Merhaba arkadaşlarrr tekrar ben, bu bölüm biraz kısa oldu çünkü telefondan yazdım. Neyse arkadaşlar yazım hatası varsa özür dilerim iyi okumalarr :))
"Önemli değil, oturabilir miyim?" dedi sandalyeyi işaret ederek. " Elbette" dedim ve gülümsedim. "Neden buradasın?" dedi ve aklıma annem geldi gözlerim tekrar doldu ve göz yaşlarım akmaya başlarken buruk sesimle "A-annem kaza yaptı." "Ihm, bu soruyu sorduğum için üzgünüm merak etmiştim" "Önemli değil, boşver. Ya sen neden buradasın?" "Arkadaşım rahatsızlandı onu getirdim." "Geçmiş olsun, benim annemin yanına gitmem gerek." diyerek masadan kalktım. Ani bir şekilde kalktığım için başım döndü tam yere yığılacakken belimde bir el hissettim ve kaldırıldım. " Sanırım iyi değilsin sana yardım edeyim" başımı sallayarak onayladım ben ilerlerken oda bir eliyle belimi bir eliyle de kolumu tutuyordu.
Yoğun bakımın önüne geldiğinde ikimizde durduk ve beni bir banka oturttu. Ayağa kalkıp yoğun bakımın camından içeri baktı "Melek gibi" dedi ve gözünden bir damla yaş düştü. "Ne oldu?" diye sordum. "Annem 3 yıl önce kanserden öldü" dedi ve daha çok ağlamaya başladı. Dayanamadım ve gidip sarıldım omzunda ağlamaya başladım. Canım yanıyordu, anneme birşey olursa ben ne yapardım. Tek ve yalnız kalırdım, belkide kalmaz canıma kıyardım. -Lütfen anne lütfen ölme! -
Omzundan kalktığımda yüzüne baktım hala ağlıyordu. "Hadi git, arkadaşının sana ihtiyacı var." dedim başını salladı " tekrar geleceğim, o iyi olacak" diyerek annemi işaret etti. "Tabiki" dedim ve oda merdivenlere ilerledi.
Boynum yana düştüğünde acıyla inledim ve gözlerimi açtım. Annemi izlerken uyuya kalmışım. Telefonumu cebimden çıkarttım ve saate baktım 6:32 dı. Telefonu geri koyup. Merdivenlere yöneldim ve aşşağı indim kendime bir tost ve meyve suyu aldıktan sonra masalardan birine oturup yemeği yedim. Daha sonra geri yukarı çıktım. Ben yukarı çıktığımda doktorlar annemin odasına koşuyorlardı. Hızlı bir şekilde oraya gittim on dakika kadar kapıda bekledikten sonra bir doktor dışarı çıktı. Yanına gidip " Nesi var?" "Bir şoka girdi ve durumu şuan çok kritik annenizi ameliyata almamız gerek." "H-hayır benim annem çok güçlü ona hiçbirşey olmicak" derken başım dönerken bir yandan da gözlerim karardı.
-------------------------------
Gözlerimi açtığımda yattırıldığım yataktan kalkıp kapıya yöneldim kapıyı açıp tam koştuğumda birine çarpmam bir oldu. Kafamı kaldırıp baktığımda bunun stiles olduğunu anladım. Kolumdan tutup " Iyi misin?" diye sordu ne kadar iyi olabilirim ki? " "iyiyim, özür dilerim" dedim ve birşey demesine izin vermeden annemi bulmak için koşmaya başladım. Arkamdan geldiğini farkettiğimde durdum. "Ne oldu, neden koşuyorsun?" "Annemi ameliyata alacaklarını söylediler, onu bulmam gerek. Sen neden burdasın?" " Sizi ziyarete geldim." " Teşekkür ederim, annemi bulmama yardım et lütfen." kolumdan tutup beni koridordan geçen bir doktorun yanına sürükledi. (baya baya sürükledi burda )
Doktorun yanına gittiğinde "Natalia Burimova ameliyata girecekti?" "Girdi, ama üzgünüz elimizden gelen herşeyi yaptık" dedi doktor
-Stiles'ın Ağzından-
Stefanie doktorun dediklerini duyduktan sonra bağırarak ağlıyordu. Her ne kadar sakinleştirmeye çalışsam da beni dinlemedi. Daha fazla dayanamadım ve onu kucağıma alıp arabaya götürdüm onu evine götüreceğimi söyledim. Ve evinin adresini sordum bana söyledi ve bağırarak ağlamaya devam etti. Birkaç dakika sonra yan taraftan gelen ağlama seslerinin kesildiğini farkedip yanıma baktım. Uyuyordu hemde melekler gibi.
Evine geldiğimde uyandırmamaya çalışarak çantasından anahtarını aldım arabadan inip onun koltuğuna geçtim ve yavaş bir şekilde kucağıma alıp eve ilerledim. Evin kapısını açtım ona yetecek büyüklükte bir evi vardı.Üst kata çıkıp odasını aramaya başladım. Bulduğumda yatağa doğru ilerledim ve yavaşça onu bıraktım.
Aşağı indiğimde acıkmış olma ihtimalini düşünerek ona birşeyler hazırlamaya başladım.
