Yemekhaneden odamıza çıktık telefonumdaki cevapsız çağrılara baktım tam on kere aramışlardı, kim olduklarını bilmiyordum aklımdaki soru AİLEM, lütfen Allahım bulamsınlar diye dualar ederek aranılan numarayı tekrar aradım arayan kişinin sesi babamın veya annemin sesine benzemiyor ;
-Efendiim?
-Alo Ada.
-Ç'çağrı sen misin?
-Evet benim nerdesin sen?
-Asıl sen nerdesin polis siren sesleri geliyo.?
-Sizin evinizde olabilirmiyim sence?
-N'ne sen ne saçmalıyosun?
-Sen saçmalık buna mı diyosun eski telefon numaranı değiştirdiğinde bana yeni numaranı mesaj atmıştın ailen senin telefonunu değiştirdiğini bilmiyorlar seni defalarca arıyorlardı sen ne yaptığını sanıyorsun onlar perişan bir durumda.
-B'ben onları
"Lafımı keserek" ( çabuk buraya gel ada nerdesin biz seni alalım)
-Çağrı ben gelemem.
-Neden?
-Gelemem işte benim artık bir ailem yok, bunu unutma tamam mı.Bir insanın ailesi yoksa o ailenin bireyi olmakta çok saçma bence bu yüzden annemlere eşlik edip beni aramyı kes yoksa tüm bağlarımızı kopartırım. "Diyerek telefonu kapattım"
-Masall kalk hadii çabuk.
-N'nereye Ada ?
-Birşey sorma lütfen bak ben istanbulu bilmiyorum bana yardımcı ol lütfen.
-Pekii.
ÜZERİME NE BULDUYSAM GEÇİRDİM ACELEDEN , SÜSLENMENİN VAKTİ DEĞİLDİ :))
-Masal...
-Evet.
-Bak şimdi en yakın telefoncuya götür beni.
-N'apıcaksın telefoncuyu?
-Telefon numaramı değiştiricem.
-Tamam.
telefoncudan içeriye girerek bir telefon numarası seçtim ellerim hala titriyordu, korkumdan deil endişemden, onlar için çok endişeleniyordum ama onlar beni sanki boşanarak cezalandırıyorlardı, bende onları, onlardan kaçarak ya da öyle sanıyordum bilmiyorum.
-Hadi çıkalım.
-Bütün bunları nasıl başarıyorsun?
-Neyi?
-Ailenden uzak durmayı, daha onyedi yaşındayken otelde kalmayı, yaşın çok küçükken manisadan istanbula gelmeyi,üstelik istanbulun nasıl illet bir yer olduğunu bilmeden.Sonra kendine part time bir iş buluyorsun,daha sonra yurda yerleşiyorsun,bunların hepsi çok tuhaf Ada.
-Hayır tuhaf deil. Sadece ben güçlüyüm Masal sende öylesin bundan üç gün öncesine kadar evimin asosyal prensesiydim ben, ders çalışır,ödevlerim biter bitmez ayrılmaz bir parçam olan laptop'uma koşardım benim hayatım bundan ibaretti.Çok karanlık bir kızdım ben.Geceleri dostum yıldızlardı benim, onlarla sırlarımı paylaşırdım. Duvarları siyah boyalı olan bir odam vardı benim. Kendim öyle olmasını istemiştim. Çatı katı odamdı benim...
