Once upon A time~ A lost girl

Once Upon A Time~ Neverland

Verward werd Aeryn met een plons in het water gedropt. Aan een tweede, geruststellende plons wist ze dat Baelfire er nog was. Eerst zwommen ze naar elkaar, waar ze elkaars arm vastgrepen en verder naar het strand trappelden. Opnieuw trilde Aeryn van de kou. ''Baelfire?'' Stamelde ze. Baelfire keek haar aan, ook hij trilde van de kou. ''Dank je,'' Vervolgde ze. Meer woorden waren er niet nodig, hij wist waar ze het over had. En ze was hem ook echt dankbaar voor het feit dat hij achter haar aan was gesprongen.

Baelfire en Aeryn vlogen elkaar om de hals, maar voor ze ook nog maar iets konden zeggen, werden ze uit elkaar getrokken. Met een gil werd Aeryn tegen de grond gedrukt en Baelfire werkte zo hard tegen dat hij met een harde klap buiten westen werd geslagen. "Baelfire!" Schreeuwde Aeryn. "Bae!" "Rustig kleintje. Er gebeurd niks met hem, hij word alleen opgesloten." Siste iemand grijnzend in Aeryns oor. "Laat. Me. Los." Eiste Aeryn terwijl ze haar armspieren aanspanden zodat het makkelijker zou zijn om tegen te werken. "Hoe graag ik je ook zou willen laten geloven dat je zou kunnen winnen, kan ik je niet loslaten. Pan komt eraan, en Pan krijgt altijd wat hij wil." Twee grote handen trokken haar weer overeind en probeerden een lap voor haar mond te binden, maar ze wist in een vinger te bijten en haar hoofd te wenden. "En wat wil hij dan wel?!" Riep ze uitdagend.
Plotseling werd het stil en de groep jongens voor haar, splitste zich op. Een jongen kwam aanlopen. Je zag duidelijk dat de rest naar hem luisterde, dat maakte hem dus de leider en dat maakte hem hoogstwaarschijnlijk Pan.

De jongen kwam grijnzend dichterbij. "Een meisje, dat is lang geleden." Zei hij langzaam terwijl hij met zijn vinger langs Aeryns gezicht streelde. "Wie ben jij?" Vroeg Aeryn met trillende stem, proberend haar angst te onderdrukken. "Ik? Oh voor mij hoef je niet bang te zijn," Antwoordde de jongen die duidelijk haar angst had gehoord, "Nee, het is Pan waar je bang voor moet zijn. Ik ben Felix, zijn trouwe volger." Vervolgde hij. "Ik ben niet bang voor Pan." Aeryn spuugde zijn naam uit en keek Felix woedend aan. Felix wendde zich tot de jongens die Aeryn vasthadden. "Ik neem haar wel over." Siste hij boos en hij pakte Aeryn ruw bij haar bovenarm. "Bind haar handen." Beval hij toen hij merkte dat Aeryn alweer bezig was met een ontsnappingspoging.

In het kamp aangekomen, hield ze goed in de gaten waar ze Baelfire heenbrachten. Waarom werd hij wel opgesloten en zij niet? Ze was liever bij Baelfire dan bij al deze jongens. Er werd pijnlijk aan haar arm gerukt en meteen was haar aandacht weer terug. Ze staarde, nog altijd met een frons in haar wenkbrauwen, naar haar voeten en toen ze steeds verder het kamp in werd geloosd, werd ze op een omgevallen boomstam neergezet. "Wacht hier." Beval Felix terwijl hij een andere jongen als wacht neerzette. Aeryn vertikte het om hem aan te kijken en bleef naar haar voeten staren maar toen de jongen een tent binnenstapte, keek ze hem na. "Wie zijn jullie?" Vroeg ze zacht aan de bewakende jongen. De jongen ging in kleermakerszit op de grond zitten en pakte een takje, die hij stukje voor stukje afbrak. "Wij zijn de lost boys." Antwoordde hij na een tijdje. "Waar is Baelfire?" Vroeg ze door. "Bezorgd over je vriendje?" Vroeg een stem die Aeryn nog niet had gehoord. Verward keek Aeryn om zich heen maar toen ze een dof geluid hoorde, en weer voor haar keek, zag ze een jongen met kort, donkerblond haar voor haar staan. "Hij is mijn vriendje niet." Antwoordde ze zacht, en ze wist niet waarom ze dat zei, maar het kwam er plotseling uit.

Pan trok een wenkbrauw op en grijnsde.