Bende aklıma gelen en iyi şeyle konuştum " evimizde merdivenlerden çıkarken ayağın kaydı sanırım yuvarlandın, bende hemen seni hastaneye getirdim " Şaşkın bir halde " evimiz? " dedi. Ah evet bu kaza çok iyi oldu. " evet evimiz, beraber yaşıyoruz, yedi aya yakın sevgiliyiz". Aynı şaşkınlıkla söze atıldı "Ama ben daha adımı bile bilmiyorum" diyerek ağlamaya başladı. Hemen zayıflığını da kullanıp yanında bittim ve ona sarıldım. Saçlarından öpüp "bebeğim üzülme her şeyi atlatıcağız" dedim. Kendini güvende hissedip oda kollarını bana sardı. Hastane işlerini hallettikten sonra eve geldik. Farketmemesi için geceye eşyalar aldırıp dolaba koydurdum. Yol boyunca sustu ve dışarıyı izledi. Geldiğimizde indim ve onunda kapısını açıp indirdim. Bana gülümsedi ve "adım ne" diye sordu. Biraz durup "gece" dedim. Devam ettim " benim gecemsin". Etkilenmiş olucak ki gülümsemesi yüzüne yayıldı ve bana sarılıp yanağıma öpücük kondurdu. Bende buna karşılık sırıttım. Elinden tutup eve götürdüm. Hizmetçileri kovdum sadece biri mutfakla ilgileniyordu o kadar. İçeri girer girmez geceyi kendimle duvar arasında sıkıştırdım. Şaşırdı. "seni özledim" deyip öpmeye başladım. İlk başta karşılık vermesede sonradan vermeye başladı. Bi müddet sonra ittirmeye başladı şaşırdım ve geri çekildim. Yüzüne bakmaya başladım derin nefeler alıp veriyordu. "Nefessiz kaldım" dedi. Sırıtarak söze atıldım " biliyorum nefesini kesiyorum" bu sözüme oda gülerek "evet, böyle yakışıklı bir sevgilim var sonuçta" deyince ikimizde gülmeye başladık. Her şey sorunsuzdu. Urasa gelirsek sonunda zor günler onu bekliyor olucak. Televizyon başından kalkıp onuda kaldırdım. "nereye" dedi. Kısaca "odamıza" dedim. İtiraz etmeden yürüyordu. Gecenin telefonu çalmaya başladı. Kesin o aptal arkadaşlarıydı. Binlerce lanet okuyarak onu odaya yönlendirdim. Bir dakika diyerek başka yöne doğru yürüyüp arayana baktım urastı. Kısa bir sırıtıştan sonra hattı çıkarıp kırdım. Telefonuda dışarıya attım. Geri merdivenlerden çıkıp odaya girdim. Yoktu. Bir anlık endişe ile odanın içinde döndüm. Sonra banyodan gelen sesle rahatladım. Ne olmuştu da endişelenmiştim ki. Sanırım bi şeyler hissediyordum. Ama imkansızdı. Ben kimseye bi şey hissetmezdim, aileme bile.
Gece UZ tarafından
Duşa girdim. Çıkıp bir havluya sarındım. Banyonunda kapısını açtığımda karşımda o vardı. Yani sevgilim. Cidden daha adını bilmiyordum. Ve bu beni kötü hissetdiriyordu. Kim bilir neler yaşamıştık. Ama ben hatırlamıyordum bile. Odaya girdiğim de rahatlamış bir şekilde bana baktı ardından yanıma gelip belimden beni kendine çekti ve boynuma öpücükler kondurmaya başladı. Ona " üstümü giyinmeliyim" dedim ve çekildim. Dolaba doğru ilerledim. Bir sürü kıyafet vardı giyicek olduklarımı aldım ve banyoya ilerledim. O sırada "neden yanımda giyinmiyorssun bebeğim" dedi. Onuda üzmek istemiyordum. Seni hatırlamıyorum, neler oldu bilmiyorum, tanımadığım için yanındada giyinemem diyemezdim ki. Ona sadece " daha alışamadım" dedim. Beklediğim kadar bozulmadı. Demek ki öncedende yanında giyinmiyormuşum. Banyoya adımladım. İçeri girip, giyindim.
Çıktığımda Yatağa yatmış beni bekliyordu. Yavaş adımlarla yatağın diğer tarafına geçtim. Örtünün altına gitip sırtımı ona döndüm ve gözümü kapattım. Beni kendine çekip kollarını belime doladı. "Kokun beni benden alıyor" dedi. Sırıttım. Sonra aklıma gelen şeyle ona sorumu yönelttim. "adın ne". Kollarıyla belimi daha fazla sıkarak beni kendine daha çok yapıştırdı ve
"EGEHAN" dedi.
UMARIM BEĞENMİŞSİNİZDİR.
Bana ulaşmak isteyenler için ;
İnstagram :Damlayilma.z
Oy ve yorum yapmayı lütfen unutmayın 😄
🌹
