Christ Illumination: The Born of Nephalem (#Wattys2016)

Chapter: 84 "

Blake's POV

"B--Blake, buntis ako..." nakatungo habang nanginginig ang buong katawan na anunsyo nya.

Para akong binuhusan ng malamig na tubig sa mga sinabi niya. Hindi ko alam kung paano  magre-react.

Dapat ba akong matuwa at mag-celebrate dahil magiging daddy na ako at ang ina ay ang babaeng mahal ko?

Pero bakit kabaliktaran noon ang nararamdaman ko? Bakit matinding kaba at takot ang nangingibabaw sa dibdib ko?

Handa na ba ako sa bagay na ito?

Handa na ba akong maging ama?

Handa na ba akong mag-asawa?

Ilang sandali ng kathimikan ang nangibabaw saboagitan naming dalawa. Tahimik ko lamang siyang pinagmamasdan habang nagsisimula ng mamuo ang mga luha sa kanyang mga mata.

Hindi naman sa ayaw ko sa balita niya. Of course I knew that it might happened. Doctor ako. The moment I cum inside her, I knew this would happened!

In short, ginusto ko rin ito.

"Haist!  Blake, come back to your sense dude!  Magpakalalaki ka nga!" hindi ko napigilang sermon sa sarili ko bago ako biglang tumayo at dumiretso sa ref para kumuha ng malamig na tubig.

Hindi na ako nag-aksaya pa ng oras na kumuha ng baso. Ininom ko na agad ng diretso sa pitsel ang tubig.

Damn! Pinagpapawisan ako ng malamig!

Ganito ba kapag nagiging daddy? Bakit hindi namin napag-aralan sa med's school na ganito pala ang feeling?

"Hindi naman kita pinipilit na panagutan mo ako. Gusto ko lang ipaalam sa'yo. Huwag kang mag-alala, hindi na kita aabalahin simula ngayon," pagkatapos ay isinukbit niya abg bag sa tabi niya at agad na tumayo.

Damn!  Bakit ngayon ko lang napansin na nakaimpake siya? Balak niya ba akong iwanan?

"And where do you think you're going?" naka-cross arms na tanong ko habang naglalakad palapit sa kanya.

Hinarangan ko ang daan papuntang pinto para masiguradong hindi siya makakaalis.

"Ayaw kong makagulo sa buhay mo, Blake," nakatungo niyang sagot habang dire-diretso sa pag-agos ang kanyang mga luha.

"May sinabi ba ako na nakakagulo ka? Wala naman 'di ba?" kunot nooong tanong ko.

Hindi siya sumagot at sa halip ay sinubukan akong lagpasan, mabuti na lang at agad kong nakapitan ang braso niya.

"Walang aalis sa bahay ko. Dito lang kayo ng anak natin!" may riin na sigaw ko.

Nanlaki ang mga mata niya at halatang gulat na gulat. Ultimo ako,  nagulat rin sa mga pinagsasabi ko.

Seriously?  Sinabi ko ba talagang anak namin? Handa na ba talaga akong tanggapin sila sa buhay ko?

Haist. Mababaliw na ako! Nababaliw na ata ako!

Kung bakit ba naman kasi biglang naging missing in action ang bestfriend kong si Sandra at iniwan sa akin itong si Dolly? Lalake ako, talagang hindi malabong matukso ako sa kanya lalo na kung simula pa lang ay gusto ko na siya!

Biglang nag-init ang pisnge ko sa aking naisip. Para akong elementary student na nag-confess sa crush niya.

Nakipagtitigan siya sa mga mata ko at sinalubong ko ang mga iyon. Katulad ng dati, halos matunaw na naman ako sa ganda ng mga mata niya. Para siyang anghel, napakainosente at napakagaan sa pakiramdam ang masilayan siya.

Napahinga muna ako ng malalim bago napapikit ng mariin.

"I'm sorry, nabigla lang talaga ako kanina.  Of course pananagutan ko kayo ng magiging anak natin," puno ng sinseridad na sabi ko bago ko siya niyakap ng mahigpit.

