Sessizce ağlamak,
Sessiz bir haykırıştır aslında.
Ne kadar çok yıprandıysan, o kadar sessiz olur hatta.
O kadar yorulmuşsundur ki derdini içine atmalara, biriktirmelere kendinin bile haberi olmasın istersin ağladığından.
Yatağının üstünde çekersin dizlerini kendine doğru, sarıldığın onlardır çünkü...
Ve el açıp semâya duâ edersin Rabbine, imtihanlarını küçültmesi için...
Daima sessizdir ağlamaların, yalvarış ve yakarışların.
İşte bu
İçinde fırtınalar koparken, hiç ses çıkarmamaktır...
Rûmî der ki
"Toprak gibi sessiz olduğum an bil ki Şimşek gibi gökte gürlüyor feryâdım!"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Can Veren Pervaneler
Randomبه هم بر مکن تا توانی دلی که آهی جهانی به هم بر کند Elinden geldiğince hiç bir gönlü perişân etme Çünkü bir âh cihânı alt üst eder Sadi-i Şîrâzî / Gülistân / Hikaye 26
