அந்த நாள்..

5

அன்றும் அவன் போன்பன்னி இருந்தான்..

நான் உன் கிட்ட ஒன்னு கேட்கனும்..

கேளுங்க..

நீ யாரயாது லவ் பன்றயா...

இதை கேட்டதும் என் மனமும் முகமும் வெட்கத்தில் 1000வாட்ஸ் பல்ப் போல் பிறகாசித்தது...

இல்லை.. என்றேன்.. நீங்க!?

இல்லை.. என்றான்..

ஏன்?

அது தா நீ இருக்கயே....

என்ன...

மாமாக்கு எப்ப லவ் யூ சொல்ல போற!!!

லவ் யூ...என்றேன் தயங்காமல்..

என்ன ..சீரியஸ்சாதா சொல்றயா..

நீங்க எப்படி கேட்டீங்க!!

நான் சீரியஸாதா கேட்டேன்..

நா விளயாட்டுக்குதா சொன்னேன்..

சரி..என்று போனை கட் பன்னிடான்...

செ..சிவனேனு சீரியஹா லவ் பன்றனு சொல்லிருந்திருக்கலாமே...

ஏனோ எனக்கு அன்னைக்கு ரொம்ப கஷ்டமா இருந்தது.... அழுகயா வந்தது.....

நா ஏன் அப்படி சொன்னனு தெரில..ஏன் அப்படி சொன்ன...
செ..ஏன் மதி இப்படி ஆய்ட .....

அய்யோ.. எனக்கு என்ன ஆச்சுனு தெரியல  ..
நா அவன லவ் பன்றனா...
பன்ற மாதிரி இருந்தா சரினு சொல்லிருந்திருக்கனுமே..

அப்றோ ஏன் நா அவன பத்தி நினச்சுட்டே இருக்கேன்.......

ஓரே கொழப்பமா இருக்கு...சேரி எது நடக்ககுமோ அது நடக்கும்லனு நா விட்டுட்டேன்...

இப்படியே அவனை நினைத்துக்கொண்டே நாட்கள் ஓடின....