ARKADAŞLAR YENİ BÖLÜM PAYLAŞTIM NORMALDE +10 VOTE'DE PAYLAŞIM OLUYORDU AMA BEKLEYEMEDİM MALESEF BU BÖLÜM +14 YAPMAYA ÇALIŞACAĞIZ LÜTFEN!
Batuhan'ın ağzından ;
Görüyorsun, ama dokunamıyorum,koklayamıyorsun.Uzaktan bakmak en acıtan şey.Sadece seyre dalmak.Uzun saçlarına dokunacağım günü hayal ediyorum yine eskisi gibi belki bir cam kenarında otururuz elimizde kahveler dışarıda yağmur yağıyor her yağmur damlası cama çarparken sen kızımızın okuldan gelmesini beklerken ben seni izliyeceğim mesela.Yüzlerce roman okudum.Yüzlerce makale.
Ama seni tanımlayamıyorum.Anlayamıyorum bana yaşattığın bu duygu karmaşasını.Kalbim hızlı hızlı kan pompalamasını anlamıyorum.Sesini duyunca ciğerlerim patlayacakmış gibi olmasını mesela.Sana bakarken içimde sevinç nidaları atan o genç erkeği tanıyamıyorum.Yüzlerce kadın hayatımdan geçti gitti.Hiç biri beni bu kadar zorlamadı.Sen habersizce hayatımı yıkıyorsun.
Sıkıntı ile okulun duvarına dayandım.Bileğimdeki saat'e baktım.Çoktan gelmesi gerekiyordu."Batuhan"İnce sesini duydum başımı kaldırdım.Elinde yine 2 kitap ve birde hiç elinden düşmeyen o siyah defter vardı.Yüündeki kocaman ağlamaklı ifadeyi görünce "Ne oldu sana?" diye sormam bir olmuştu Masalın yüzüden gözlerimi çevirip etrafa baktım herkes bana bakıyordu.Fazla bağırmıştım galiba ama Ada okulda yoktu evet ada yoktu.Ona birşey olmuştu kesiin!
"Masal konuşsana noldu?"
"Bak batuhan şey"
"Ne noldu Adaya mı bişey oldu?"
"O gün o kız senin yanındayken adayı kendine çekip birşeyler söylediğin gün."
"Eveet uzatma hadi"
"Kollarını senden çekti ve koşarak gitti ve sen arkanı döndün sınıfa çıkacaktınya işte o gün Ada'yı araba çarptı."
O ağzından çıkan siyah kelime gözlerimden iki damla akmasına sebep olmuştu.Nasıl olabilirdi de bunlarda benim haberim olamazdı üstelik tam karşı dairede oturuyorduk.Ayrıldığımız için Ada söylemesini istememiştir belki.
"Sen ne diyorsun Masal?Farkındasındır umarım"
"Of! Tabiiki Batuhan.Şuan evde dinleniyor.Şuanlık birşeyi yok ama doktor yine de dikkat etsin dedi."
*Yutkundum yüzümün kızardığını hissediyordum damarlarım acırcasına koşup uzaklaştım oradan.Arabama bile binmedim unutmuştum herşeyi adımı bile.Ben yaptım benim yüzümden öyle oldu kendimi hiç affetmiycem onu severken ne kadar acı yaşatmıştım,ona zarar gelmesindense kendi ölümümü beklerdim.
