1 Thing About Him: #1 He is Patient
#1. He is Patient
Grabe! Nagmamadali na ako. takbo dito takbo doon.
"Hoy! nasan ka na ba?! Ang usapang ay 10 anong oras na sa tingin mo?"
galit na sabi niya. kausap ko siya sa phone. hinihingal na nga ako kakatakbo.
"Oo malapit na*hinga*" n-na a-ako *habol hininga* wait me f-for 10 minutes.. i-ill be t-there"
at in-end call ko na Yes! sa wakas! nakarating din. Nakitta ko siya ang sama ng tingin.
"Ah... H-hi" bati ko na nauutal pa.
tumalikod na siya. sayang! Gwapo ka nga! Ang sungit mo nga lang. Walang reklamo namang sumunod ako sakanya. Infairness! may maisusulat na ako about him.
He is patient. kahit magwa-one hour na akong late hinintay niya pa ako. Kyaaaahh! kinikilig naman ako. May Patient din pala to kahit onti.
"pasan na tayo ngayon?"
Nagulat naman ako ng umingon siya. Grabe ang lapit ng mukha niya sa mukha ko. At konting galaw lang ay mahahalikan niya na ako. Feeling ko namumula ako Umiwas ako sa titig niya.
"ahh.. i-ikaw b-bahala"
naku! ano ba yan. bakit ba ako kinakabahan. Ampotek tong lalaking to.
"bakit ka nauutal?"
sarcastic niyang tanong.
Grr! Ang sarap mong itapon sa bermuda triangle. Swear!
"H-huh? A-ako??" ay sige mautal ka pa.
"Di noh!" sabay lakad na ako.
Nauna ako sakanya. Bwiset! Nakita niya pa atang namula ako. urrgh!
"HAHAHAHAHA" tumawa ng malakas.
tse! Bahala ka diyan! bwiset ka. pinapainit mo dugo ko. natigilan naman ako ng biglang may humila ng braso ko.
Pusa! ang sakit. ano na problema neto?
"Aray! problema mo?" nakakunot kong tanong sa kanya.
"Bakit lalabas ka ng mall?"
Ay! p*tcha! ano ba nangyayari saken? bakit ako lalabas.
Nakakahiya naman to. ito pang lalaking to ang kasama ko.
"Iniisip mo ba ako?"
HAHAHA ang kapal ng mukha! asa siya. Nabadtrip lang talaga ako sakanya.
"at bakit naman?! assuming ka talaga noh?"
Sabay lakad. Ewan san ako pupunta. sinisira talaga ang maganda kong araw. tsk!
"hahaha :DD ba't ang sungit mo?"
ayan na naman siya. wag mo nga ako titigan. baka san pa to mapunta ey. i feel somethig in my stomach. no mali to. gutom lang to.
"yay! tara dun tayo" turo ko sakanya.
"sure" at ngumiti siya.
Owh! dapat ganito nalang siya lagi. Gwapo niya pang tingnan.
Shemay! nu ba tong iniisip ko.
Nandito kami ngayon sa loob ng isang store. wala, pumasok lang kami. HAHAHA may nakita akong notebook. Actually di naman yung pang school. Cute siya. Parang Diary. Sakto. mahilig ako dito mahilig mag diary. kinuha ko to at pumunta sa counter. May gosh. 140 pesos. Ang mahal. pero syempre, binili ko pa rin siya. ang kyut-kyut kaya.
Habang nakapila ako, nakita ko yung isang bagay na gustong gusto kong bilhin, yun nga lang sobrang mahal. Binayaran ko na sa counter yung binili ko. kinuha ko na to at pumunta na kung saan nandoon si james.
"Parang gustong-gusto mo yang necklace na bear na yun ah?"
Oo tama siya. kada punta ko dito lagi kong tinitignan yun.
"Ah. yun. kahit gustuhin ko man yan di ko rin naman kayang bilhin. kahit pag-ipunan ko pa. manghihinayang lang ako".
"Sabagay, worth of 2,000 naman kasi"
Di ko na siya pinansin at nauna na akong lumabas sa kanya.
12:00 p.m pa lang. kakain muna kami. nakakapagod kaayang maglakad at mag window shopping. konti lang talaga yung binili ko. Nandito kami ngayon sa shakeys. um-order lang kami ng pizza. This is the time na kilala na namin isat-isa. Nakakatuwa nga ey. kinuwento niya sakin ang buhay niya, pero di naman lahat. At ganun din ang ginawa ko maliban na lamang dun sa pinakaiingatan kong secret.
"alam mo, kung darating yung tima na magkaproblema o di kaya ay malungkot ka, mahihirapan silang maniwala".
Nagtaka naman ako sa sinabe niya. anong ibig niyang sabihin?
"hahahaha panu mo naman nasabi yan?"
"kasi diba, never ka nilang nakitang umiyak at malungkot, so mahihirapan silang maniwala yun"
*SSSPT* sabay higop sa softdrinks ko.
mukhang tama nga siya. alam ko darating yung araw na yun. baka di sila maniwala.
"tsaka ang hyper mo kayang kasama. Energetic ka masyado" pahabol niya.
Hayy. Kung alam mo lang yung sinasabi mo. Everyday i smile, i laugh but every night i cry. sobrang hirap di ko lang maipakita.
"ahh. Oo naman tsaka nakakabata kaya pag lagi kang nakangiti at tumatawa"
Then i gave him a fake laugh to him. mahirap itago.
"HAHAHAHAHA kung sabagay"
Yun lang ang sinabe niya at umalis na rin kami pagkatapos naming kumain.
Ngayon nakita ko yung side niya na tumatawa siya.
Ang gwapo niyang panuorin. Ahahaha. Naiinlove na ata ako sa nilalang na ito. Pero sana mapigilan ko.
