محبّت را بفهميدم كه دردِ بی دوا باشد
پذيرفتم بجان اين درد و گشتم از دوا فارغ
Muhabbetin devâsız bir dert olduğunu anladım ve o derdi cân u gönülden kabul ederek devâsından fâriğ oldum.
Tâhiru’l-Mevlevî
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Can Veren Pervaneler
De Todoبه هم بر مکن تا توانی دلی که آهی جهانی به هم بر کند Elinden geldiğince hiç bir gönlü perişân etme Çünkü bir âh cihânı alt üst eder Sadi-i Şîrâzî / Gülistân / Hikaye 26
