She is Naomi. Isang babae na walang nakakahintindi sa kanya kung hindi ang sarili niya. Lahat ay tinatago niya. Walang nakakaalam ng mga secreto niya, yun mga nararamdaman niya.
Paano kung maisip niya na tumakas sa bahay o kung hindi magpakamatay?
Kaya pa ba niya?
Kaya pa ba niya itiis yun sakit na nararamdaman niya?
May makakahintindi pa ba sa kanya?
May tao kaya magliligtas sa kanya?
____________________________________
Hi guys! This is my secend story. Nainspire ako sa nanyari kay Isaiah, yun kapatid ni Nadine, at isang manga na binasa ko na ang title ay A silent voice or Koe no katachi. I think madami ang makakarelate dito sa story ko, kasi I think na tayong lahat nakaranas ng pag iisa, yun parang walang nakakahintindi sa'yo, at parang gusto mo nang tumakas sa lahat na yon. Yun tinatago mo yun totoo mong nararamdan sa isang ngiti. So I decide na sumulat hetong story na 'to para i share sa iba ang story ko at magbigay ng advice. Sana magustuhan niyo and sorry in advance kung may mali sa grammar ko, kasi hindi ako nagaral ng tagalog, kaya i DM niyo na lang ako. Thank you! ^_^
