Merhaba arkadaşlarr :) üzgün olduğm bir konu varki sadece 1-2 vote var lütfen okuyanlar yıldıza tıklayıversin :)) bu bölüm kısa olabilir müsait olmadığımdan telefondan yazıyorum. Iyi okumalar :))
-Stefania'in ağzından-
Gözlerimi açtığımda kendimi yatağımda buldum. Ben buraya nasıl geldim?, ya annem ? ÖLDÜ . Kendimi çok büyük bir yalnızlığın içinde hissettim. Üstümü değiştirip birşeyler yemek için aşşağı yöneldim.
Aşşağı indiğimde koltukta oturan çocukla gözlerim açık kaldı. Çocuk beni farkettiğinde kalkıp yanıma geldi
-Iyi misin?
-Evet, senin burada ne işin var?
-Seni buraya ben getirdim, uyanınca aç olursun diye birşeyler hazırladım
dedi ve kolumdan çekerek beni masaya yönlendirdi. Ben oturduğumda oda geçip karşıya oturdu. Ben yemek yerken beni izliyordu.
-Yemeyecek misin?
-Aç değilim.
-Sen bilirsin. Annem nerede, yanında olmam gerekmiyor mu ?
-Annen hastanenim morgunda şuan. Yanında olmana gerek yok, ölümle ilgili işlemleri başlattım, yani sen iyi ol şuan o yeter.
-Ben iyi olsam ne olur ki, tek başıma kaldım. Kimsem yok artık benim. Birtek annem vardı, oda gitti yok artık
dedim ve koltuklardan birine geçtim. Bacaklarımı toplayıp kendime çektim sıkıca kendime sarıldım.
-Emin ol yalnız kalmayacaksın
dedi, ne demek şimdi bu?
-Anlamadım?
-Boşver, dedi omuz silkerek daha sonra geçip yan tarafa oturdu.
-Ne yapıcaksın?, diye sorunca kendi kendime düşünmeye başladım cidden ne yapacaktım ben şimdi?
-Bilmiyorum, dedim ve kafamı bacaklarıma gömerek daha çok ağlamaya başladım.
-Stiles'in ağzından-
Daha çok ağlıyordu, her seferdinde daha çok ve ben ağlamasını istemiyordum, hemde hiç.
Onu orda bırakıp odasına çıktım dolaptan battaniye çıkartıp aldım ve aşşağı indim. Yanına gittiğimde kafasını kaldırop bana anlamamışçasına baktı bende battaniyenin bir tanesini ona uzattım. Battaniyeye sarılırken, oturduğu büyük koltukta oturmam için yanına yer açtı. Ben diğer battaniyeyide ona uzattıktan sonra donüp;
-Anlat?
-Neyi?
-Herşeyi...
Sorduğum soru karşısında her ne kadar afallasada daha sonra boğazını temizleyip bana döndü.ve konuşmaya başladı.
-Daha çok küçüktüm. Kendimi zar zor hatırlıyordum. Bir gece babamla annemin sesleriyle uyandım, annem çığlık çığlığa bağırıyordu. Babamda acımasızca vuruyordu anneme. Öldüresiye dövüyordu sonra kafasını çevirince beni gördü. Ben ondan korkarak geri geri kaçarken bana iyice yaklaştı tam elini kaldırıp vuracakken annem yerden kalkmış elindeki bıçağı babamın sırtına sapladı. Zaten kavgalı olduğumuz için diğer akrabalarımızla görüşmüyorduk. Babamda öyle ölmüştü sadece annemle ben kaldık.
dedim ve aniden sustum.
-Sen ?
-Benimde kimsem yok. Hiçkimsem yıllar önce ben küçükken bir noel gecesi bütün herkes bizim evde toplanmıştı. Herşey çok güzel gidiyordu ki patlama oldu ve ev alev aldı. Sonra uyandığımda kendimi hastanede buldum. Benimle birlikte teyzem kurtulmuştu. Ama dayanamadı bir süre sonra intihar etti o. Ben kaldım sadece.
-Benim şimdiki halim gibi.
-Evet, dedim kafamı sallayarak
Birkaç dakika sessizlik oldu daha sonra ikimizde aynı anda "Yanımda ol,herzaman" dedik. Stefanie gülümsedi "Olur"dedi.Bende gülümsedim ve cevap verdim "Olur"
-Yazarın ağzından -
Neydi şimdi bu, bu ikisinin sonu neydi. Bu yalnızlık ne kadar sürecekti. Hep beraber olacakmıydılar?
-Stefanie'in ağzından-
Ikimizde gülümsedikten sonra. Ona bir soru yönelttim
-Film izlemek ister misin?
-Daha farklı bir planım vardı ama hava planı bozdu o yüzden olur, dedi ve fırlayarak koltuktan kalktı bende kalkıp yanına gittim filmlere baktık 5 tane vardı ve hepsini 20 kere izlemişimdir. Üzgün bir surat ifadesiyle ona baktığımda güldü.
-Odana git, üstünü giy, montunu al ve gel,
dedi odayı işaret ederken. Ne olduğuyla ilgili bir fikrim yoktu ama dediklerini yaptım. Aşşağı indiğimde evde kimse yoktu kapıyı açtım dışarıda arabaya yaslanmış beni bekliyordu. Yanına gittiğimde bana gülümsedi ve hadi deyip kapıyı açtı ben oturduktan sonra arabanın etrafında döndü ve kendi koltuğuna oturdu
-Nereye gidiyoruz? diye sordum kendimi susturamadan.
-Film almayaa, dedi
Kafamı salladım ve radyoyu açtım Kulaklarımı Adele 'nin sesi doldururken bende şarkıya eşlik ettim.
