CONJUNCTIE

Hoofdstuk 5

"Met Lizz Ehman". Lizz nam de telefoon op terwijl ze haarzelf trakteerde op een latte machiato uit de nespresso machine. " Maar dat is fantastisch !!". Aan de andere kant van de lijn zat Collin Mc Greggor. Collin werkte voor NASA en berekende alles wat er maar te berekenen viel voor NASA . Van maximaal start gewicht van een draagraket tot en met het aantal dagen van een maansomloop van een pas ontdekt hemellichaam. Dikwijls deed Lizz een beroep op haar collega. Collin was een whizzkid als het om getalletjes ging. Een week terug had Lizz aan Collin gevraagd om te helpen met wat calculaties omtrend de conjunctie van volgend jaar. Al eeuwen heen berekenden astrologen het bestaan van planeten in ons zonnestelsel en manen van deze planeten. De aantrekkingskracht verstoorde de banen die de hemellichamen maakten en asn de hand daarvan voorspelden zij het bestaan van nieuwe hemellichamen en manen. Lizz wilde het exacte tijdstip van de conjunctie berekenen , een school voorbeeld als opdracht. Normaal gesproken had dat geen probleem geweest voor iemand met het intellect van Lizz , maar ondanks de simpele opdracht kreeg ze de calculatie niet kloppend. Het had haar weken bezig gehouden maar steeds klopte er iets niet. Ze begon out-of-the-box te denken en kwam op het idiote idee om een extra planeet toe te voegen in ons zonnestelsel. Het idee was krankzinnig omdat simpelweg met de huidige techniek en kennis een on ontdekte planeet ondenkbaar was. Gek genoeg met het meenemen van dit controversiële idee in de calculaties , kreeg ze haar berekeningen sluitend.
Ze wist wanneer de conjunctie was door de koersen vooruit uit te zetten. De calculaties konden het echter geen gelijk geven, totdat ze op het krankzinnige idee kwam. Voordat ze van de toren kon blazen wilde ze echter een second opinion vragen. En niemand was daar zo geschikt voor als Collin. "Collin, laten we samen eens onderzoeken wat dit verder betekent".
Lizz kon haast niet wachten om de calculaties in de praktijk te toetsen. Inmiddels was Lizz de enige aanwezige op de faciliteit en ze besloot om ook maar richting huis te gaan. Files waren er op dit tijdstip allang niet meer, een van de voordelen van haar bizarre werktijden. Thuis aangekomen schopte ze haar schoenen uit en zette haar macaroni in de magnetron. Ze zette de tv aan op zo'n lekker je-hoeft-toch-niet-op-te-letten-om-bij-te-blijven programma toen ze het zenuwachtige geknipper van het antwoord apparaat opmerkte. Het apparaat kondigde met zijn robot-achtinge en monotone stem een gemiste oproep met boodschap aan. Lizz playbackte het apparaat altijd na en trok er een super verveelde blik bij. " Lizz , met je vader. Als je dit afluisterd, bel me dan even terug! Ik heb nog wat gevonden in oude aantekeningen die je wellicht interesseren ". Morgen ben je de eerste dacht ze toen de magnetron al piepend aangaf dat de inhoud op temperatuur was.