The Angels and The Devils

Part 5: Meet The Angels (Vanity Salazar Chen)

Seoul, Korea

Vanity's POV

*hey soul sister, aint tha----* phone ko yan ang ingay noh? Favorite ko yang kantang yan! Na answer ko na yung call pero di pa ako nagsasalita. Sabi kasi ni eomma, dapat yung tumawag daw sayo ang unang magsasalita, nakasanayan ko na rin. Kaya siya muna unang mag hello no. Hindi ko namana kasi tingnan yung caller ID haler antok pa ako. At nakaka-asar siya kung alam lang nya. Ang aga-aga pa nambubulabog siya!

"oh shet I forgot! Hey Vani, it's Carl! Uhm I need your help today. Can you meet me later at the park?"

ahh si Car---- oh shems! Si Carl tumatawag! Ang aking ultimate crush, uhh mahal ko pala. Oh ghad kinikilig ako!

"hey Vani? Are you still sleepy! Mianhe! For disturbing you! Ill end this call, if you want!"-Carl

"ah no! Its okay! Ahm what time?"-ako, ghad Carl's asking me on a date! Oh shems!

"ahm 8am? If its fine to you?"-siya!

"yeah its perfectly fine! Ill be there!"-ako, ibinaba ko na yung phone ko.

Diyos ko naman Carl kahit naman ngayon mismo pupunta pa rin ako jan. Kahit inaantok pa ako! Handa kong gawin lahat para sayo!

Yeah tama ang narinig nyu. Kaya kong gawin lahat para sa kanya! Isang text o tawag niya lang na kailangan nya ako, pupuntahan ko siya. Kung kaylangan nya ng pera kahit ganu kalaki, gagawa ako ng paraan, kaya kong magsinungaling kina eomma at oppa! Kaya kong gawin lahat, ganyan ko siya kamahal. Kahit na nga ni minsan eh hindi ko pa narinig sa bibig nya na mahal nya rin ako. Kahit pa nga ang totoo eh hindi kami, para sa akin kami eh. Ewan ko ba mahal ko talaga siya eh. Tsaka sigurado naman ako na mamahalin nya rin ako. Balang araw!

Pagkatapos kung maligo at magbihis, humarap ako sa salamin. Make-up check. Damit? Check. Ghad im so gorgeous! Nagsmile pa ako, sabay dampot ng bag ko. Gorabels na ako! Pumunta agad ako sa garage! Yeah i have my own car. And its so cute. Color purple siya! I love purple eh. Pagpasok ko sa kotse, alangan naman tumunganga lang ako syempre nagmaneho na ako. Excited ako noh!

'

'

'

'

'

'

After 1 million years nakarating na rin ako! Asan na ba yun? Sabi niya dito daw sa park. Dito lang naman kami madalas magkita! Huhaiss inindyan nanaman ba nya ako?

"heey Vani!"

Napawi ang pag-aalala ko ng marinig ko ang boses niya. Shems boses pa lang kinikilig na ako.

"heey Carl! Whats wrong?"-ako

Medyo malungkot kasi, siya. At pag ganito ang mukha nito. May problema to.

"okay lang ako Vani! May problema lang. Gusto ko nga sana humingi ng tulong sayo. Kasi ano eh, uhm...kasi..."-siya, pinag-iisipan niya pa yata kung anu ang sasabihin nya. Pero syempe obvious naman masiyado kung anu ang kailangan nya. Ganito naman siya palage. Kaya...

"magkanu ba?"-ako, pera nanaman kailangan nito. Tch. Nakaka disapoint naman. Pera nanaman kaylangan niya. Bakit ganun? Pansin ko lumalapit lang siya pag may kaylangan. Lalo na pagdating sa pera. Kinuha ko yung wallet ko, at nagbilang ng pera. Di pa rin siyamagsasalita, kaya tinignan ko siya ng nakangiti. Ngumiti rin siya.

"ahm maliit lang naman. Babayaran ko rin. Pangako!"-siya

"okay...magkanu nga? 5k?"-ako

tumango siya. Tumahimik lang ako, tahimik din siya. Tapos may nakitda ak0ng nagtitinda, ng popcorn kaya nagpaalam muna ako sa kanya. Nung nilingon ko siya may kausap siya sa phone. Binayaran ko na agad yung popcorn, tapos papunta na ako sa kanya. Nakatalikod siya kaya di niya ako napapansin.

