CONJUNCTIE

Hoofdstuk 1

"Gefeliciteerd met deze opdracht dan maar!" John schudde Davey de handen met een glimlach.
John was algemeen directeur van een groot bouwbedrijf. Hij had 200 man eigen personeel, maar gaf er de voorkeur aan om de projecten die hij zelf binnen had gehaald, uit te voeren met Davey . Vroeger had Davey bij John in het bedrijf gewerkt, maar na wat onenigheid met diverse werkvoorbereiders op kantoor hield Davey het voor gezien. Hij schreef zichzelf als zelfstandige zonder personeel in bij de kamer van koophandel en verhuurde zichzelf aan bedrijven. Zijn eigenwijze werkvisie leidde dikwijls tot een tijdwinst ten opzichte van de ingecalculeerde planning. Hierdoor kwamen onhaalbaar geachte bonussen binnen handbereik en spekten meer dan eens de bankrekening van Davey.
" Ik mail je de concepten samen met de planning door, laat jij je gedachten er ook eens over gaan", zei John.
Davey hield zich nog een beetje van de domme, hij had allang wat kansen in het plan gezien om wat extra centen uit Johns zakken te kloppen.
John wist zulke dingen achteraf altijd wel, maar omdat hij zelf ook dik verdiende aan de kostenbesparende ideeen van Davey , kon hij er wel om lachen hoe Davey zijn eigen personeel op kantoor, keer op keer weer te slim af was. "John, ik wip volgende week even langs om mijn bevindingen door te nemen" De mannen groette elkaar en Davey liep door het kantoor richting de parkeerplaats voor het imposante gebouw. Hij stapte in zijn auto, plaatste zijn mobieltje in het dockingstation op de middenconsole en starte de wagen.
"Siri, bel Frans van Saerle"
Davey maakte wat telefoontjes om zijn binnengehaalde werk weer onder te verdelen in kleinere contracten. Het zetten van een waterkering en het slaan van heipalen was een uitgekauwd aspect van het bouwproces en kon dus zonder risico doorgezet worden. Ook het uitgraven van de bouwkuip was peanuts, zolang het maar ruim genoeg uitgevoerd werd. Deze werkzaamheden konden dus spoedig van start gaan en ook al was er nog niets definitief goedgekeurd , de eerste tijdwinst was al weer binnen. Davey sloeg af op de 80km weg en reed een zandpad op. Dit pad leidde door de bossen en duinen naar het huis waar Davey woonde samen met zijn vrouw en dochter. 5 jaar terug had hij een weddenschap gewonnen van een opdrachtgever over het halen van een deadline. Het betrof een schitterende locatie boven op een hoog duin, pal aan het strand. Het stond midden in een gebied waar drinkwater werd gewonnen. Davey mocht er zijn huis bouwen als hij een opdracht binnen een periode afgerond kreeg. De grond kreeg hij kado als tegenprestatie nadat hij iedereen weer verbaasde en aftroefde door het onmogelijke , mogelijk te maken.
"Schat, ik ben thuis!!!" , riep Davey. Nog voor hij klaar met roepen was, kwam de kleine Luka al aangerend. "Pappiiiiieeeee !!!!!!", riep ze opgewekt. Als altijd genoot kleine Luka er met volle teugen van als haar vader weer thuis was. Samen liepen ze de woonkeuken in waar Cynthia, de knappe vrouw van Davey, een welriekende maaltijd aan het bereiden was. "Hoe ging het ?", vroeg ze aan haar man.  "Kat in het bakkie", antwoorde hij. "Komende week begin ik al bij die nieuwe klus van John, ik doe de maatvoering zelf en zodra het heibedrijf de palen en de tijdelijke waterkering erin hebben staan, graaf ik de boel samen met Frans al uit".
John zou er al een bouwkeet plaatsen zodat Davey gelijktijdig daar een nieuw plan kon uitwerken.
"Ik hoop niet dat we op archeologische rommel stuiten tijdens het graven, dat zou de bouw direct stil leggen",zei Davey . Vorig jaar bij de bouw van een woontoren vlakbij de brug die Davey namens John voor de provincie ging bouwen, waren er gedeeltelijke overblijfselen bloot komen te liggen van een onbekende Romeinse nederzetting. Ondanks dat het een archeologische jackpot was geweest, had het de bouw van de woontoren vertraagd met wel een heel jaar.
Davey gruwelde bij dat idee.......