Elemental Princess and the 7 Descendants

Chapter 5: Story Tell

_Asami's POV_

Nandito kami ngayon ni Mama sa kwarto niya kasi nag tutupi siya ng mga damit niya at gusto raw niyang kwentuhan ko siya tungkol sa napanaginipan ko kagabi.

Hindi ko na sinabi kay Mama ang tungkol sa paglipat ko sa ibang school. Hayyss, pano ko kaya i explain to sa kanya. Mas mabuti sigurong mamaya nalang pagkatapos kong i kwento sa kanya.

"Asami, simulan mo na" natawa tuloy ako kay Mama, ang excited lang niya, Hahaha samantalang ako kinikilabutan sa panaginip na yun.

Huminga muna ako ng malalim.

"Sa panaginip ko po, may anim raw akong kaibigan which is si Ran and yung iba na di ko pa kailanman nakita, Aya, Eiji, Hiro, Haru.? and Azumi"

Huminto ako sandali at inaalala ko yung susunod.

"Nagkekwento raw kami sa isang Story Telling sa isang contest na by group and I'm shocked na nandun ka rin"

"Talaga nandun din ako.?" natatawang tanong ni Mama.

"Ma naman, para kasing totoo eh, yung pag nagsalita na kami ay biglang magiiba ang image yung parang binibigyan ng buhay yung bawat kwento namin" napabuntong hininga nalang ako.

"Pabayaan mo nalang yun anak, ang importante diba panaginip lang yun" tama si Mama, dapat kalimutan ko na yun. Hindi naman talaga totoo mga napapanaginipan ng tao.

Tiningnan ko si Mama, at kapag ginagawa ko yun sobrang lakas ng kabog ng dibdib ko. Pano ba to... Hayysss, bakit ba kasi. Pag ako talaga nalaman kong pinagtitripan lang ako ng mga taong yun papatayin ko talaga sila.

"May gusto ka bang sabihin.?" nabigla ako sa tinanong ni Mama, nahalata kaya niya na kanina pa ako titig na titig sa kanya.? Sabihin ko na kaya.?

"Ahh, ano...-- Uhhmm-- Ma---"
"Ano yun.?" tumingin naman si Mama sakin.

"Ma--maya nalang po pagkatapos nating  kumain" baka himatayin ako sa kaba, mamaya nalang. Hayyys.

Basta God knows wala akong ginawa. Tsk.

"Wag kang matakot, di ako magagalit, Promise. Sabihin mo lang para mapag-usapan natin kong importante talaga yan"  pagpapakalma ni Mama sakin.

Huminga ako ng malalim at naupo ng maayos at ganun narin si Mama.

"Ma.....Uhmm--" pinigilan ako bigla ni Mama

"Deretsuhin mo na" ngumiti si Mama kaya hindi na ako nagpaligoy-ligoy pa.

"Kailangan ko na pong lumipat ng school"

"ANO..???" nabingi ako kay Mama. Ang lakas ba naman sumigaw.

"Bakit Anak.?" nagaalalang tanong ni Mama.

"May nagawa kaba.? Nambubully kaba.? Nagnakaw.? Nalelate lage.? Ano.?" tarantang pagpapatuloy niya.

"Ma, pweding ako nalang pagsalitain niyo.? Grabe naman yung nagnakaw"  tawang sabi ko.

"Hehe, sorry"

At ayun kwenento ko sa kanya ang nangyari at mukhang okay lang daw kay mama sabi pa nga niya. I must take the responsibility of my actions.

Kahit wala naman akong ginawa at sinabi ko kay Mama. Parang hindi siya naniniwala sa sinabi ko kaya medyo nalungkot ako.  Pero okay lang naiintindihan ko naman siya.
Sana naman maging okay kami sa paglipat namin s school na yun...hayyyst

Are they being fair or something... wala naman talaga kaming ginawang mali.😔

After kong kausapin si Mama, lumabas muna ako sandali at naglakad-lakad malapit sa bahay namin. It is past 6 o'clock kaya medyo madilim pero safe naman dito samin.

I stopped at the house next to ours bago ako bumalik sa loob and suddenly something or someone walk behind me. Lumingun ako.... and after that It all turned black.......

....

___________________________________________
A/N:  for 3 years, ngayon ko lng ulit nabuksan to😔 and it's sad that I couldn't even scrutinized my work well..hayyyst..  Pero I promise I work hard to recall everything I've planned before..

It's been a long time since I wrote this story.. and I'm back😍  I am a graduate of Midwifery now😊 But will give time to finish this story... hope to have my readers back...

Don't forget to vote😘