"oo nga! Nakahuthot na ako ng pera. Wait for me there hon! Hahahaha oo alam mo namang dead na dead sa akin si Vani eh. Kaya kahit anu hengen ko ibibigay nun! Oo, sige.. Pupunta na ako jan. Sus hindi na ako magpapaalam. Oh sige na. Bye hon! Ingat, antayin mo koh!" mga katagang sumaksak sa puso ko. Nabitawan ko yung popcorn. Di man lang siya lumingon? So hindi nga siya magpapaalam? Ang sama nya! Tumulo yung luha ko. Shet lang! Susundan ko siya. Gusto kung malaman kung sino yung babaeng yun!

Sumakay siya sa kotse nya! Kaya sumakay na rin ako. Susundan ko siya kahit saan!

After 1 million years, nakarating siya sa isang fancy restaurant, at ang malas niya dahil sa restaurant pa na pag-aari namin. Hindi ako dumaan sa main entrance. Dun ako sa likod. Puwede naman kasi akong pumasok dito kahit anong oras. Tsaka nagtatrabaho kaya ako dito. Minsan waitress, barista, at cook. Pa bago-bago lang. Pagpasok ko nag good morning silang lahat sa akin. Nag-bihis agad ako nang pang waitress. Paglabas ko may nauna ng waitress na kumuha ng order nila. Ako nalang maghahatid mamaya. Shet ang sweet nela. Ang sakit tignan. Pero sige lang. Lumapit sa akin yung waitress na kumuha ng order nila Carl.

"good morning maam Vani!"-siya

"good morning din. Ako na maghahatid ng order nila mamaya ha! Akin na order nila." nakangete pa ako nyan.

"okay maam Vani!" binigay niya yung listahan ng order. Tapos inabot ko naman sa kitchen. After 1 hour. Inabot nila sa akin yung order. Ahm mahal hah! Nangheram nga pala siya ng pera!

"heres your order maam, sir! Eat well!" sabi ko habang nakangete. Napatingen sila sa akin. Kulang nalang lumuwa yung mata nelang dalawa! Tch. Ganyan nga magulat kayo!

"what are you doing here, Vani? Are you following me?" Carl, tinignan nya ako head to foot. "you work here?"-siya

"no! Ahm let me think! Uhmm..." umakto akong parang nag-iisip. "ahh yeah as far as I know, this is my restaurant. I own this. So how about you both? What are you doing here? Dating?" ako habang naka evil grin!

"yes! Were dating! Paki mo ba?"-babae, sa pagkaka-alala ko ito yung ms.Campus namin eh. Mas maganda pa naman ako. Tch. Anu nga ba pangalan nito? Carla? Ah Karen, ay hind At---

"sit down, Karen! Dont make a scene!"-Carl

Gwapo sana tong mokong nato! Bwesit lang! Si Karen naman, maganda oo. Half pinoy, half korean. Pati si Carl at ako. Tch. Pero mas maganda ako sakanya!

"ahm no! Let her stand up. And you too Carl! You better leave! People without money is not allowed here! Go away! Leave my restaurant! Hindi kayo kawalan!" pagalit pero mahina lang ang pagkakasabi ko. Ayaw ko rin namang masira ang image ng restaurant koh! Chos ajtin talaga! Akin naman talaga! Pag nag 18 na akoh! Tumayo silang dalawa, sinundan ko sila hanggang sa makalabas na sila. Nung nasa labas na sila.

"and wait, before you leave!" lumapit ako sa kanilangalawa. Paglingon nila,

*pak*

*pak*

Tig isa lang sila! Okay na yun sarap nga nila bugbugin eh. Gaganti pa sana si Karen pero pinigilan siya ni Carl. Bumalik na agad ako sa loob ng umiiyak! Dumiretso lang ako sa office. Dun ako umiyak lang ako ng umiyak! At nag-isip...

Alam ko na ano ang gagawin ko....

Im going back to Philippines!