'OPSTAAN!'
Shit, overslapen, stomme maandagochtend. Weeral een nieuwe dag, ik spring snel uit mijn bed, mijn bus vertrekt binnen een kwartier en ik moet me nog klaarmaken. Ik stuur eerst nog een snap naar mijn vrienden zodat ze weten dat ik wakker ben, dat doe ik elke ochtend. Zoals altijd stuurt Wannes direct terug en spot hij ermee dat ik alweer te laat ben opgestaan, hij neemt dezelfde bus als mij.
Ik kijk in de spiegel en zie telkens hetzelfde beeld. Ik poets mijn tanden, maak snel een staart in mijn haar en neem de bovenste kleren in mijn kast. Ik kijk naar de klok en zucht, neem snel een boterham mee en vertrek naar de bushalte, ik voel me aangestaard, maar ik kijk niet op, ik zie Wannes staan in mijn ooghoek maar doe alsof ik hem niet zie. De bus is er, gelukkig, snel opstappen en mijn oortjes insteken. Ik zit liever alleen op de bus, dan kan ik nog een beetje bijslapen en muziek luisteren.
'Hey slaapkop wakker worden' Ik word wakker en zie dat ik al te ver ben, school is al gepasseerd, waar ben ik? Ik kijk rondom mij maar er zit niemand meer op de bus. De buschauffeur kijkt naar mij in de spiegel en zegt dat we al aan de eindhalte zijn, dat wordt te voet terugkeren, ik stap uit en begin te wandelen, het station aan mijn linkerkant en de straten aan mijn rechterkant.
Na een groot uurtje stappen ben ik er. Ik ga naar het leerlingensecretariaat en leg uit wat er gebeurd is, ze schrijven het in mijn agenda en ik ga naar de les, ondertussen is het tweede lesuur al bijna voorbij, ik toon mijn agenda en ga zitten.
TRINGGGG
Ik sta op de speelplaats, alleen, Lilly is ziek vandaag, ik vind het niet erg, ik kijk naar alle tieners die plezier hebben met elkaar, ik ga naar mijn kluisje en haal de boeken uit die ik nodig heb voor de twee volgende uurtjes. De bel gaat en ik ga naar de rij, mijn klasgenoten staan er nog niet, ze zijn te druk bezig met hun vrienden. De leerkracht is er ook nog niet, zou ze ziek zijn, heeft ze vergadering of stapt ze gewoon traag, het is waarschijnlijk dat laatste want ik zie haar afkomen op een wel zeer traag tempo.
JE LEEST
it hurts again
Non-FictionAngel Gefferson, 15 jaar, vecht tegen zelfmoordneigingen, ze snijdt en haat zichzelf. Ze moet pijn hebben, ze verdient het niet om gelukkig te zijn volgens de stemmen in haar hoofd. Ze heeft niet veel vrienden en als de liefde van haar leven dan nog...