ÇOCUKLUĞUMA NE YAPTINIZ ?

Hayır Hayır Hayat Benim Farkıma Varmalıydı

Dokuz yıllık o inşaatı bir günde yıkmaya kararlıydım. Temellerinde eksiklik olan inşaat gibiydim temellerimden sarsılıyordum inşaat da nasıl betonlar demirler eksikse bende de sevgi şefkat eksikti gülünce beliren gamzelerime beton dökmüşlerdi , öylesine sevgi göstermişlerdi, yalandandı belkide bilmiyordum, farkında değildim. Elini uzatan olmamıştı hiç gözyaşlarım kirpiklerimden asılmıştı. Bir kez dinleyen olsaydı beni milyon kez anlatmıştım kendimi. Yörüngemi kaybetmiştim sanki hayallerimle basılmıştım karmakarışıktı herşey, doluyu boş boşu dolu görüyordum hiç  dokuz yaşındaki çocuk gibi değildim yeni bir sayfa açayım desem de defterimin bittiğini sonradan hatırladım. Bir gün sabaha karşı gün doğarken gökyüzünden açtım yeni tertemiz sayfalarımı ama beyaz değildi  siyahı kovar gibiydi ne beyaz diyebilirdim ne de herhangi bir renge benzetebilirdim ama biliyordum tertemizdi rengi benim için önemli değildi, kararlıydım farkıma varmalıydı çevremdekiler, ailem, hayat varmalıydı farkıma en sonunda sevilmeliydim ve tüm sokaklarda bilinmeliydim. Yani hakettiğim herşeyi sonunda görmeliydim elde etmeliydim .Kendi ellerimle kendimi boğmamalıydım isyan etmemeliydim hiçbir zaman işte ancak ondan sonra başlardı benim hikayem.