CASSEY ANNE'S POV
tumayo na ako para bumili pa ng food.
bitin kasi ey ng bigla lang *Boogsh!
Sapul ako. Basang basa ako sa juice at ang lagkit ng chocolate cake sa uniform ko.
nakita ko yung nabangga ko at sinigawan
"Hey! Look what you did to me! I Look messy! GRR!"
with my glattered teeth. Waaaah! pano na ko?
di ko mapapasukan ang next kong subject dahil ang dumi na ng uniform ko.
"what? Are you accusing me? Its not my fault, its yours. ikaw ang bumangga sakin, dapat nga ako yung magalit sayo dahil baon ko yan ey. But its okay."
Huh? yun lang ? walan jo.
ako pa may kasalanan ? Wahata laayf is this!
"Hoy! di ka ba manlang magsosorry?!"
sigaw ko sa kanya at huminto naman siya sa paglalakad.
"Bingi ka ba? Di ka man lang magsosorry?"
nagsalita siya pero nakatalikod pa rin siya.
"Why? Baket ako mag sosorry?. Kasalanan ko ba kung tatanga-tanga ka?"
walan jo ! simpleng sorry di magawa and what the hell he did call me??
"tatanga-tanga"
wow! nakakainit ng dugo. Nilapitan ko nga sya at saktong
may nakita akong juice sa mesa, kinuha ko ito at ibinuhos ko sakanya.
Ang sama ng tingin ko sakanya. Nagulat siya sa ginawa ko pati na rin sa mga tao
sa canteen ay nagulat.
"Simpleng sorry di mo magawa? Well now, were quits. Tanga mo rin! nakito mong may hawak akong juice di ka pa umilag."
Nainis kong sinabe sakanya. iniwan ko siyang nakatayo doon. Ako ? nagwalk-out at hinabol
naman ako ni angelie.
"Bes, wait."
sigaw niya saken. di ko siya pinapansin.
Badtrip ako ngayon. napahiya ako. at first time ko to at ang nakakainis yung lalaki pa na yun. GRR!
Hinawakan niya ako sa braso. hinatak ko naman yung kamay ko.
"bes sandali." sabi niya sakin.
"tatawagan nalang kita Angelie, uuwi nalang ako. di muna ako papasok sa next subject. Pakisabi nalang."
di ko na pinakinggan pa ang sasabihin niya at umalis na agad ako.
napansin ko na lamang na may luha ng dumadaloy sa pisngi ko.
pagdating ko sa bahay nagbihis lang ako at bumagsak sa kama at doon nagsimulang
umiyak.
Grabe! Ang sama ng ugali niya. Oo masiyahin ako. First time kong umiyak ng ganito.
Ni minsan di pa nila akong nakitang umiyak, kahit ang bespren ko.
dahil alam ng lahat masiyahin ako.
di ko napansin, nakatulog na pala ako sa pag-iyak.
"anak, lumabas kana at tayo'y kakain na"
narinig kong tawag sakin ni mama.
" sige po ma, susunod nalang po ako" sagot ko at narinig ko namang umalis na si mama.
"tumawag yung bespren mong si angelie, tinatanung kung okay ka na daw ba. ano bang nangyare? tanong sakin ni mama.
"ahh wala po ma. masama lang po yung pakiramdam ko, pero okay na po ako ma"
pagkatapos naming kumain ay pumasok na ako sa kwarto ko at narinig kong tumutunog ang phone ko. Si angelie, tumatawag sinagot ko agad.
"hello Bes? " bungad nya agad sakin
"Ah napatawag ka ?" tanong ko.
"okay ka na ba? Grabe yung kanina"
nagbuntong hininga na nga lang ako at sinagot ko sya.
"Ano ka ba, okay lang ako, umuwi lang ako kasi ang dumi ng uniform ko. Di ba?"
fake laugh ako.
"hahahaha! unga pala, about dun sa requirements"
oh my gosh! muntikan ko ng makalimutan yun.
pero, urgh! ayoko ng pair ko, baka mapatay ko sya. >__<
"Ey? ayoko ng partner ko"
"As if gusto nyang kapartner ka" sabay tawa siya.
Okay! ako na basag. mabuti pa siyang kaibigan. Nakakatulong.
"HAHAHAHAHA joke lang dear pero kailangan ey. next week na pasahan nun"
"Oo na. pagtitiisan ko nalang yun." sabi ko sakanya.
"well, its your chance girl, magiging close kayo. bagay talaga kayo. HAHAHAHA" sabay end call.
mukha mo. baka ang heaven kong araw gawin niyang Hell. at di ako makakapayag nun. 8pm pa lang, maaga pa binuksan ko ang bag ko at tinignan yung requirements na yun. kinagulat ko naman daw nung nabasa ko.
WHAT?! O__O ?? I cant take it anymore. Hell o! simula nung dumating siya naging miserable na ako.
(A/N: Yung requirements na tinutukoy ni cassey is yung 10 things about your seatmate and 1 thing about yourself)
