Unexpected love

Epilogue:

*******
                    Dona's Pov:

Paano ba natin malalaman kong masaya na tayo?

Paano ba natin malalaman kong kontento na tayo sa anong meron tayo?

Sabihin na nating masaya tayo ngayon pero hindi kasi permanente ang buhay. It's not what you think it is. It's not that easy......it's Complicated.

Masayang naglalatag ng tela sina Marj at Gray. Sila ang in charge sa pag-aayos ng kakainin namin. They looks like kids na masayang nag-aayos ng mga pagkain.

Napatingin naman ako kina Kyla at Red. They are busy grilling barbeque and hotdogs. Para silang mga bata na nag uunahan sa pagkain ng marsh mallows. Napatawa nalang ako ng kunin ni Red yong mallows na isusubo na sana ni Kyla. Then they started running .

Inayos ko naman ang mga gagamitin namin sa pagkain at mga drinks namin. It's a cloudy October. Maaliwalas ang labas at hindi mainit. It's really suits for picnics. It's been a long time since we did this thing. It's like a déjà vu.

"Oh- - - -shit!."-I exclaimed when someone poke me.

Sinamaan ko naman siya ng tingin.

"What the hell Blue?."-inis kong sabi.

Nginisian naman niya ako saka kiniliti ulit.

"H-hey! Hahah! Blue sto- - -haha! Shit!."-Natatawa kong sabi.

"Are you mad at me honey?."-nang aakit na tanong niya at patuloy parin sa pagkiliti sa akin.

"Gosh! Stop it Blue!."-Finally I said.

Tumigil naman na siya at tinignan ako . Damn! His on his poker face stage. Kinunotan ko naman siya ng nuo.

"What the hell is you problem? Are you a bipolar? You swift mood so easily."-kunot noong tanong ko.

Hindi naman siya nagsalita at naglakad lang siya ng dahan dahan palapit sa akin. Imbes na umatras ay napako ako sa kinatatayuan ko.

Nang makalapit siya sa akin ay sinunggaban niya ako ng yakap. Nagulat naman ako sa ginawa niya.

"Thank you.."-he whispered and still hugging me.

"For w-what?."-takang tanong ko

"For everything. For accepting me. For taking care of me. For all you sacrifices. For understanding me . For waiting for me and. Specially, for Loving me. Thank you for letting me in into your life and heart. I love you...and I always will."-he said and hug me tighter. 

I didn't expect that everything will turn into this  extra ordinary ending. It's more than my expectation.

Maybe I felt pain and sorrow before pero sabi nga nila. Pag hindi ka nasaktan ibig sabihin hindi ka nagmahal ng totoo. Dahil katumbas ng pagmamahal ang sakit.

He back hug me. Feeling his arms embracing me, I feel safe and protected. Habang tinatangay ng hangin ang buhok namin kasabay nito ang pangakong...

This unexpected love...will remain forever..

---------

                 *Marj's Pov*

We didn't expect this. I didn't see it coming. It's fates decision. Grabe maglaro ang tadhana. It's unexpected..

Masasabi kong masaya na ako sa ngayon. Being with the guy I love and walking down the isle is the best part of my life.

Every steps that I made memories are popping in my mind.

Lahat ng masasaya at malulungkot na pangyayari. Lahat ng ito ay bahagi na ng buhay ko.

I'm wearing my white bride's gown that was designed by Dona. My arms are on my parents arms. Walking in the isle with my parents both at my side and the man of my life waiting in the altar is the best thing that had happens in my life and Im thankful to my Unexpected love.

"I will love you in sickness and health till death do us part."

"Yes. I do."

------------

                 *Kyla's Pov*

I never see this coming. It's unexpected.

"Waahhh! Wahhh!."

"Red patahanin mo si Keired. Kunin mo yong gatas sa bag ko dali!."-utos ko kay Red.

"Wait! Oh...Keired. shhh! Baby...lalalalala."- sabi nito habang hawak hawak si Keired ang anak namin.

Binyag ngayon ng panganay namin na si Keired. Babae siya and she's so very cute pero iyakin. She's one year old now. Daddy's girl siya dahil napAPatahan siya agad ni Red.

"Ok lets take a pictureee!!."-sigaw ni Dona matapos ang seremonya.

"Tara na guys!."-yaya din ni Marj.

Hawak din ni Blue ang dalawang taong gulang na lalaking anak nila ni Dona. It's a boy at sobrang tahimik nito. Snobero at masasabi mong masungit paglaki.

Akay din nina Gray at Marj si baby Ausrie. Babae din siya at malapit na din siyang mag 2 years old. Ang batang to ang masasabi kong makulit at maingay. She's so bubbly at palasalita.

"Moma...mo...ma..Pop..pa..popa..yay! Nang ni...nong!."-paulit ulit nitong sigaw.

Nilapitan ko naman sila at nakipag beso.

"Uy best!"-bungad agad ni Dona.

Habang busy ang mga boys sa pag aalaga sa mga bata ay kinuha namin ang pagkakataong ito na magchikahan. We were so busy lately. Sa mga anak namin and at the same time sa mga career namin.

"Oh nasaan ang mga regalo niyo sa inaanak niyo. Aber?."-sabi ko.

Natawa naman silang dalawa.

"Makakalimutan ba naman namin iyon? No way. Haha! You look blooming best ah."-sabi ni Marj.

" Oo nga Kyla. My sekreto?."-maduming sabi ni Dona.

Naghagikhikan naman kami. Alam na!

"I'm so happy guys. Finally."-nakangiting sabi ko.

"Yeah. Were good now guys."-dagdag ni Marj.

"Hmm...and more years and counting. Were so happy."-dagdag din ni Dona.

Naagaw ang atensyon namin ng sumigaw si Navoe.

"
"Papa! Away! Away!."-sumbong nito kay Blue at pinapaalis si Ausrie na nangungulit sakanya.

"Hihih! Po..pa.."-hagikhik naman ni Ausrie na panay pa ang kulit kay Navoe.

Umalis naman si Navoe at lumapit kay Keired.

"No! Dont!...I like..Keyled."-nabubulol na sabi ni Navoe.

Nagkatinginan naman kaming tatlo at sabay na napatawa.

Its really unexpected...

---------++-++-++---+-+++---++++++------

A/N:

So Thank you guys for reading and adding this book. I hope you really enjoyed it.
Kamsahamnida! Saranghaeyo!

Signing off- - -.

Spongebob_gray