I kiss her forehead then her tummy.

"I love you both," I whispered in her ear while hugging her again.

So I guess this calls for a celebration. Blake Trinidad will finally get married and be a dad, soon.

Danna's POV

"Ma'am Danna, meron pong naghahanap sa'yo," nakakagulat na pag-iimporma sa akin nitong sakristan na si Lukas.

Andito pa rin ako sa pangangalaga ng simbahan at kasalukuyang nagtatago sa silid ni Sister Fatima.

Ilang linggo araw na ang nakalipas simula noong umalis sina Steven. Sobra-sobra na talaga ang kabang nararamdaman ko dahil hanggang ngayon wala pa rin akong nakukuhang balita kung kamusta na ba sila. Isa pa sa mas nagpapakaba sa akin ngayon, kalat sa buong mundo ang naudlot na kasal nila Sandra at Prince Kenneth of England.

Nakakasigurado ako ngayon na galit na galit ang mga Higehest Family at hinahanap nila ngayon kung nasaan si Sandra.

"Ma'am Danna?"

Napapitlag ako noong marinig kong muli ang boses ni Lukas. Muntik ko ng malimutan na may sinasabi nga pala siya sa akin.

"Sino raw ang naghahanap sa akin?" medyo nanginginig sa takot na tanong ko.

Sana mali ako ng hinala...

"Ayaw po niya magpakilala kung sino siya e."

"Babae ba o lalake?" namumutlang tanong ko.

"Babae siya."

Babae? Si Paris? Chynna?  Valeen? Elle? Donnaly? Martha?

Isa ba sa kanila ang pinapunta dito ng Highest Family para patayin ako?

Sa sobrang takot na nararamdaman ko, napayakap ako ng mahigpit kay Lukas habang dire-diretso sa pag-agos ang luha ko.

"K--kung katapusan ko na ngayon, please pakisabi kay Sandra na sorry sa lahat. Pakisabi naman kay Red na salamat. At kay Steven, mahal na mahal ko kamo siya hanggang sa huling hininga ko," pakiusap ko sa pagitan ng aking paghikbi.

"T--teka lang po Ma'am Danna, bakit ka po umiiyak?" halatang nalilitong tanong niya.

"Iyong babaeng naghahanap sa akin, malamang sugo siya ng Highest Family at andito siyabpara patayin ako. Kaya Lukas, tumakas ka na. Itakas ko mo na sina Fr. Rene habang ako naman ang haharap sa punadalang miyembro ng Highest Family," natatarantang sabi ko habang tinutulan ko siya palayo.

Minsan na kaming iniligtas ng simbahan. Ngayon, ako naman ang magliligtas sa kanila.

Sa huling pagkakataon, napalingon ako sa picture frame na nakapatong sa lamesa ni Sister Fatima. Picture nila iyon ng kapatid niyang si Ariana na bestfriend ko.

Hanggang sa huling pagkakataon ng buhay ko, isa pa rin akong malaking kahihiyan kay Ariana. Hindi ko siya nagawang protektahan noon kaya namatay siya. At ngayon, hindi ko magawang protektahan ang anak niya.

Patawarin mo ako Ariana, alam kong napakalaki ng kasalanan ko sa'yo at lahat ng iyon ay haharapin ko ng buo kapag nagkita tayo. Konting hintay na lang...

(A/n: Waaaaaaahhhhhhh!!! It's good to be back after 2 long years! Finally nakapag-UD rin ulit ako dito!  I miss you all CI babies!  😘😘😘 Gaya ng huling sinabi ko, hindi ko kayo iiwanan sa ere. Sinimulan ko ang CI series kaya tatapusin ko ito. I just need to gained some knowledge and experience to make this more reliable and more intense. Alam ninyo naman siguro kung gaano kasensitibo ang story na ito kaya dapat pinag-iisipang mabuti ang bawat chapters. Hanggang sa muling update ko. Ciao!)