Kismet

Chapter 1: Thalia Sandoval

Thalia's POV

Isang oras pa bago tumunog ang aking alarm. Mas minabuti kong makinig nalang muna sa isang earphone na halos sira na ang kabilang parte nito. Correct, I am not rich. I don't have any expensive bags, shimmering shoes, and a mansion that I can brag in front of my classmates . I live in this tiny and almost wreck house with cockroaches and other possible insects that can be found in a house. Even though that's the case. I always love the freedom I get here.

Wala akong nakilalang magulang. I was 5 years old when I was raised by my adoptive parents. Sabi nila, iniwan daw ako ng aking mga magulang dahil ayaw nila saakin. Nag ka leche-leche daw ang mga buhay nila matapos ako ipanganak.

Sumunod naman ang umampon saakin. Nasunog ang kanilang bahay at pinaampon ulit ako. Galit na galit sila dahil daw sa kamalasan na dinala ko sa kanila. Pinag papasa-pasa ako hanggang sa may umampon ulit saakin. Hindi ito mayaman, hindi rin kagandahan ang bahay pero masaya ako nitong kinupkop.

Pero makalipas ang apat na taon, siyam na taong gulang ako ng pumanaw ito dahil sa sakit sa puso. Mag mula noon, naniniwala na ako sa sinasabi nilang malas ako.

Tama nga sila na tanging kamalasan lang ang nag hihintay sa pamilyang kumokupkop saakin. That's why I avoided so many people to prevent myself from bringing them badluck.

Hindi ko alam, pero para nga talagang binalak ng tadhana na maging malas ako sa bawat minuto ng buhay ko. I distance myself from anyone at hindi rin nag tagal ay na sanay na din ako.

Muli ko tiningnan ang orasan sa pader pero sira na pala ito at kailangan ng itapon. Inayos ko ang aking hinigaan saka dumerecho sa banyo.

-----

Halos kalahating oras na akong naglalakad papunta sa paaralang pinapasukan ko. Iilang nag gagandahang kotse na rin ang paulit- ulit na dumadaan papunta sa naturang eskwelahan. Saint Kathie Pheor, a school where the prettiest, handsome, and rich students who can enroll. A perfect den for hypocrite people. Ano nga ba ang ginawa ko at nakapasok ako sa isang exclusive na paaralang ito?

I am a second year college and my course is Accountancy. I may not look at it, but I am a genius in math. But sucks on history. Amazing but not appealing right?

Sadyang hindi ko lang talaga gusto ang salitang pinagmulan. Like, when did my horrible and unfortunate life began?

Mga ilang hakbang pa bago ko maitapak ang aking mga paa sa lupa ng eskwelahan. This school has a big pompous gate that looks so mighty everytime I set my eyes on it. May mga designs rin ito at matitingkad na kulay na para bang pinagmamalaki agad ang eskwelahan.

As soon as I entered the gate. I heard some women laughed. "Does that person is really a student here? Gosh! She's so kakaiba from us?! I rather die than kausapin ko yan!"

The other one chuckled. "Yes friend! As in that woman is degrading our school. Exclusive panaman to!" Then they both laugh hilariously.

I am thinking if I could slap this two carabao girls. But my conscience stop me from doing bad and my restraints remained. I forced myself to play dumb in front of them.

That's the problem of this school. Students here are full of sh*ts. They don't care if they pull your dignity down or treat you like you are beneath them. As long as they have their dirty money, they're free to do as they want.

In fact, kahit ako gusto ko rin umiwas sa gulo. Alam ko ang mga mangyayari kapag pumatol ako sa kanila. Accident or not, without money? Justice is easily twist.

Kaya ngayon, mas pinili ko ang mag paka binggi.

Iniwas ko nalang ang aking sarili saka dali-dali naglakad papuntang hall way. Malaki at magara lahat na mga establishments na nakatirik sa campus na 'to. May mga stalls ng pagkain sa left wing ng food court.